Het hart juicht om LAIS, om LAIS steekt het hoorn en trompet. De mond is vol mond en loopt over van vreugd’ in de deugd. Het preekt wat het weet, dat “er komt wat niet komt daar alles wat komt al eerder ontstond”. Het rust in die van zin verstoken zin. ’t Is leegte met […]
invoer: uitvoer
please use this form for your (anonymous) feedback
LAIS is stil en louter visueel:Het hoort haar met de snelheid van het licht.Het ziet haar in de klank van het geheel.De vingers typen haar, zij is gedicht.Van tijd bevrijd maakt zij Het speels en licht.Wanneer ’t haar voelt, raken d’ ogen kleuren,en ’t schrijft haar neer in bloesemgeuren.Het is haar lijf, zintuiglijk één met […]
Het is ontkenning van de geschriften.Het zwart als wet krast dóór het perkament.Het wit was vlies, kleed om op te liften.Het schrijft zichzelf, maar niets is permanent.Het lijf had lust, dat is zijn testament.Lyriek is nooit wat er geschreven staat.LAIS is vrij, nu en waar Het hier vergaat.Maar ’t wil niet haar, Het wil leven, […]
Het schenkt haar zijn verlangen, een heelal,de sluier der stelsels vliedend van nu:zijn woord, ontstaan, het was er altijd al.De tijd is teken slechts, een residuwant eeuwigheid is nu, niet continu.Omarm dus de waarheid warm als gebeurenwant liefde is dans, zweet, zang en geuren.Het geeft haar zijn wereld, tederheid briestdie haar toekomt, met trillen van […]
voor z.h. De volte der eenvoud keert zich in haar,het licht verschuift, het stralen daagt haar uit.Verblind, heur tranen parelen gevaaren schaduw glijdt als dreigen van haar huid.Het git wordt wit, de kleuren breken uit.Het woord wordt weelde op haar lippen, zucht.De hand is woelen, witte wolkenlucht.Heur lichaam wentelt zich van zij op zij.Haar zang […]
voor Zaahne, die zo ontroerend schoon Jo Leemans voor mij zong (op de opendeurdag van De Kringwinkel in Tienen) In de stilte van de eeuwigheidBloeien rozen rond mijn ziel.In de stilstand van de eeuwigheidBen ik vrij en immobiel. In het licht van het verledenValt de schaduw op het heden.In het licht van het verledenBen ik […]
Kamer, leeg salon. De zetels staan er,aan de haak: zijn harnas, haar nachtjapon.De woorden die zij waren vergaan er.Non Si Non La: gebrek is levensbron.De schilderijen waren liaison,hechter dan zij waren, dood voor elkaar.Het ziet zichzelf, herhaalt een oud gebaar.Het vuur brandt nog, dat wou Het liever zo:je mag de hoop niet doven, hier of […]