debris van stralen in de mal van laster,zee-uiting van verstikt wit in de blauwe spiegel van het zwart, gij, ekster, grote rimpelgrot van de aardmond, kwabkwab rond de aars van de vorkende god, bij zee de slokop klotst op de kade, diemet de sherrytong van Pessoa, diemet de klaplong van Velimir en diemet de wuivende […]
Zie wat ik zag toen ik weigerde te zien.Hoor wat ik verzweeg toen ik weigerde te spreken. Niets van jou is ooit daadwerkelijk beschreven.Niets is van jouw lichaam ooit naar waarheid verteld. Jij weet niet wie jij bent.Jouw lippen sluiten niet jouw mond.Jouw ogen zien niet wat jij ziet,jouw hand heft niet jouw hand. Jij […]
rusalka, te qi mi ta jutta rusalka, te qi mi coro me burne rusalka, te qi mi me a kreasti o vida perigrindo peregrinoda per me o vida resemblante o vida perigrinando qe morte so qe tal qe io morte so rusalka, te qi mi ta jutta rusalka, te qi mi coro me burne […]
Whorlen of the worldwide will,the otheren of graygrow time,stillfallen blanketing the field-the selven that are names of mine. Velimir Chlebnikov, 1919 (vert. Paul Schmidt) woerzels van de wereldwijde wilde andereen van grijsgroeitijdgevallen nog bebloesemen het veldde zelven die mijn namen zijn Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
Myrthetelgen …, Der welcker bloeysel smett’ met reuck aen allen enden. Den asem van de lucht,HOOFT, Ged. 1, 115 K: u is voetvolk in de hel van K.L: u is, zo krijst de ziel van L. ik, niet. A: jij droomt jezelf al vallende een schreeuw […]
spijt? welja ik denk ik heb haar zee gedronken en van haar vreugde alle tranen opgelikt ik heb haar appelrond en aardbeivol bewoond en het klokhuis galmend van cymbalen en de vliezen van genot doen trillen eerst de trommel dan en dan de dans doen daveren en toen ik van gemis te kruipen lag en […]
de goedige dag is hier de dag die modo grosso de ronde doet. de goedige dag bemoedert ook onder dompende olmen ter dood de stompe zuigeling die wij dagelijks baren (ik zie in alle scherven glas het licht maar glas bederft het licht met sterven). zo ook vraag ik mij soms af – onder invloed […]
[SCENE: Zanger Izeganz, die op het einde van elk VLAK op Het Pad van de Wenende Nacht een pijnlijke dood moet sterven om ongenadig in het volgende weer te verrijzen, richt zich op het einde van VLAK 16 tot de Harpijen, een bende nijdige oude eksterwijven die zich aan de rand van het bos schuilhouden […]
de zon verblindt ons nu des ochtends de avonden verduisteren de avond de nacht dikt nachten aan en toe de hoofden slaken spraak en stilte het zwijgen wekt de golven woede het spreken lokt de angsten uit. zij lacht niet om, zij houdt niet van, zij leest niet, vraagt niet, ziet of hoort niet dat […]
