Categorie: pre (rigorisme)

Categorieën
gedicht van de dag lyriek pre (rigorisme) rigorisme

aanvang

stilte, verwachtingsvol

span de ijlste

toon

die ver-

nee.

wacht nog, betwijfel
elk begin, verzwijg zolang

(hou de adem in zolang)

het woord dat tot verdwijnen
noopt.

bewaar de stilte, ver-
zwaar ze met je aanzet tot

zwijgen.

wachten.

stilte.

inputtekst (1992):

uit de vroege geschriften (1992-93)

de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

Categorieën
debuut gedicht van de dag lyriek pre (rigorisme) rigorisme

het weigerde

“In ’t dakraam toen getekend stond: de maan,
zijn lach in ’t glas, die schoorsteen daar die ving
in’t zwart geschreven klanken van haar naam
die daar voor even in de tijd gelijk geweven hing.

Bemerk ook het ontbreken van kleur en
in zijn dromen louter droefenis die nacht,
en hoe dan ’s morgens de zonnepracht
in Het haar licht verspreidt en de geuren

van haar leugen toch een waarheid maakt,
dat Het beamen moest wat lang al was beslist,
dat haar lust Het daar dit leven gaf, en geeft.

Hier wordt aldus zijn staande trots onthuld,
daar Het voorgoed haar ziel gescheiden wist
maar zich niet overgaf, alleen, en weigerde de dood”.

datering inputtekst: 1-7-1992
uit het eerste blauw-groene boekje (7/1992 – 6/1993)

  • de inputtekst (1/2)

  • de inputtekst (2/2)

uit de vroege geschriften (1992-93)

de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme) rigorisme

AFSCHRIFT

Het draagvlak zweeft,
     waarop jij mij omarmen wil:
een web verderf, een bladerdek
      met in elk blad een nerf
die met een knak zijn tak afvallig werd;

een laagje daad,
     waaronder niets jouw ijle droom
wil ankeren. Of weet je niet
     dat in luchtledigheid
jouw liefde eender valt als lood?

Ik adem en
     rond het kluwen dat jij staande 
in jouw brede cirkels hebt vergaard,
     verdwijnt meteen wat ooit
het wezen leek van mijn bestaan bij jou.

Ik vul niets in
     en hou niet van wat tergend traag
jouw wereld uit, mijn hemel in
     als luchtweerspiegeling
bij jou ontstaat, jou laat, bij mij vergaat.

De tijd verslikt
     zich in de dagen die ik tel,
de aarde geurt naar oud geluk
     en dolgedraaid doorleef
ik dit geroffel van de bedelstaf.

Een gloeidraad brandt
     in stilte glijdend langs de lijn:
zo sneed een jongen ooit zijn hart
     uit piepschuim voor een meid
die geen liefde wou maar prul en pret;

zo brand ik stil
     jouw leven uit, zo laat jouw woord
mij niets dan koude op de tong.
     Breek ook dit oog, hak mij
de hand die schrijft en niet begrijpt:

ik schrijf je af 
     uit boeken die ik vroeger las,
maar elke letter die ik 's nachts
     tot klank herlezen wil,
steekt vast in mij en koud als staal.

1994-2018

ak
dv 2018 – “some dirty shapes  going undercover in asemia” – bister & crayon op bronmateriaal -A4 – €24,95
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

PERDIX DAEDALI (8/8)

AVIS
Argumentum : Hunc miseri tumulo ponentem corpora nati
             garrula limoso prospexit ab elice perdix
             et plausit pennis testataque gaudia cantu est
                            (Ovidius, Metamorfosen VIII)

 

Heropen hoe het niemand is
en daal in cirkels af, stoot door
het dorre vel en grijp naar wat
twee vlinders van hun vlucht
bewaren. Bol dan driemaal
de zeven jaren in een oogwenk op,
verlaat het hok en zie :
de zon staat laag, een man
breekt zwijgend straten op, een pooier
zoekt zijn aas en naar hun vaders
stuiken vele zonen van het stadsbeeld af.

Het ruist, het raast en meeuwen krijsen.
Een Panamees vaart uit met in zijn buik
bevroren hoongelach van honderden patrijzen.

PD8.jpg
dv 2018 – PD8
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

PERDIX DAEDALI (7/8)

II

Er was verhevenheid die losgewaaid op marmer
rustte: een waas in cirkelvorm, dor gras,
of als het binnen was, de geur van hondenhaar
indrukbaar tot een plaatje harde draad.
Er was een zondvloed van al vluchtige
en jij die haar getrouw het brood doormidden
brak en heersers met de kruimels voedde.

Maar niemand had jouw oog voor hoe een bloem
de aarde staande houdt en als je sprak,
ontbrak aan het betoog alleen de eerste steen
die op haar kust verloren lag. Er was bloed
dat uit zijn hoofd viel toen, zijn stem gestild.

