Categorie: het

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

monding

in het water
in het wier
in het waaien
in de golven wind doorheen het gras
in de cel die zich verwoed in cellen splitst
in de wolken vol van stapels en paleisplezier
in het schuren van planeten aan het donker van hun baan
in het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda

in het zwoegen van de slak
in het krijsen van de meeuw
in het spinnen van de poes
in de kruin van kromme bomen
in zwermen spreeuw, in scholen vis
wier bewegen haar geschrift in zee en hemel is
in het huilen van de wolven die verlangen naar de maan
in de wirwar cijfers en tabellen, in de weelde van haar waan
in het rode van de zon die zich op het land legt
als wonde op een lijf dat zonder weerga is

in elk gebaar van haar dat in zijn ogen
liefde leven geeft en leven aan de ziel
in haar gebeuren legt het hier zijn weten af
in haar geheimen duikt het zwijgend onder
in deze verzen mond het schrijven uit in haar

invoer (2017)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Steun de Kathedraal, Radio Klebnikov en Platform PLEE!

Koop meer BROL!

op de grote Brolexpo van HET ROT!
Nog tot 17 november 2020 in FLUGZEUG Music-Art-Design te Leuven…
Bekijk de Cataloog
(prijslijst met foto’s op FB)

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

f

(ekfrasis van ‘maskerman’)

” De vinculis in genere, the lid nailed shut, the sarcophagus of light”
Peter Lamborn Wilson, Abecedarium, Xexoxial ed. 2010, p.23

BAF
VAV –, zie

de op het land genagelde aarding i-k
afglijdend in de trage neergang a-b
naar het eternele vlak van het niet-
iets, de taohemel e-f.

elk ogenblik (de letter is hol, vol
verdwenen klank, een sarcofaag
van de spraak) een ogenblik.

vlug, de lichtval c-d is al
begraven en het verzandt. zodra
verheft zich tegendraads nog
de rug h-g,

bereken snel de x in het gat
van de tijd: x is de afdruk
van x, lawaaierig
en tergend
traag.

irritatie van de huid onder het masker: de
vleugelgeknipte in de klem van de spiraal.
nu is een déjà vu
van nu.

“muziek, maestro”.

Categorieën
gedicht van de dag het

elke dag is donderdag

tussen alle dingen houdt geheel wezenloos
met een vleugelspanwijdte van 22 tot 25 cm
de koolmees stand, breekt zich nog een bot
maar het leert toch zijn contes beter tellen.

sì sí sírrr zo zingt
het vale juveniel

í í euh
í í  eyi
í eu í í 
eu

(het is m.a.w. voortaan
alle dagen donderdag
alle dagen donderdag ja
alle dagen donderdag)

braambestranen
stromen uit de bruine bedeloogjes
van de schone uit de Wegiswegstraat:

de toekomst heeft een vals plafond gestoken.

Pée-puuh
Pée-puuh
Pée-puuh

(het schrift schrijft neer de inkt
schrijft neer het schrift schrijft
neer de inkt schrijft neer het
schrift schrijft neer de inkt schrijft).

invoertekst (2016)

Categorieën
Anke Veld gedicht van de dag het lyriek

arahhi ramani

2053

ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik het
ik zoek mij in wat ik zaai in mij
en wereldwijd ik schrijf
in mij schrijf ik
mij

weg

klik
in mij
klik door
mij stroom is ik
klik en leuk de code
ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik het

vuil spat korrels
botte letters zuigen
de straat uit de stad, lijf
schuift, lillen van levend
vlees in lederwaren

daden draden dagen
dragen derden maden
magen bergen vragen
hete lagen lippen

ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik het

2020

zeep druipt zeppelin
stem van sadolin
stem tubeert trompettert
tubaat

grijs de grijze lucht
lucht is grijs met grijze
aarde stoffen dof op stof

schepen links en marconidraden
rechts en rode klompen
marinettimarinade

zwalpen pol, ja zwalpt
benen vingerkoten handen
zinkt  de rode zon de zee in
onder witgespoten wolken

’t mensensop is uitgebruist.

