Categorie: henri michaux

Categorieën
henri michaux lyriek Vertalingen - Bewerkingen

collectie (vert. v. Michaux – Collection)

Collection

lac occulte
des phoques anhydres
des fesses de mica
le confessional plombé
des vierges trempées dans des draps de lit
un aigle loué pour la saison
une pie nettoyeuse de pavés
les lézards ensevelis dans un éclat sans borne
la vermine qui abonde dans le sens du noir d’ivoire
la morve fidèle au nez
l’âsthme qui vit dans les cages d’escaliers
araignée, sale petite femme dans ton assiete de corde
les os pilés sont à refaire
la baignoire de la Reine s’offrait au plus offrant
dehors la poule au pot et maintenant laissez entrer mes gens

(H. Michaux, > Qui je fus 1927)

Collectie

verborgen meer
der anhydride robben
der mica billen
loodbeslagen biechtstoel
doorweekte maagden in de beddelakens
een arend ingehuurd voor het seizoen
een ekster schoonmaakster van keien
hagedissen begraven in grenzeloze schittering
een zwarte streep wemelend ongedierte in ’t ivoor
snot trouw aan de neus
spin, kleine vieze vrouw in je bord van touw
de stapels been moeten opnieuw gedaan
de badkuip van de Koningin bood zich aan de meest biedende aan
buiten de kip in de pot & laat nu mijn volk maar binnen

(vert. dv, 17/10/16)

Categorieën
Grafiek henri michaux lyriek Ruis

exercises sous-titrées 001 – aantekeningen bij Michaux 001

[pied à terre - quelques lettres sortants de la Cathédrale]
“pied à terre – quelques lettres sortants de la Cathédrale” – dv 2016, pencil on paper,  A3

est001-notice
‘aantekeningen bij Michaux 001’– dv 2016, pencil on paper, A5

Categorieën
henri michaux

Michaux Mystique

…

angela_of_foligno_11918. De Eerste Wereldoorlog liep ten einde. België was onder de bezetting meer dan ooit een patattenveld in de ogen van menig intellectueel (“Le chant national de la Belgique c’ est le champ de pommes de terre” – Scutenaire ). De jonge Michaux (19j) leefde zich uit in de lectuur van de Christelijke mystiek. Zijn immer revolterende geest zocht uitwegen uit de beklemming van gezin, stad en land in de mystiek die door de strikte Katholieke orde net niet werd gebanvloekt. Op een bepaald moment wou Michaux zelfs toetreden tot de Benedictijnen, maar zijn ouders vonden dat maar niks.

Zijn oudere broer Marcel was als voorbeeldige burgerzoon ten strijde getrokken in de Grote Oorlog. Henri was geliefd door zijn oudere broer, maar hij bleef wel de ‘poessie’ die er niks van bakte.

Wat Henri las was veelal vertaald door Ernest Hello, zoals dit werk van de dertiende eeuwse Angèle de Foligno: http://livres-mystiques.com/partieTEXTES/Foligno/Visions.html.

Effen later ging elke vorm van georganiseerd geloof de deur uit en stond Michaux in Duinkerke op een boot te wachten om transatlantische matroos te worden.

…

(bron: Jean-Pierre Martin, Henri Michaux, Gallimard 2003, ISBN 2-07-074648-8)

 

Categorieën
henri michaux lyriek Vertalingen - Bewerkingen

prins van de nacht (H. Michaux)

PRINS VAN DE NACHT

Prins van de nacht, van het dubbele, van de sterrenklier
van de stoel van de Dood
van de nutteloze zuil,
van de allergrootste vraag.

Prins van de gebroken krans
van het verdeelde rijk, van de houten hand.

Prins versteend in het kleed van een panter
Verloren prins.

(vert. dv)

FÜRST DER NACHT

Fürst der Nacht, Fürst des Doppelten, Fürst von der Sternendrüse,
vom Sitz des Todes,
von der unnützen Säule,
von der allerhöchsten Frage.

