Peenemunde

Alle bergen verbergen hun droom: vlakte te zijn, bij elkander, hartstochtelijk.

Peenemunde. Rocket shafts. Lege uniformen wriemelen rond
gloeiende clusters van woorden. Aber euch, in het zog:  niet memorabel.
Jonge slurven die slapjes hun wasdom in het net willen arceren.

De vette streep door het berekende ordent het rekenen.

Het zeer in de stem, het erg, de pijn in het fonkelen van zwartzachte sterren.
Barokstrijkers strijken god over de verse sneeuw, engelen met een klit en een lul in de keel. Test es. 
Elk ik spuwt het spuwsel zoals wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... het spuwen en vergeeft niemendal.

De wereld neemt de dichter waar als een vunzige plooi in het afgeschreven plezierlijf. Hij rakelt en dooft plichtsgetrouw de open gevingerde tekstsleuven tuimelkruid,  waaspijn en bloedplof met asse.

Bergen van ijzer verbergen dezelfde droom.

invoer (2017)