06-06-2007

“arahhi ramani arahhi pagri
i inseminate myself I inseminate my body
kima narum irhu kibrisa
like the river inseminates its banks"

oud-babylonische tekstfragment op kleiklomp YOS 1L2, zie  Jerrold S. Cooper. Magic and M(is)Use: Poetic promiscuity in mesopatamian Ritual, p.47 e.v. in Mesopotamian Poetic Language: Sumerian and Akkadian Marianna E. Vogelzang, Herman L. J.,. Vanstiphout ISBN 9072371844

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

koude vlam

voor c.b.

haar lijf is koude vlam, heur haren vuur
haar lippen zee waarin ’t verdrinken wil
haar ogen licht dat geselt en bestuurt
haar huid is rein, dat maakt het boze stil.

het wil haar wereld en daarvan ’t moment
het wil geheel in haar vergaan bestaan.
het wil wel het nog zijn, maar enkel zoenend
het wil in haar slechts onbepaald bestaan.

de krullen van heur haren krullen in zijn mond
haar woorden worden daden, vast ongezond.
haar handen strelen, het wordt eenzaam, lont.

in de stilte, midden in het ruisen van de storm
treedt het haar bij, ze rilt en zweet, zo dicht erbij.
zij wordt heel tenger dan, ze maakt het blij en vrij.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

het sterft

droomdood. de zon spat open in de beide ogen,
het ziet het licht, het achterliggende, en het
ziet de mensen blij van zijn gedoe bevrijd.
die boeken zijn alvast geen cent meer waard.

het gaf zijn woorden onbetaald verlof,
het legde zich lam in ’t spoor van het gezag,
het schreef alleen nog wat men lezen wou en
’t zou massaal verblijden met gepast gelach.

er is geen leed, de kinderen verzuipen niet.
er zit geen rot in ’t groeien van elk blad
en terroristen worden steevast tijdig opgepakt.

“geniet. de wereld is weide, een groots festival.
het land is heden wel wat anders ingericht maar
wij noteren graag hoe u wenst dood te gaan.”

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

ambrozijntje

het zag haar lang, heel lang geleden plots
voor zich staan: een wulpse hinde, jong,
onaangedaan. pretoogjes, wangen met kuiltjes,
flarden jurk die speelden met de kindse wind.

er was geen tijd om aan te raken, er
was geen plaats om bij elkaar te zijn.
maar elk moment maakt krullen in de tijd
en ’t heeft alsnog haar lieflijkheid gevonden.

“ambrozijntje, tierlantijntje, gooi
je kleren op de grond. ambrozijntje,
florentijntje, maak de wereld heel en rond.
ambrozijntje, rozerode egelantier.”

het ziet alleen nog haar, het paradijs is nu en hier.
weg is ’t zwaar verdriet: het geeft haar licht plezier.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

ogenblik

de aanvang van de stilte likt de stilte open
met een zucht. de val van het duister spreidt
de dijen van het licht dat leidt naar duister.

de drang van het heden om verleden te zijn,
nu en in de toekomst wordt onhoudbaar
nu het jouw jurk oplicht. jij spreekt het aan
met open ogen, onvoldaan. het graaft verwoed
in jou, zoekt reden van bestaan. vingers vlechten
met jouw vingers vlinders, armen drukken
neer opdat jij stijgen zou. jouw streling is
een plots en wonderlijk gebaar. ontsnapt
aan de behoefte, bevrijd van mededogen
komt de wereld in jou klaar. het zwijgen is
er van de duisternis, het ogenblik is daar.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek

boek

in de uitgemaakte zaak van zijn bestaan
strijkt het de zorgen weg als plooien,
sporen van het slapende lichaam
in het zijdezachte wit der lakens.

het deelt zichzelf uit als een spel,
elkeen die het kent, krijgt kaarten
die waarheid zijn voor eigen hel:
winst, verlies, het boeit niet fel.

het houdt de hemel klaar voor ogen,
zwart op zwart en nergens dat of dit:
dit git heeft niemand ooit belogen.

in de stilte die de taal vereist,
is er nog sprake van woorden:
geen boek verzwijgt die spoken.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek

petanque

het geheugen is een hoer die je betaalt
met je geweten. hij is erg professioneel.

het is zomer en het speelt petanque met
zijn vader. zijn lach is schoon en waar.
het staat op zeven stranden, Normandië
bevrijdt. het heerst, want het is nu daar.
zand glijdt door de vingers en het kucht.
de hoest geeft bloed, dat kan geen kwaad.

het strand van het verleden heet toekomst,
de zee was het heden, het loopt op tijd.
het duwt zich af aan uw genade, waarde
die het slechts bij vangst erkent. ‘raak mij
niet aan’! roept het vergeefs want het wil
bij god niet weten wat het heeft gedaan.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

het zoent

voor h.j.

paleis gebouwd met zonnestralen,
ruimte neemt de vorm aan van het ogenblik.
tijd gebeurt wanneer haar jurk naar huid verglijdt.

licht is berging van de duisternis.
zij is de muren van dit paradijs:
haar handen omarmen hun falen.

dochters met de gave van weelde,
hun teveel is haar aanwezigheid:
de brede lach die hun gelaat verblijdt.

o blanke bloem die in de wereld bloeit!
haar raken wil het niet. ’t speelt wind
die gaaf de baren zoent der bloemenzee.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

vurige tong

voor z.h.