Fürst
von der zerbrochenen Krone,
vom entzweiten Reich, von der der hölzernen Hand.

Fürst versteinert im Pantherkleid.
Fürst verloren.

(vert. Paul Celan)

PRINCE DE LA NUIT

Prince de la nuit, du double, de la glande aux étoiles,
du siège de la Mort,
de la colonne inutile,
de l’interrogation suprême.

Prince de la couronne rompue
du règne divisé, de la main de bois.

Prince pétrifié à la robe de panthère.
Prince perdu.

Categorieën
henri michaux lyriek Vertalingen - Bewerkingen

actie, ik kom (H. Michaux)

ACTIE, IK KOM

Ik duw de deur open in jou, ik kom binnen
Actie, ik kom
Ik ben er
Ik ondersteun jou
Jij bent niet meer verlaten
Jij hebt geen zorgen meer
Als ontwarde draden vallen jouw zorgen neer
De nachtmerrie waaruit jij met woeste blik ontwaakte is weg
Ik sta jou bij
Jij zet met mij
Jouw voet op de eerste trede van de eindeloze trap
Die jou draagt
Die jou verheft
Die jou vervolmaakt

Ik stel jou gerust
Ik maak een stroom van rust in jou
Ik ben goed voor het kind van jouw droom
Toevloed
Toevloed van palmen op de beeldenring van de verschrikte
Toevloed op de sneeuw van de bleekheid
Toevloed op de haard … en het vuur flakkert op

ACTIE, IK KOM
Het elan van jouw gedachten wordt ondersteund
Het echec van jouw gedachten wordt afgezwakt
Mijn kracht is in jouw lijf, binnengeslopen
… en jouw gelaat verliest zijn rimpels, verfrist
De ziekte vindt niet langer haar traject in jouw
De koorts verlaat je

De vrede van koepels
De vrede van weerom opbloeiende prairies
De vrede komt weer in jou

In naam van het hoogste getal help ik jou
Zoals een fumarole
Vliegt weg al het gewicht van op jouw overladen schouders
De gemene hoofden rondom jou
De adders, de toekijksters op de ellende der zwakken
Zien jou niet meer
Zijn er niet meer.

Bemanning ter versterking
Mysterieus, in diepgaande lijn
Als  een kielzog onderzee
Als een diepgaande zang
Zo kom ik
De zang neemt jou
De zang draagt jou
De zang wordt levendig door vele beekjes
De zang wordt gevoed door een verstilde Niagara
De zang is geheel en al voor jou

Geen tangen meer
Geen zwarte schaduwen
Geen angsten meer
Er blijft geen spoor van over
Er zijn er geen meer om te hebben
Waar moeite was, is watten nu
Waar versnippering was, is een lasnaad
Waar besmetting was, is er nieuw bloed
Waar de tralies waren is nu de open oceaan
De dragende oceaan en  jij, helemaal,
Intact, als een ei van ivoor.

Ik heb het gelaat gewassen van jouw toekomst.

(Vert. dv, met dank aan Marc Tiefenthal voor de nodige hulp)

AGIR, JE VIENS

Poussant la porte en toi, je suis entré
Agir, je viens
Je suis là
Je te soutiens
Tu n’es plus à l’abandon
Tu n’es plus en difficulté
Ficelles déliées, tes difficultés tombent
Le cauchemar d’où tu revins hagarde n’est plus
Je t’épaule
Tu poses avec moi
Le pied sur le premier degré de l’escalier sans fin
Qui te porte
Qui te monte
Qui t’accomplit

 Je t’apaise
Je fais des nappes de paix en toi
Je fais du bien à l’enfant de ton rêve
Afflux
Afflux en palmes sur le cercle des images de l’apeurée
Afflux sur les neiges de sa pâleur
Afflux sur son âtre…. et le feu s’y ranime

