of De Vergelding 13 Onheilspellende, vicieuze sonnetten (in´t zwart geschreven) O droogte zal (onheil o onheil o) O, ik die de droogte niet zomaar benoem, schrik Naar het dorp Is (dat de huizen zo kleuren), mij Heimt echter de aardse kleur die als een huid zit zo Ezelstrak als de put Is/Was der wegspurtende krabben. […]
ZO 1. Omnia quae sunt vel in se vel in alio sunt. Alles van het zijnde is in zich of in iets anders. De betonkwaliteit is B 45. Deze wentelstaafjesopstelling gebiedt o.a. een eenheid van beweging in het fragmentarische, die zich daardoor enkel als stilstand kan voordoen het bloedstollende doekvallen op het toneel van de […]
dat vuur daalt neer dat vuur daalt neer ten onzent nu, in zijn soort het waardigste, zo visoogt het gifmengende letterheksje, een lieftallig tolrokje wier gele tandjes krols op heur lokken staan te bijten, het indringen der woordkrullen volop verwachtende & hups de toekomstige volzinnen alreeds met inspanning beturende, – aanziet o gij dwaalster in […]
3 BIFOCALEN fan firk fakemans fuit famsterdam “vertalen is werken in dienstverband maar het blijft bloeden” ( de auteur, al iets minder pissed op Claes, maar nog steeds met twijfels rond boekverbranding als een werkbare hypothese) 1. it goes / en zo without saying /vanzelfsprekend de weg baant/ the road goes wegbanen baanwegen / […]
Fragmenten uit de Allerheiligste parabel van Tante Sizzle en het Verzetshoofd (dv, Hybridarum Opera #8) Geschikt voor november 2006 en hoger. De kraag omslaan van de kamerjas was een vraag van de huid Herfst herfst de de het de de herfst herfst sluimeren slenterde blad treurwilg angstvallig herfst zijgen stil lost lispelt inzage herfst […]
Ongeluk voor twee Bespottelijk, ook hier, is het opgeven van bloed ter verduidelijking, het geschonken plasma der clarificaties, gulp, het wat glijdt er nu weer in het duidingsveld het wie vaart er mijn aderlating aan, plop, het hoe heks ik het hier nog uit. Kom, kortom, de bel gaat, schuif aan, treedt binnen, bestel ons […]
Het gezamelijke falen Het bekken oogt eiblauw, het bloed geeuwt & kolkt, we worden dagelijks ouder & gekker & mooier & de hemel kan zich met vallende rotsblokken nauwelijks verstaanbaar nog maken. Vogels uitnodigen vogels ter hunner beider begrafenis & eveneeens naar Afrikaans gebruik wil je, in de naarstig bewerkte singulariteit van ons vluchtige samenzijn, […]
De drager van het kenbare (jñeyasraya) 1. atra tavat prathamata eva: Vooreerst hier bij het begin zelve draagt de Kathedraal als kennisdrager (alayavijñana) het kenbare (jñeyasraya). Vide daartoe Bhagavat in de Abhidharmasutra anadikhaliko dhatuh sarvadharmasasrayah tasmin sati gatih sarva nirvanadhigamo pi ca (Het is het element zonder begin, de gemene steun van alle Dharma. Gegeven […]
De brief Bij het zich tijdelijk wegcijferende slingeren der afstanden Kwakt de hylomorfe fluim landschap mij het spiegelraam op. [1] In onderscheid ik ontwar het enthousiasmerend ingewikkeld zijn Der giftige lijnen: beeld van het beeld dat ik u aanstamp. De krul Die u is behoeft niet een mal waaruit zand sectorieel sijpelt, geen hand evenmin […]