Jij zou geen zoon meer zijn, jij werd een naam.

PD6
dv 2018 – PD7
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

PERDIX DAEDALI (6/8)

ARTES

Argumentum : 'Icare' dicebat : pennas aspexit in undis
             devovitque suas artes corpusque sepulcro
             condidit, et tellus a nomine dicta sepulti
             (Ovidius, Met. VIII)

I.

Aldus (en onaflatend wordt de naam
in verse graven bijgezet) heeft het
jou steeds bestaan : een lijn vraagt
in het leven om bevestiging, je draait
een krul om waarheid, snoert de angst
in kelen aan je grimas, zucht gelaten
tekens die de aanzet tot verklaring
geven en bij het krieken van de dag

verschijnt de peuterhand die prutst
en kneedt tot heel je uitgesproken plan
een woord te ver als boekrol plots
in schrijnen onaantastbaar ligt,
in teksten letterlijk zijn zin verleert.

Een solferkopje flitst onooglijk in je brein,
zout rolt op je stijf geklopte wang.

PD5
dv 2018 –  PD6
Categorieën
gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

PERDIX DAEDALI (5/8)

VAL
Argumentum : tabuerant cerae : nudos quatit ille lacertos,
             remigioque carens non ullas percipit auras,
             oraque caerulea patrium clamantia nomen
             experiuntur aqua, quae nomen traxit ab illo.
             (Ovidius. Met. VIII)

Het is al weg van hem. Een eiland
ligt met honingraat van straten
ver beneden jou in zee geplakt.

De mensheid faalt. Cirkels kan je
met een passer trekken. Goden lachen
niet. De armen klikken in een raderwerk
van lucht, de vingertoppen gloeien
en de borstkas hijgt in spitse bogen
hogerop. De weg valt weg. Je bent
van hout en elke nerf brandt uit.

Een arm zwaait naakt, de mond verstijft,
het masker schuift weg. Een hand trekt
zijn naam in brede strepen blauw
uit het scheurende net van de longen.

PD7
dv2018 – PD5

Categorieën
gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

PERDIX DAEDALI (4/8)

IV.

Minos brult en brengt zijn val in kaart,
hij stoot zich lachend het bloed
in cirkels uit: zijn hoon is wet,
zijn stank het deken op je bed.

Hij noemt het zoon: ‘Mijn zoon, haar
lijf lokt dood in elke toonaard aan’.
De hand die om de laatste veer
een touwtje snoert, trilt, verraadt
dat niets in hem het nog tot haar
wil brengen. Hij speelt haar spot
en blaast het kunstig van zich heen
in zee : de zon staat hoog en golven
halen adem in het ritme van zijn woord.

De minotaur is dood: het is alleen.

PD4.jpg
dv 2018 – PD4
Categorieën
gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

PERDIX DAEDALI (3/8)

III

Want waar het dolend tussen prisma’s
herfstzon tegen meubilair aanliep
en nagelstof verdiept in boenwas trof
en pijltjes blond dat rond een glas
haar schijn van daar te zijn in glans
die uit de handen gleed, ontbond,

ontstond in stilte ’s nachts de brand,
en waar er ’t razen was van de lome
reus die in de wilgen bladgroen woest
van takken stroopte en toen bij licht
zijn loden lijf in zee verzonk, hing
van het raken aan haar lichaams
wassen ledenpop gespalkte vingerhuid
in scheurtjes marmerroos te barsten.

PD3.jpg
dv 2018 – PD 3
Categorieën
gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

PERDIX DAEDALI (2/8)

II.

Haar zang ligt in die steen begraven :
de melopee die dalend tot haar stille
pit, voldragen uit haar vilten nacht
jouw kille land ingleed, brak bevend
op jouw zwijgen af, verglaasde bij je
adem, viel in scherven uit wat eens
een blauwdruk leek maar samentrok
tot van dit oord de guurste donderkop.

Op Niemands vraag werd alles vlak
hertekend en wat hem het meest belaagde
(en jou daarom dierbaar werd), werd kern
van een betoog dat niemand nog bij dag
doorgronden zou, een monument in woord
dat de tijd om haar in rechte lijn ontdook.

PD2.jpg
dv 2018 – PD2
Categorieën
gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

PERDIX DAEDALI (1/8)

KRETA
Argumentum : Daedalus interea Creten longumque perosus
             exilium tactusque loci natalis amore
             clausus erat pelago (Ovid. M. VIII).

I

Een klokkentoren trekt zich aan
afwezig brons de hoogte in.
De windhaan kriept het duren uit
en slaakt de tijd die wereldwijd
zichzelf verzet. Het landschap
in haar schijn komt hedennacht
de uitgezette lijnen niet te boven.