AGIR, JE VIENS
Tes pensées d’élan sont soutenues
Tes pensées d’échec sont affaiblies
J’ai ma force dans ton corps, insinuée
…et ton visage, perdant ses rides, est rafraîchi
La maladie ne trouve plus son trajet en toi
La fièvre t’abandonne

La paix des voûtes
La paix des prairies refleurissantes
La paix rentre en toi

Au nom du nombre le plus élevé, je t’aide
Comme une fumerolle
S’envole tout le pesant de dessus tes épaules accablées
Les têtes méchantes d’autour de toi
Observatrices vipérines des misères des faibles
Ne te voient plus
Ne sont plus

Equipage de renfort
En mystère et en ligne profonde
Comme un sillage sous-marin
Comme un chant grave
Je viens
Ce chant te prend
Ce chant te soulève
Ce chant est animé de beaucoup de ruisseaux
Ce chant est nourri par un Niagara calmé
Ce chant est tout entier pour toi

Plus de tenailles
Plus d’ombres noires
Plus de craintes
Il n’y en a plus trace
Il n’y a plus à en avoir
Où était peine, est ouate
Où était éparpillement, est soudure
Où était infection, est sang nouveau
Où étaient les verrous est l’océan ouvert
L’océan porteur et la plénitude de toi
Intacte, comme un œuf d’ivoire.

J’ai lavé le visage de ton avenir.

Categorieën
henri michaux lyriek Vertalingen - Bewerkingen

henri michaux – in de nacht

IN DE NACHT

In de nacht
In de nacht
Ben ik verenigd met de nacht
Met de nacht zonder grenzen
Met de nacht.

Mijn, mooi, mijn.

Nacht
Nacht van geboorte
Die mij vult met mijn schreeuw
Met mijn oren.
Jij die mij overwoekert
Die golven maakt golven
Die overal golven maakt
En rookt, die heel dicht is
Die loeit
Die nacht is.
Nacht die plat ligt, onverzoenlijke nacht
En zijn fanfare, en zijn strand
Zijn hoge strand, zijn strand overal
Zijn strand drinkt, zijn gewicht is koning, en alles plooit onder hem
Onder hem, slechts een draad als houvast
Onder de nacht
De Nacht.

DANS LA NUIT

Dans la nuit
Dans la nuit
Je me suis uni à la nuit
A la nuit sans limites
A la nuit.

Mienne, belle, mienne.

Nuit
Nuit de naissance
Qui m’emplit de mon cri
De mes épis.
Toi qui m’envahis
Qui fais houle houle
Qui fais houle tout autour
Et fumes, es fort dense
Et mugis
Es la nuit.
Nuit qui gît, nuit implacable,
Et sa fanfare, et sa plage
Sa plage en haut, sa plage partout,
Sa plage boit, son boids est roi, et tout ploie sous lui
Sous lui, sous plus ténu qu’un fil
Sous la nuit
La Nuit.

Categorieën
Grotext henri michaux Lopende zaken Vertalingen - Bewerkingen

Groteske Trialoog als een Net in het Veld

een kathedraals uit-reksel van de Muliera Mystica (gevat in een passé décomposant)
met een stelletje anonieme Eigenfaces en
de Onvoltooiden van Henri Michaux,
gespreid over tijd, taal en versplinterende piksels
in diverse naamruimtes

1. Henri Michaux – Les Inachevés

LES INACHEVÉS

Visage qui ne dit qui ne rit
qui ne dit oui ni non.
Monstre.
ombre.
Visage qui tend,
qui va,
qui passe,
qui lentement vers nous bourgeonne…
Visage perdu.

DE ONVOLTOOIDEN
 

Gezicht dat niet praat dat niet lacht
 dat niet ja zegt en niet nee
 Monster.
 Schaduw.
 Gezicht dat reikt,
 dat gaat,
 dat overgaat,
 dat langzaam naar ons uitbot...
 Verloren gezicht.

