KETTING “God geef ons meer droogte,” bid ik, “dan stinkt uw lijk niet zo”, maar de hitte verdort ook de droogte en het Er zinkt in het zinken zoals een do zich herkent in de dalende do. ‘de maan is sonoor gereedschap’ brult Johanna die stinkt uit haar mond naar het zaad van Maped, de […]
Categorie: 13 Indringende Cirkelzagen
XIII. en daar ligt het jongetje Wij dat met aarde de helmen vulde wij, wij allen vallen, maar samen vallen wij niet. Er is galm, Eris kermen. niet, zeg ik hoorbaar het niets aan, neen, niet herhaalik want het niets is bijzonder buitenissig, en wij hebben geenkeuze want zie toch de woorden lopen als potvissen […]
XII. (cfr. Stelling 28 bis: ‘seks is de enige voering van echte communicatie) dat Er geen brug is, de weg Altijd inklapt, de vingers haken, maarolie doet hun de wanden glanzen. eén op vijf eendjes nekt zich nogover de vijver als een weerbarstige puist van inzicht op de gladdetechnè van het neo-scholastieke denken. de jagers […]
XI. de stortvloed Immens met heur geuren werpt zich op als rectificatie Bevroren mortel! Bloedstank bij de opvangbekkens! Bij hergebruik scheuren vaak de lijkzakken zoals de toekomst het eerder al uitwees, zo, op de geijkte wijze inslaande op de borstkassa’s diein het halfrond lafhartig staan opgesteld in hun slachtorde, wij de schoenzolen van het Verzet, […]
X. dat de barst diep in de barst van het ik losbarst en prijsgeeft haar rot barst in de gedachten, scheurt in het gemoed, ontsteekt het aanzuigeffectvan de afgrond. Hoopvol stemt ons de groei in de afvalsector, het verhaal,onaf, met heimwee naar het onbegonnen werk, het niets in de brandkastvan het ontbrekende kapitaal bij de […]
IX. en ik verstrik mij dusdanig in zelfbereide personificaties regressie: in de doodsangst die ik onderga herken ik mijzoals mijn naam ook in het schrikwit van uw ogen lettert:uitputtende mijzelf sta ik zo in mijn vrees te dingen naar een einde dat blijft dreigen maar nooit komt. kom, ik roer mij met de gestorven hond […]
VIII. en Ik, de vrezende, preek als een paus bij de ganzen onze hoeren worden nog goedkoper dan een pilsje. De productie aldus kunstmatig op peil gehouden. Gelaten. Het stelde sowieso al niks meer voor sinds. Hoor mij tenminste als ik jouw naamuitspreek, Johanna. Wat lig je nou weer te huilen,verdomme! Kijk mij aan voor […]
VII. Geen Er is nog brug. De weg Altijd loopt dood. Olie doet de wanden glanzen. maar bedenk dat het ook ons een ware verlossing wordt en tjaal dat weefsel, bloed, vet en vlees dat ons enkel verzwaardemet een lijf als mikpunt voor de tentakelende nijd… al die zooi!Het spel hapert, meneertje ik met uw mijns inziens. En aldus […]
VI. en ook uit het Wij is gemeenschap hardhandig gewist Joa Sè, het endemische bewustzijn, kent in de mens haar ergste epidemische verheffing. Het compulsief de zee inlopen wil maar niet aanslaan bij kinderen onder de tien. God‘soffer heeft niet het beoogde effect: de voortplantingsdrift is heftiger dan ooit. Racha spint garen uit de behoefteaan […]
IV. ‘de maan is sonoor gereedschap’ krijst Johanna die stinkt Zo, kaal geschoren en beschimpt, Johanna de Waarheid looptblind haar eindje om en om want in de ommegang kent men zijn vrienden. Houdt die slet nu ook al aubade? Er hoopt op verplaatsing en schuifelt verwachtingsvol de benen. De hanen kraaien, de hennen leggen, zo […]
“de weg naar het Niets is een poort in het Er” – dv 2019 – van alles ewa op papier – A4 III. in het zinken zoals een do zich herkent in de do Het Er is het al waar de hoop zich op richt.Het Er is de tijd waarin de leegte vervelt.Het Er is de plaats waar het woord zich […]
” daar is het jongetje wij dat met aarde de helmen vult” – dv 2019 – A4 II – maar de hitte verdort ook de droogte en het zinkt u, in uw dode mode omdoende nog uw naaste de das; u, ooit een leven dat er even in u was, teblind en behoeftig in dit uur van […]
vooraf Antonin Artaud vertelt ergens dat op een mooie dag de mensheid besloot de idee van de wereld een halt toe te roepen (‘arreter l’idée’). de mens toen moest kiezen tussen de onzaligheid van het oneindige (‘l’infini’) en het pathetisch-kleinschalige (‘l’infimi’). de mens koos voor het laatste en stopte zich vol met koekjes en religie. […]