Het wil nu langzaam uit zijn lichaam treden,
verlaten deze schelp, spiraal van het bestaan.
Het schenkt haar taaie spieren, hart en ziel.
Zijn steelse vingers worden wandeling, besluit.

De wereld zal het in haar lijf vernietigen,
god vergrijzen in de krullen van heur haar.
Zonlicht wil het in haar mond verbergen:
tong die licht wordt, liefde, en dan tong.

Het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag,
haar wulpse wolken tot een regen open strelen.
Het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt.

Het zal zijn taal in haar tot storm ontbinden,
tot een kilte in de mythe van haar werveling.
Het wil het schone zijn dat diep in haar ontstaat.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

het valt

Onaantastbaar is het donker van het zinken,
Ongenaakbaar hoe het rotten zinkt in grond,
Onweerstaanbaar is de lust dat het er voedt.

Het sijpelt van begane grond naar diepe zee.
Het brengt de dingen zilt in lome golf teweeg.
Het woeden barst, verparelt, woelt in zand.

In droeve stromen bruisen gele liefdeskernen.
De gedachten slierten tastbaar voor de rode zon.
Zwermen vogels kleuren blauw de avondlucht.

Haat blaast zwarte wolken naar een barre kust.
Vriendschap keert zich om, verhardt tot lust.
Het herkent zich in het wit van de geraamtes.

Het neemt vrede met de tederheid, het zachte
wiegen der gladiolen in de geile lentewind, met
bomen die de hemel blad en tak aanreiken.

Maar de aarde met haar zeeën woelt en bidt
aldoor tot het van haar vervlietende heelal.
Onaantastbaar is het zinken, ongenaakbaar

zinkt het rotten, vrijheid is er enkel in verval.

invoertekst (2015)

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek

atol

Het zegt de dingen zakelijk vaarwel, er
is een dood present die het verlaten wil.
Banden ontbinden, ankers vergaan:
Het word in haar uiteindelijk bevrijd.

Het is atol, zijn aders zijn koralen.
Het is een wegen op het wiegen
van de immer zilte zee, spat
in het oog der brullende zon.

Het spreekt zichzelf niet langer tegen,
Het mengt zijn daden door het woord.
Het zal haar zang niet zijn, het is geen zingen.

Het ziet het naken van de nacht, verlaten
zelfs door de angst, de gramschap der graven:
in kille duisternis wordt het tot niets ontdaan.

invoertekst (2015)

‘atol’ gelezen door dv

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek

't amerikaantje

de bevrijding was een goede zaak.
Het lag te rotten in zijn slaap
terwijl er duitsers in hem kropen
en de buren waren belg en kwaad.

en alle talen zwegen, vielen stil.
geen woord hield toon noch stand,
de letters braken slonzig open,
moedwil heerste, middenstand.

Het verkocht zich graag, uit vrije wil
aan eender wie het ook maar wou
chinees, riep het, of pool of arabier
koop Het nu, ’t is quasi gratis hier.

de hele zaak is razend snel gegaan
nu is ieder vrij en leeg en klant
Het telt zichzelf erbij voortaan
Het leest zich in op een bestand.

invoertekst (2015)

nkdee 2020 – “’t amerikaantje” – A4 , potlood wasco, pastel

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het lyriek rigorisme

Galathea 2015

Het had nog schoonheid voor de ogen
van toen het Avondland voor hen begon.
Er was geen grens aan hun verlangen,
de muze was in elk van hen en zong.

Zij stonden naast elkaar, doodblij gezind.
Zij maakten dromen daad en daden woord.
zij waren goddelijk door god bemind
en hebben in elkaar die droom vermoord.

Europa is nu dode bakermat, steriel
blauw scherm waar niemand niemand ziet.
Lampedusa is een pleister op de hiel:
lijken drijven er op ’t rot van grondgebied.

