Afmatten

Wij, het oog waardoor wij blind
de ganse wereld denken
en denken iets te zien:
ons uitputtende beweegt het
voortdurend naar ons heen,
dwars door ons, van ons weg.

Wij hebben het de kunst der zwakste jagers aangeleerd:
blijven lopen met de speer geklemd in slappe handen
gewoon omdat ons lijf een uurtje langer lopen kan.

De crypte van het Niets is al
een voorname kamer in het hart.
Het kraakbeen der zinsbegoochelingen
ondersteunt het rottende karkas
van de waarheid. Niets dan,
is er nog, of wel? Alle leden
zeggen hun verhouding op.

De held Herosalem? Tegen wilg en drank in
te doornbloeden bengelt hij boven
lege zeestraten en landengtes.

Hier, neem nog wat secreet, compadre.
Geen geur kan ooit verhullen
hoe eender steeds de dood
alleen naar sterven smaakt.

invoer (2017)