De minotaur is dolende, zijn roep
waait dof verloren hier want nu
wordt ingewijd de laatste druk
van eertijds vuur op koude steen :
openbaring van de grondslag
van het zijn, revelaties en reclame.

PD1-KRETA.jpg
dv 2018 – PD1
Categorieën
gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

tunnelvision

Een mondvol spuug en bloed dat kelderkil
een tel zijn kin aankleeft, glinsterend
oplaait in een streep Napolitaanse zon:
felst bevochten landkaart

is zijn avondmaal dat even van zijn zwart
op dode bleekte, te dun gezaaide
sliertenbaard niet scheiden wil. Ik
heb geen land en bovenal,

sprak hij terwijl il Duce al de gal
van’t vaderleed in toorn ontstak, bemin
ik niets dat is en van wat komen zal
slechts de geschiedenis.

Hij cirkelt al zijn hoeken af en daalt
in dolle trechters tot het brandpunt
van zijn cel waar niemand hem
bevreesd omhelzen wil :

het werkwoord, caro Malatesta, ‘spingere‘
is van uzelf ontvleesd, beroofd,
en het ontspoort.

(1992 – rev. 2018)

malatesta
dv 2018 – “Enrico Malatesta” – bister, crayon, pencil – A4 – €25

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

RIGORISME

In vreze van larven
die traag het ebbenhout
tot weerloos stof vermalen,

wanhopig om regen
die de hete twijfel
voor de vraag van antwoord dient,

rillend om warmte
die het geroofde ei
gaaf de grauwste bek uitstoot,

kokhalzend het leven
aanbeden als de dood
voor aalgladde

dageraadswoorden.

salvation_crap
dv 2018 – “rigorisme” – bister, pastel, crayon – A4 – €25
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme) rigorisme

STRETTO (BWV 1066)

De dag kwam aan
de dag die aan de
dag kwam als de
aangekomen dag :

een bloemknop openbrak
(in bloei gebroken dag)
die hoopvol open knoopte,
brak en liggend daar zichzelf

met bloem in bloei verblijdde
op de aangekomen dag,
dacht zij, die zij was : bloem
in hem die in haar bloei

vergaande was (zo ver
de bloei reikt, reikt de dag)
en verder in de dag kwam
aan hun schreien toen

het licht toch aan de dag,
die aangebroken dag.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

stretto.jpg
dv 2018 – “stretto ”  – bister, crayon – A4 – €25
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

WOORDBREUK (ARABISCH)

Het opgespannen doek
wordt grijs en zwaar van de dauw
boven de pratende hoofden.

Haar toegewijd reikt jouw hand
en raakt niet haar,
maar zich in onmacht rekkende
het doek en van de donkerrode lucht

op voorspraak van goden beducht,
glijdt in je palm
en breekt de druppel vocht
haar toe en op haar bovenlip

staat even zilver
als een omkartelde wolk de dag
het kussen toe.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

seepingThrough.jpg
dv 2018 – “WOORDBREUK” –  crayon, bister – A4 – €25
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme) rigorisme

HET LEED DER LAGE LANDEN

Een duimbreed telkens schuift
heel wit het schip
de kustlijn af en aan
van Nazaré.

Haar voorbeeldig getaande huid
is door het blauw boven de duin
zo scherp omtekend
dat het afdrukbaar is,
op de gekende tegels bijvoorbeeld

waar hetzelfde blauw
dit land is ingebakken
en zich onder glazuur
van aanraking onthoudt.

Snel, besef je, diende
een vinger daar gelegd, en nu,
in de strakke hals als ze lacht
bij de optocht der rode bombeiros
van Amarante, Portugal.

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

azuleo
dv 2018 – “azuleo writing”  – A4 – crayon, water color – €25
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme) rigorisme

elegie

Het rillen dat je om haar voelde
is net zo weg als zij.

Ze heeft je de regen gelaten, wind
in een cirkeltje brand in je jas
en het lome virus van herfst
in het gras, het blad, een glas.