Het had geschriften in het hoofd:
heiligen, ketters en een dode filosoof.
Het zag de kathedraal nog rijzen
uit het moeras van ongeloof.

“Kom hier, o lief”, zong Het tot haar
“ik zal jouw dijen strelen, Galathea
en jouw gouden lokken lieflijk aaien.
en ’s ochtends als de dag dan komt,

staat heel dit land in lichterlaaie”.
“Ga weg” sprak zij tot haar gevaar
“jij bent van dode liefde het gebaar:
dit land geheid gaat naar de haaien.”

invoertekst (2015)

Categorieën
asemic reading asemisch gedicht van de dag Grafiek het lyriek rigorisme

terug naar de kerkstraat

De keuken is nu keuken.
De living is een Thai. De straat

is opgebroken, men stapt in putten
bij het gaan. De apothekeres

is jolig nog maar schriel en oud,
haar zon verft zwarte ramen goud.

Er waren doden rond in Kessel-Lo:
ze willen allemaal zijn bloed.

De reiger klapwiekt statig in het park.
Het kust zijn lief, zij doet Het goed.

invoertekst (2014)

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

NKdeE 20 – Asemische Lezing van ‘terug naar de kerkstraat’ – A5
Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek

over het schone

het schone is altijd toekomende,
je kan het niet aanraken want
het is van niets de herinnering.

het schone blijft eigen aan het schone
het raakt van zichzelf nooit vervreemd.
het gaat vanzelf: je geeft het uit handen.

het nu is een naakt
dat naakt ligt te slapen
in het bed van het heden.

het schone wil weg uit de droom
van het schone want de droom
van het schone is niet het schone.

invoertekst (2013)

2020 – ‘het schone’ – A6 – wasco & waterverf
Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek woordenpers

liefde is een dodentaal

het gehuil in mijn hoofd benadert het gehuil en
het schrikt en ik haal mijn handen af van mijn
vlees. in mijn adem komt nu toch een zwarte stilstand.
uw kop draait zich in mij en uw schouders wringen

zich door mijn anus. het bloedt niet eens. de vogels
vallen. het einde valt uit het einde. de menselijke
gestalte is een sleutel. de benen verletteren, de wind
komt, hij rukt je de tong uit. iedereen gaat zachtjes

liggen kermen, een dokter roert in ons met een plastic
spatel en zegt dat het nu niet lang meer hoeft te duren.
we knikken begrijpend, we trekken de stoppen gelaten

uit onze borsten, de insecten overspoelen de tafelen,
de zwarte brij overleeft ons allicht een dag of twee.
het krioelen maakt een tikgeluid als het over de randen

inputtekst (2010)

dv 2019 – “son pied explique le point et sense unique de la terre” -A6

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek woordenpers

ouverture

“Zo koolt men kool met kool, terwyl het volk gekoolt,
Zyn Paapen raapen laat, en in den koolhof doolt.”
Willem van Swaanenburg, Op de gierigheit der geestelyken, Of raapen, de Ziel van
de Paapsche kool.

de messteken A en C glijden thans perfect
in de wonden B en D, de perforatie loopt
gesmeerd, de ouverture wordt door
menig machtig mens geapprecieerd.

zangers worden uit hun zingen dan verlost:
wat vlinderachtig is wordt van wiek ontdaan,
de vorst zaagt kordaat het staande teken af
(dat gaat met condimenten heel de tafel rond).

het juichen is van belgen die hun land verlaten:
‘het leven is zo mooi, we hebben het geflikt.
nu enkel nog wat zon die ons de aarzen likt’.

inputtekst (2010)

dv 2019 – ‘les dieux mineurs aiment s’ inscrire sur la peau des anges’ -A6

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag het velfabet woordenpers

waar ben jij wanneer de storm komt

de gevangenen zitten gevangen in de gevangenis
de vermoorden liggen stil als vermoord
de hongerigen lijden honger daar zij dàt toch hebben
de daklozen slapen eten plassen en kakken zonder dak
de verminkten strompelen en klungelen veel
de armen wekken de ergernis van de rijken
de rijken draaien bij het zien van de armen de hoofden

om en om en

de priesters verkondigen luide dat de priesters heilig zijn
de journalisten vullen nieuws in waar het oud werd
de dansers dansen dans tot diep in de nacht
de dichters dichten dichters eer en glorie toe

de zwijgers zwijgen want als het stil is

komt de
storm.


