Categorie: het

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

meststem

Recarga aqui tu movil. Barcelona 2008.

Het wou de blauwe stad omarmen zoals Pablo
ze achterliet, blauw met de tranen hard
in de blauwe ogen.

Kattenzeik en mensenbrol.
Het barst uit de poreuze gevels en druipt
over de handen, de armen, het spettert in de ogen
met spullen van Zara, Gucci en Gaudi.

Alle wonden klappen open,
er is gratis zout van hogerhand.

De ochtendzon plakt aan het zweet
van de nacht. Op de balkonnetjes
neuken de duiven zich de veren van het lijf.
TOKOMUSIC. Tapas. Nits.
As below so above. De bakzeilkerk
wordt hersteld om beter te kunnen ploffen.

Het galmt in gebrekkige leegte. Ratten.
“We naderen de oevers van de Styx Minora”
De wijven worden nijdiger.
De honden ruiken bloed.
Het opgespoten strand kwispelstaart met venters.
Aqua Beer Water Cola
Aqua Beer Water Cola
Aqua Beer Water Cola

De droogte jeukt in haar droogte.
Zij zegt wat het betekent voor haar en de kinderen.
Niets. Elke stem is mest
voor de invallende stilte.

invoer (2018 > 2008) – voor ‘HET’

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!

Steun de Vrije Lyriek! KOOP meer BROL!

De Neue Kathedrale des erotischen Elends verspreidt sinds 2004 het virus van de Vrije Lyriek. Koop ‘BROL’ ( = stoffelijke restanten van creativiteit) en steun o.m. deze blog, Platform PLEE en RADIO KLEBNIKOV.!

BROLSHOP

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

meermin

Het antwoord zocht een vraagteken.
Het teken is een punt. De wereld is de wereld is
de wereld niet.

Brak.  Haar lippen trilden met het misprijzen
donkerrood erin. Lava bevroor en werd haat,
een band die je niet zomaar breken kan.
Hoe schitteren niet de juwelen van het onbegrip.

Liefde, uw adem is perslucht. Elke zucht
een nieuw monstertje dat opduikt in de
centimeters opening. Duivels gedonder.
Gierende helicopterwieken. Zwelgzee.

Het licht en de koude, gruwel en klem.
Met de adem van een medeplichtige
in de bak van het afschrift. Vervloekt.

Gemilderde woede kreeg het, gebrek aan geweld.
Hoe minder het kreeg, hoe meer het minde.
Hoe meer het mint, hoe minder het kreeg.

Ja hoor, jij terend retabel op gemis dat zij maakte:
het schoof eruit en viel schreeuwend in de slangenkuil.
Het glijden. Het glijden. Het licht.

Tel maar sacrosanct de bloedrode ochtendzonnen,
rol uit op de schermen de hemelse rol van de waan.
Vang als het komt de parels van angsten en walg.
Zing. Streel het de ogen uit. Aai het de oren af.
Snoep de neus tot het gaapt. Duw het lijfje er uit.

Vertel het. Vergooi het. Het wil verder.
Voorbij het verlangen.
Voorbij de voldoening.
Voorbij het niets dat nog is.

Tot de bloei van de lelie
in de tuin voorbij Eden.

invoer (2018) – voor ‘HET’

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!

Steun de Vrije Lyriek! KOOP meer BROL!

De Neue Kathedrale des erotischen Elends verspreidt sinds 2004 het virus van de Vrije Lyriek. Koop ‘BROL’ ( = stoffelijke restanten van creativiteit) en steun o.m. deze blog, Platform PLEE en RADIO KLEBNIKOV.!

BROLSHOP

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

wachet auf

voor e.d.

Hier was de straat met de ronkende brommers.
Hier stond het blok met de schurftige kamers.
Hier groeit het grijs uit gaten en spelonken.

Je ziet wel weleer maar niet wat je wil.
Je wil wat je ziet maar is dat wat je wil?
De wereld vermoeit het verwende geweten.

Het groent in je buik en je wil het niet weten.
Het dreunt in je hoofd en je wil het niet voelen.
Het stolt in je leden tot strepen in ’t heden.

