de feesten – een routebeschrijving

1. met de auto

de barstribben schuiven, het trilbeen
slaat het breekhart in, de uitzang Uit
ploft het brein uit in reguliere wolkjespluis
en zie:

het exiteren verzelfstandigt. dan,
middels een radicaal herdachte omvorming
van de aleatorisch omzweven singulariteit
die het is, treedt het ik zelf

buiten zichzelf, vervoegt zich bij zijn onzichtbare
vermomming. dit is precies zoals het deksel
der jampotten de aardbeien tweetalig bedanken
om hen te mogen afsluiten: 

“merci les fruits – bedankt vruchten!
M=A=T=E=R=N=E”

2. met het openbaar vervoer

“bij het eerstvolgende uitroepteken links!”.

daar waar de vleesverzakkingen druipen,
armoedig, bij de als het ware om puimsteen
smekende eelt van de taal op de ziel:

blijf bij het rot in gebreke de schreeuw
uitschreeuwen, klik het ik af op
de link naar af, breekt het af af,
val de letters af, tik ook het zelf af en op
de staart, staar blind vooruit bij het klikken,
loop eventueel bij het stompe ikken ook
nog wat scheurlip op, en breekneus misschien
die bloed sijpelt langs het verglijdende oogdik.

zit uiterst dankbaar en gegrond met de handen in de haren, volg de scherpe pijltjes niet, nee en nooit 
en ga dan een eeuwigheid rechtdoor tot in 
Subsequent Laughter.

invoer (2017) rev. dv@CBP

voor RIGORISME 1.0

RIGORISME 1.0 maakt een verzameling gedichten grotendeels geschreven voor ik online begon te schrijven (1992-2004), herschreven door het Gedicht van de Dag programma. het fungeert ook als vergaarbak voor ‘losse gedichten’, meer recente schrijfsels zijn dat, die niet de uitvoer van een specifiek schrijfprogramma zijn.