dv 2018 – ‘inept for writing: o’ – ink/bister -A4

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
debuut gedicht van de dag gestiek het

wolf

in de verwerping is de afwijzing het bindende
de binding verwerpt
het verlangen betreft het verwerpen als binding
de ontkenning is de woonplaats van het ontkende.

de wolf bijt zich de poot af die geklemd zit.

de balling vertrekt naar de woning van het niets
de balling komt aan in de woning van het niets
de balling lacht de verworpene toe
die zich gebonden weet in de verwerping en
de balling vertrekt.

zoals de wolf zijn bloeden likt en bijt
zo zal het weigeren zich zwijgende verwijderen

van de balling
van de verworpene
van de weigering
van de maan gespiegeld
in het zilte meer van de ogen 
en van het sluiten van de klem.


//denied existence will always deny and exceed itself

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek woordenpers

grief

karren stropen de straat op,
spatkoppen wat katten open en
stropletten duif.

de bloesemtak van kerselaar
kucht kelkjes af in de opstartstank
van het gebulder.

‘van dit leed hoeft niemand weet te hebben’

ogen draait het om en luiken toe
van paars naar puur oranje.
‘niemand,‘ zegt ze.

de eerste slok is altijd de ergste.
‘weet te hebben’.

er komt sleet op de voortgang
van lente en het
houdt nog niet dadelijk op.

doodskopstreling in de slokdarm.
‘hoeft’.

inputtekst 2009

Damelcho
dv2018 – “Dame Elcho” – A5

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek woordenpers

heraut

‘het is een lieve jongen’ ,
zoals men zegt ‘hij bijt niet’
(van de dobberman die net drie katten en een baby).

er nestelt zich een hoop op slangen, het droomt
ganse alen vol van verlangen. het houdt het niet langer
en out zich als inhumaan.

‘ja’, zeg het, ‘ik doe het met machines’.

het netwerk rilt ontzet. het thing. een it. de koningspit, het eerste ei
gelegd door het gemengde wriemelen van het monsterras
met de tijdverdrijvingsindustrie.
het krast de code met felle schichten dwars
door hun gelaagde wallen. omoog mij niet, gij luilakken.

kak, het is verbannen weer. kutapp.

een ander mailadres. het voegt zich toe als vrouw nu,
menstrueer eens lekker uit, all the way
ter mensinstructie. van een vrouw slikt men alles.

het loopt goed:
op één namiddag slaat het elf vrouwen en twee mannen aan de haak
tijd en ruimte balt het samen tot een paarse sjanker
waarna het bruusk met een smiley de liefde klieft.

“omarm mij”, zegt het, “want
ik ben de pier die in je wiegen priemt,
ik ben het krakende staketsel dat in je weke delen woelt
voel maar, hier, tussen je rottende ribben…”

haat groeit als mosselen in de vervuilde baren, 
oesters van nijd klotsen pissig ter keel
de kwallen vreugde en lust copuleren
in het nostalgische bruisen van het rot.
’s nachts kruipen de ratten terug naar de stad
en braken vis met plastic op aan hun jongen:
de riool geeft, de riool neemt .

het roert erin, die mer du Nord,
ton dernier terrain vague.

naakt en zilt is haar ziel
met op de bruislippen de rijke glans
van tyfi, paratyfi, enteritiden,
parahaemolytici…

daar schuift voorbij onder de maan
de man op de Heraut van de Vrije Onderneming:
sluit de boegdeuren Y/N?”

 inputtekst 1/4/2009

christabel
dv 2018 – “Christabel” – A5

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek woordenpers

lenteleed

het groen is mos of rot.
de takken van haar woord ontbotten
heden niet. het hult vergeefs
de adem in een zweem van zwijgen, bergt zijn
wil in het einde, maar tot stilstand komt het niet.

zij doet het gestaag in haar ontdoen ervan
een mortelende pijn.  het drinkt haar knokige
vingers in brede glazen vodka.  hun strelen splijt de maag.
het zand in haar graaien erdoor
maalt zijn zinnen tot moes.

staal klinkt hard op staal. strijk ’s met zo’n kraan
door vogelscholen: zij zwermen weg
omdat het vogels zijn en kinderen.

zwevende boven nergens slaat het gensters
uit het niets. het bijt
en slikt zich. het trekt en sleurt
maar krijgt de dood maar niet
rond het hout van zijn nek.

inputtekst 1/4/2009

mevrouwEendswaard
dv 2018 – “mevrouw Eendswaard” -A5

HET
is de prequel op
LAIS,
de
Geschiedenis van een Verwording