Badoem badaboem badaboem badoem:
Het klopt op je hart om je lijf te bebloeden.
De stem van de nacht is bloedrode pracht.
Het klopt op je hart om de ziel te verzoeken.
De stem van de nacht is bloedrode pracht.
Het klopt op je hart om de geest te aanroepen.
De stem van de nacht is bloedrode pracht.
De stem van de nacht is bloedrode pracht.
De stem van de nacht is bloedrode pracht.

invoer (2018) – voor ‘Het’

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!

Steun de Vrije Lyriek! KOOP meer BROL!

De Neue Kathedrale des erotischen Elends verspreidt sinds 2004 het virus van de Vrije Lyriek. Koop ‘BROL’ ( = stoffelijke restanten van creativiteit) en steun o.m. deze blog, Platform PLEE en RADIO KLEBNIKOV.!

BROLSHOP

Categorieën
debuut het lyriek

het raast

Tree of Wrath – pastel op papier, levels in Photoshop

de illusie ‘tijd’ vervluchtigde net
(de toekan pikte het oog uit
van de zich spiegelende gier).

een das met de kop van een zwaardvis
en een eekhoorn met een pauwenstaart
klimmen de boom op naar de gekruisigde
wiens hoofd met een knal explodeert.

de ooievaar vergist zich
want de kracht zit in hem.
hij weent lava en vuur maar in zijn staart houdt hij zich sterk
en hij lokt de vleermuizen met links naar de hel.

het zijn de drie vrouwen in de gorilla.
het trekt gewapend met een sikkel ten strijde.
het draagt het op de rug, het is
nog maar een kind groot en trekt
zijn dekentje rillerig aan, uitgeteerd
en doodmoe van het sterven.

zijn moeder en zussen willen het mee
op hun 52 jaar lange hellevaart.
de broers zijn al vergeten.
maar het draagt het en in haar
reinigende schoonheid zit zij
te bidden.

de twee anderen dansen in het kleed van het vel
hun hoofden zijn borsten, het schaamhaar
is een harde, dichte borstel, de knoop
op de woede.

één wendt zich af, zij wil haar onschuld verbergen
in schaamte, een kleed van naakt vel, gedriegd
op aarde en gestikt in de hel.
het wordt wel weer beter, dat weten zij wel.

de ander danst met één vleugel
van zwijgzame liefde
die allen beschermt.

het strijkt zich vaak op de borst met zijn vogel en feeksen
en in het hoofd wordt de rode olifant doormidden gebeten
door de clown die het is.

op de arm zit de uil
die de gruwel der toekomst al kent.

invoer: 2-12-2020 @ 20:43 – voor ‘HET’

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

monding

in het water
in het wier
in het waaien
in de golven wind doorheen het gras
in de cel die zich verwoed in cellen splitst
in de wolken vol van stapels en paleisplezier
in het schuren van planeten aan het donker van hun baan
in het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda

in het zwoegen van de slak
in het krijsen van de meeuw
in het spinnen van de poes
in de kruin van kromme bomen
in zwermen spreeuw, in scholen vis
wier bewegen haar geschrift in zee en hemel is
in het huilen van de wolven die verlangen naar de maan
in de wirwar cijfers en tabellen, in de weelde van haar waan
in het rode van de zon die zich op het land legt
als wonde op een lijf dat zonder weerga is

in elk gebaar van haar dat in zijn ogen
liefde leven geeft en leven aan de ziel
in haar gebeuren legt het hier zijn weten af
in haar geheimen duikt het zwijgend onder
in deze verzen mond het schrijven uit in haar

invoer (2017)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Steun de Kathedraal, Radio Klebnikov en Platform PLEE!

Koop meer BROL!

