Een duimbreed telkens schuift
heel wit het schip
de kustlijn af en aan
van Nazaré.
Haar voorbeeldig getaande huid
is door het blauw boven de duin
zo scherp omlijnd
dat het afdrukbaar is,
op de gekende tegels, bv.,
waar hetzelfde blauw
dit land is ingebakken
en zich onder glazuur
van aanraking onthoudt.
Snel, besef je, diende
een vinger daar gelegd, en nu,
in de strakke hals als ze lacht
bij de optocht der rode bombeiros
van Amarante, Portugal.
inputtekst (2017) ( >1993, verzameld in Het Graf, gedichten 1992-1999 )
Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024
- INHOUD
- Daphne en Apollo
- de allermooiste
- de dichter des zomers
- de poëet
- de vraag stellen
- dichter 1992 – 2019
- dit is mijn verworvenheid
- dooi
- dorp
- een vies beest
- elegie
- evenmin
- evident
- ferm
- gelaat
- Galathea 2015
- gloed voor guido
- het leed der lage landen
- het weigerde
- hoe het ooit
- ik begin pas en
- kinderspel
- kwatrijn
- lemmet
- licht
- lus
- mare nostrum
- moeder ben ik en kind
- musette maison
- nachtwake
- novemberblik
- ochtend
- ontluiken (gignopedie)
- oktober
- ongegrond
- Peenemunde
- plaatsen
- praten is het woord
- profetenessence
- queen of slaves
- rigorisme
- ravage
- rompslomp
- schichtig
- song for europe 2009 (4)
- sotera fussum (rr)
- spiegel
- stof
- stretto (bwv 1066)
- terug naar de kerkstraat
- tombeau (voor P. Van Sant)
- toverzang
- tunnelvision
- ut pictura poesis
- verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’
- wat
- waan voos mis
- weet ge wat
- woordbreuk (arabisch)
- woestenij
- zelfdruk
- zichtbaar
- zij
- 2 haikoe’s
- 4 barokspiegels
- Invers chronologische scroll

Één reactie op “het leed der lage landen”
Beter dan hier, in dit gedicht, kunnen de lage landen niet liggen