De dag herhaalt de daden slaafs
en wat zo stapsgewijs het einde in het midden laat
verraadt herhaaldelijk de angst, maakt

alles weer zo vertrouwd dat het je
alsmaar onbegrijpelijker wordt,  zo ver
dat je haar ziet, met de dag zo vergeefs
rond haar schouders geslagen, hier.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

ELEGIE
dv  2018 – “facing the inevitable” – bister crayon – A4 – €25
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

’t gelatene

“When i died last, and deare, I dye”

John Donne – The Legacie

je kijkt haar aan en zie je niet
het zich verstrijken al
nog voor het aangebroken is?

al het gezegde, wat je zei
dat er niet was, en wat je niet zei
en hoe verkleumd iedereen?

je kijkt haar aan en zie je niet
het zich van hoop ontdoen al
nog voor er sprake is van nu?

van het zichtbare, van wat je stond
te tonen dat er was, van wat je niet zag
in wat je zou te zien hebben gehad?

je kijkt haar aan en zie je niet
hoe dood jouw zien is al
en jij nog stervende?

sluit je ogen, tel jouw tranen van kristal:
iedereen bij god gaat dood, maar jij
wel eerst en nu vooral.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

tgelatene
dv 2018 – ” asemische lezing van ‘ ’t gelatene’ ” – bister, crayon – A4 – €25
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

dageraad (5/5)

Ijs en van het eisen het ijlste blauw
versmelten vurig tot een druppel dauw.
Een vergezicht trilt aan het blad en rekt zich tot populier
die statig staat te zweven, sleurt

de nevel neerwaarts op een wilg
die stram de takken strooit, knoestig
frunnikt aan Aurora’s zijden zoom.

“Schoonheid giechelt
als jij grapjes maakt, mijn lief.”

Maar het land is stil, het verre rood
verkilt er. Een spin gaart uit het raam
haar draad. Nergens is er daad.

Het licht is kwistig nog, volledig gift:
haar gouden dageraad.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

dawn5
dv 2018 – “asemische lezing van dageraad 5”  – bister, crayon – A4 – €25
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme)

dageraad (4/5)

pictoraal verschuift het rode raam naar af
en  de voet gaat op de vloer verkleuren
van goud tot bleekte. vette aders spellen
blauwe hemel om tot hel van vuur en ijs.

trilharen in de geeuwstorm, de kijkende
bollen tollen in de gaten en de wenteltoren
waggelt nog vol onnavolgbaar vluchtende
draken die het evenwicht fataal verstoren:

“welkom in de brakke bak van deze brave
morgen.” in het laken plooit een plooi om leegte.
haar lichaam voor begeerte was een haven
en het ontbreken breekt het zinken open.

monsterlijk ontwaakt het dagelijks verdriet:
woorden, toekomst, daden zijn er verder niet.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

dawn4.jpg
dv 2018 – “Asemische Lezing van dageraad 4”  – bister, crayon – A4 – €25
Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme) rigorisme

dageraad (3/5)

elke schaduw maakt op eender licht een lijn.
het zien denkt afstand tot een kras
afwijkend van de kras die beeld wil zijn,
geslepen spiegel van een zicht dat was.

de tijd wordt door elkaar gehaald op glas.
de gruwel staat met leven oog in oog
het scherpste beeld blijft altijd scherf,
lijn die van de dood het teken erft: verderf.

het gekscheerde maar, gunde zichzelf geen blik
de woorden zaten klaar in zinnen jij en ik
in monden met lippen rood van rode wijn.

een klad bloed zat in het spoelen plots,
een vleugje van een vlinder, vrij en trots.
uit de snede welde op een brede rups van pijn.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024

dawn3
dv 2018 –  “asemische lezing van dageraad 3” – bister, crayon – A4 – €25
Categorieën
Grafiek lyriek pre (rigorisme)

wreed

huid is om haar afgewonden, vlees
tot lor en lap geknipt, gewrichten
uit de kom gedaan, spier en bot
met zilt en spiritus begoten, tong
door bloed en bleke gal gehaald, aders
tot een droge bol gerold, stem
heeft zich tot witte ruis verscheurd.

hier, jij bent en treurt niet meer, stilte
klopt de maat in zwijgen waar het rot
de lange zang van druipend slijm inzet.

wreed is niet het tellen van de slagen
herinnering op wat geen wil meer heeft.
wreed is dan haar vingerzetting daar
die jou maar toch jouw nek niet vindt.

(herwerking van ‘VERZACHTE ZEDEN’  – 25/08/1994 – 13/07/2018)

 

WREED

Categorieën
asemisch gedicht van de dag Grafiek lyriek pre (rigorisme) rigorisme

dageraad (1/5)

het weet hoezeer de overslag, het uit
nachten uitslaan van wat was of wou
zijn, het bij het omslaan tot besluit
de opstand die nu beginnen zou

de tot de adamsappel opgeknoopte wet
het rond vertier geweven stalen net
in het zicht van de aangewezen staat
de taak, het hakkelen naar daad

in het licht ook van de voorjaarszon
die huldigt nog in gulden schittering:
dat alles toch verglijdt naar schemering.

het weet dat zilver zal tot zwart verteren,
dat goud per ons zal tot woord verzweren,
dat elk moment vergaat omdat het nooit begon.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

dawn1.jpg
dv 2018 – “asemische lezing van dageraad 1” – bister , crayon – A4 – €25

Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024