NU ONLINE in onze gloednieuwe BROLwinkel!

of op de grote Brolexpo van HET ROT! nog tot nader datum in FLUGZEUG Music-Art-Design te Leuven…Bekijk de volledige Cataloog daarvan (prijslijst met foto’s op FB)

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

f

(ekfrasis van ‘maskerman’)

” De vinculis in genere, the lid nailed shut, the sarcophagus of light”
Peter Lamborn Wilson, Abecedarium, Xexoxial ed. 2010, p.23

BAF
VAV –, zie

de op het land genagelde aarding i-k
afglijdend in de trage neergang a-b
naar het eternele vlak van het niet-
iets, de taohemel e-f.

elk ogenblik (de letter is hol, vol
verdwenen klank, een sarcofaag
van de spraak) een ogenblik.

vlug, de lichtval c-d is al
begraven en het verzandt. zodra
verheft zich tegendraads nog
de rug h-g,

bereken snel de x in het gat
van de tijd: x is de afdruk
van x, lawaaierig
en tergend
traag.

irritatie van de huid onder het masker: de
vleugelgeknipte in de klem van de spiraal.
nu is een déjà vu
van nu.

“muziek, maestro”.

Categorieën
gedicht van de dag het

elke dag is donderdag

tussen alle dingen houdt geheel wezenloos
met een vleugelspanwijdte van 22 tot 25 cm
de koolmees stand, breekt zich nog een bot
maar het leert toch zijn contes beter tellen.

sì sí sírrr zo zingt
het vale juveniel

í í euh
í í  eyi
í eu í í 
eu

(het is m.a.w. voortaan
alle dagen donderdag
alle dagen donderdag ja
alle dagen donderdag)

braambestranen
stromen uit de bruine bedeloogjes
van de schone uit de Wegiswegstraat:

de toekomst heeft een vals plafond gestoken.

Pée-puuh
Pée-puuh
Pée-puuh

(het schrift schrijft neer de inkt
schrijft neer het schrift schrijft
neer de inkt schrijft neer het
schrift schrijft neer de inkt schrijft).

invoertekst (2016)

Categorieën
Anke Veld gedicht van de dag het lyriek

arahhi ramani

2053

ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik het
ik zoek mij in wat ik zaai in mij
en wereldwijd ik schrijf
in mij schrijf ik
mij

weg

klik
in mij
klik door
mij stroom is ik
klik en leuk de code
ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik het

vuil spat korrels
botte letters zuigen
de straat uit de stad, lijf
schuift, lillen van levend
vlees in lederwaren

daden draden dagen
dragen derden maden
magen bergen vragen
hete lagen lippen

ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik het

2020

zeep druipt zeppelin
stem van sadolin
stem tubeert trompettert
tubaat

grijs de grijze lucht
lucht is grijs met grijze
aarde stoffen dof op stof

schepen links en marconidraden
rechts en rode klompen
marinettimarinade

zwalpen pol, ja zwalpt
benen vingerkoten handen
zinkt  de rode zon de zee in
onder witgespoten wolken

’t mensensop is uitgebruist.

06-06-2007

“arahhi ramani arahhi pagri
i inseminate myself I inseminate my body
kima narum irhu kibrisa
like the river inseminates its banks"

oud-babylonische tekstfragment op kleiklomp YOS 1L2, zie  Jerrold S. Cooper. Magic and M(is)Use: Poetic promiscuity in mesopatamian Ritual, p.47 e.v. in Mesopotamian Poetic Language: Sumerian and Akkadian Marianna E. Vogelzang, Herman L. J.,. Vanstiphout ISBN 9072371844

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

koude vlam

voor c.b.

haar lijf is koude vlam, heur haren vuur
haar lippen zee waarin ’t verdrinken wil
haar ogen licht dat geselt en bestuurt
haar huid is rein, dat maakt het boze stil.

het wil haar wereld en daarvan ’t moment
het wil geheel in haar vergaan bestaan.
het wil wel het nog zijn, maar enkel zoenend
het wil in haar slechts onbepaald bestaan.

de krullen van heur haren krullen in zijn mond
haar woorden worden daden, vast ongezond.
haar handen strelen, het wordt eenzaam, lont.

in de stilte, midden in het ruisen van de storm
treedt het haar bij, ze rilt en zweet, zo dicht erbij.
zij wordt heel tenger dan, ze maakt het blij en vrij.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

het sterft

droomdood. de zon spat open in de beide ogen,
het ziet het licht, het achterliggende, en het
ziet de mensen blij van zijn gedoe bevrijd.
die boeken zijn alvast geen cent meer waard.

het gaf zijn woorden onbetaald verlof,
het legde zich lam in ’t spoor van het gezag,
het schreef alleen nog wat men lezen wou en
’t zou massaal verblijden met gepast gelach.

er is geen leed, de kinderen verzuipen niet.
er zit geen rot in ’t groeien van elk blad
en terroristen worden steevast tijdig opgepakt.