2. Eigenfaces et al:

http://vilt.skynetblogs.be/archive-month/2006-10

Maar het archief weigert zich te reduceren tot de data (de gegevens revitaliseren & worden een nieuwe opgave) (untsoweiter): het archief eindigt immers als dusdanig, waar er in de data zelf het onvermijdelijke gebeurt, het leggen van de lus, de gebeurlijke singulariteit waardoor de schriftuur komt te oscilleren in het oneindige.

Het bestaande vindt haar mogelijkheid daarom enkel in de Tijdsrek, de Kathedraalse herschrijving van de looptijd van het programma, zie http://www.google.be/search?q=Tijdsrek+Vilt.

Metaforen die pretentieus worden, zich beginnen gedragen als een mock-up van de werkelijkheid.

Reality tv met het pikante detail dat de tv intelligent wordt & zelf de scenario’s uitwerkt.

We draven op. We ratelen. We hossen van hut naar haar.

Er wordt getrild.

Onze basis is een weke masse, met de flou artistique van het onbepaalde.
Onze gezichten sidderen tot in de plooien van ons ik.

Het ik loopt (uit).

(af).

Bij zoveel onvatbaarheid doet iedereen het in de broek.

Het angstaanjagende betreft dan plots niet meer de potentie van de Apokalyps, maar de onherroepelijkheid van de initiëring: what is left unfinished cannot be undone


3. De Ontbrekende Muliera in het Hierboven

De toekomst is dus hoger dan het verleden? Beweegt het statische in het toekomende? Krijgt het daar vorm? Maar wat als het net een afsterven is? Als de vorm verdwijnt, of beter, als de vorm zich middels het verdwijnen afzet in het materiële, en er in de toekomst enkel een groteske restant te vinden zal zijn, een gebeente, een schijnbare verstening waarop we verlangend de hand zullen trachten te leggen maar dat bij de minste aanraking vergruist, in stofwolken opdampt?

“Verder ben en was ik me natuurlijk bewust van de moeilijkheid met die chaos en die volheid, het niets en elke tijdsgebonden constructie, de decadentie ervan – maar wat ik er toch van overhoud is die dichotomie verstarring/leven (als ik het zo goed uitdruk), die maakt dat ook een statisch beeld, een foto, kan trillen en bewegen, zachtjes van het leven waarmee het is geïnfuseerd.”

Rutger H. Cornets de Groot in onze kabbelende conversatie (zie http://groteksels.blogspot.com/ ) bij het Gezamelijke  Grotextenwerk (http://grotext.blogspot.com/) een poging tot onderzoek die zichzelf publiceert terwijl wij haar ondernemen.

Categorieën
henri michaux Vertalingen - Bewerkingen

De zee van de borsten

Ik  twijfel er toch aan, zo zegt mij Aniado, of ik wel de enige ben. Er moeten er toch nog anderen zijn, die gaan zwemmen zijn in de zee van de borsten.

Het duurt nooit lang voor ik ze tref onder mij als wieren in de stroom. Ongetwijfeld: er is meer nodig dan enkele halen, je mag geen schrik hebben om je te ver te wagen.

Daarom verkies ik het water van een grote stroom, dicht bij de monding, waar het lijkt op een meer, maar met een zachte stroming. Ik daal de rivier af temidden zachte rondingen. Oh heerlijkheden! Men wil nooit meer weg uit het verbazende element met de exquise eilandjes.

Zijn we al in de golf, of nog in de monding? We weten het niet, we hoeven het niet te weten. We zwemmen, we zwemmen tot we uitgeput, nauwelijks bewust, stranden op de oever half op het zand, half in het water, terwijl de golfjes komen en gaan en u  omringen en u borrelend  binnenstromen en de watermassa in de verte zachtjes hijgt, zacht zoals verre stemmen die we maar vaag horen, vaag opriepen, ongeweten.

Henri Michaux, La mer des mamelles, in  La vie dans les plis, Gallimard 1972, p. 54 (vert. dv)