lus

de lus trekt aan
en de blik was al bleek.
we draaien rondjes rond de rondjes en
elk dansen is met de koord
van de code gebonden.

het nagelbijten is het punt voorbij
van het de tanden zetten
in het wakke bot van de duim.

gezondheid is een driftig schrobben geworden
met het gel en zout op de open wonde
van het besmette lijf.

het huilen is het huilen van de blauwe
honger uit de broedmachine.

’s zondags doen wij de rotonde
rond de rotonde,
rond de rotonde…

en de stille kracht
van de lyriek
trilt als een speer
in
de nacht.

invoer (2017) – voor ‘Rigorisme’