“geniet. de wereld is weide, een groots festival.
het land is heden wel wat anders ingericht maar
wij noteren graag hoe u wenst dood te gaan.”

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

ambrozijntje

het zag haar lang, heel lang geleden plots
voor zich staan: een wulpse hinde, jong,
onaangedaan. pretoogjes, wangen met kuiltjes,
flarden jurk die speelden met de kindse wind.

er was geen tijd om aan te raken, er
was geen plaats om bij elkaar te zijn.
maar elk moment maakt krullen in de tijd
en ’t heeft alsnog haar lieflijkheid gevonden.

“ambrozijntje, tierlantijntje, gooi
je kleren op de grond. ambrozijntje,
florentijntje, maak de wereld heel en rond.
ambrozijntje, rozerode egelantier.”

het ziet alleen nog haar, het paradijs is nu en hier.
weg is ’t zwaar verdriet: het geeft haar licht plezier.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

ogenblik

de aanvang van de stilte likt de stilte open
met een zucht. de val van het duister spreidt
de dijen van het licht dat leidt naar duister.

de drang van het heden om verleden te zijn,
nu en in de toekomst wordt onhoudbaar
nu het jouw jurk oplicht. jij spreekt het aan
met open ogen, onvoldaan. het graaft verwoed
in jou, zoekt reden van bestaan. vingers vlechten
met jouw vingers vlinders, armen drukken
neer opdat jij stijgen zou. jouw streling is
een plots en wonderlijk gebaar. ontsnapt
aan de behoefte, bevrijd van mededogen
komt de wereld in jou klaar. het zwijgen is
er van de duisternis, het ogenblik is daar.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek

boek

in de uitgemaakte zaak van zijn bestaan
strijkt het de zorgen weg als plooien,
sporen van het slapende lichaam
in het zijdezachte wit der lakens.

het deelt zichzelf uit als een spel,
elkeen die het kent, krijgt kaarten
die waarheid zijn voor eigen hel:
winst, verlies, het boeit niet fel.

het houdt de hemel klaar voor ogen,
zwart op zwart en nergens dat of dit:
dit git heeft niemand ooit belogen.

in de stilte die de taal vereist,
is er nog sprake van woorden:
geen boek verzwijgt die spoken.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek

petanque

het geheugen is een hoer die je betaalt
met je geweten. hij is erg professioneel.

het is zomer en het speelt petanque met
zijn vader. zijn lach is schoon en waar.
het staat op zeven stranden, Normandië
bevrijdt. het heerst, want het is nu daar.
zand glijdt door de vingers en het kucht.
de hoest geeft bloed, dat kan geen kwaad.

het strand van het verleden heet toekomst,
de zee was het heden, het loopt op tijd.
het duwt zich af aan uw genade, waarde
die het slechts bij vangst erkent. ‘raak mij
niet aan’! roept het vergeefs want het wil
bij god niet weten wat het heeft gedaan.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

het zoent

voor h.j.

paleis gebouwd met zonnestralen,
ruimte neemt de vorm aan van het ogenblik.
tijd gebeurt wanneer haar jurk naar huid verglijdt.

licht is berging van de duisternis.
zij is de muren van dit paradijs:
haar handen omarmen hun falen.

dochters met de gave van weelde,
hun teveel is haar aanwezigheid:
de brede lach die hun gelaat verblijdt.

o blanke bloem die in de wereld bloeit!
haar raken wil het niet. ’t speelt wind
die gaaf de baren zoent der bloemenzee.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

vurige tong

voor z.h.

Het wil nu langzaam uit zijn lichaam treden,
verlaten deze schelp, spiraal van het bestaan.
Het schenkt haar taaie spieren, hart en ziel.
Zijn steelse vingers worden wandeling, besluit.

De wereld zal het in haar lijf vernietigen,
god vergrijzen in de krullen van heur haar.
Zonlicht wil het in haar mond verbergen:
tong die licht wordt, liefde, en dan tong.

Het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag,
haar wulpse wolken tot een regen open strelen.
Het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt.

Het zal zijn taal in haar tot storm ontbinden,
tot een kilte in de mythe van haar werveling.
Het wil het schone zijn dat diep in haar ontstaat.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

het valt

Onaantastbaar is het donker van het zinken,
Ongenaakbaar hoe het rotten zinkt in grond,
Onweerstaanbaar is de lust dat het er voedt.

Het sijpelt van begane grond naar diepe zee.
Het brengt de dingen zilt in lome golf teweeg.
Het woeden barst, verparelt, woelt in zand.

In droeve stromen bruisen gele liefdeskernen.
De gedachten slierten tastbaar voor de rode zon.
Zwermen vogels kleuren blauw de avondlucht.

Haat blaast zwarte wolken naar een barre kust.
Vriendschap keert zich om, verhardt tot lust.
Het herkent zich in het wit van de geraamtes.

Het neemt vrede met de tederheid, het zachte
wiegen der gladiolen in de geile lentewind, met
bomen die de hemel blad en tak aanreiken.

Maar de aarde met haar zeeën woelt en bidt
aldoor tot het van haar vervlietende heelal.
Onaantastbaar is het zinken, ongenaakbaar

zinkt het rotten, vrijheid is er enkel in verval.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek

atol

Het zegt de dingen zakelijk vaarwel, er
is een dood present die het verlaten wil.
Banden ontbinden, ankers vergaan:
Het word in haar uiteindelijk bevrijd.

Het is atol, zijn aders zijn koralen.
Het is een wegen op het wiegen
van de immer zilte zee, spat
in het oog der brullende zon.

Het spreekt zichzelf niet langer tegen,
Het mengt zijn daden door het woord.
Het zal haar zang niet zijn, het is geen zingen.

Het ziet het naken van de nacht, verlaten
zelfs door de angst, de gramschap der graven:
in kille duisternis wordt het tot niets ontdaan.

invoertekst (2015)

‘atol’ gelezen door dv

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

't amerikaantje

de bevrijding was een goede zaak.
Het lag te rotten in zijn slaap
terwijl er duitsers in hem kropen
en de buren waren belg en kwaad.

en alle talen zwegen, vielen stil.
geen woord hield toon noch stand,
de letters braken slonzig open,
moedwil heerste, middenstand.

Het verkocht zich graag, uit vrije wil
aan eender wie het ook maar wou
chinees, riep het, of pool of arabier
koop Het nu, ’t is quasi gratis hier.

de hele zaak is razend snel gegaan
nu is ieder vrij en leeg en klant
Het telt zichzelf erbij voortaan
Het leest zich in op een bestand.

invoertekst (2015)

nkdee 2020 – “’t amerikaantje” – A4 , potlood wasco, pastel

HET
is de prequel op LAIS, de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek rigorisme

Galathea 2015

Het had nog schoonheid voor de ogen
van toen het Avondland voor hen begon.
Er was geen grens aan hun verlangen,
de muze was in elk van hen en zong.

Zij stonden naast elkaar, doodblij gezind.
Zij maakten dromen daad en daden woord.
zij waren goddelijk door god bemind
en hebben in elkaar die droom vermoord.

Europa is nu dode bakermat, steriel
blauw scherm waar niemand niemand ziet.
Lampedusa is een pleister op de hiel:
lijken drijven er op ’t rot van grondgebied.

Het had geschriften in het hoofd:
heiligen, ketters en een dode filosoof.
Het zag de kathedraal nog rijzen
uit het moeras van ongeloof.

“Kom hier, o lief”, zong Het tot haar
“ik zal jouw dijen strelen, Galathea
en jouw gouden lokken lieflijk aaien.
en ’s ochtends als de dag dan komt,

staat heel dit land in lichterlaaie”.
“Ga weg” sprak zij tot haar gevaar
“jij bent van dode liefde het gebaar:
dit land geheid gaat naar de haaien.”

invoertekst (2015)