een teelbal verdraagt zich langzaam naar het zinken in uw zon in het hedens u hebt mijn lijden met uw lijden aangelengd, u bent een u & dacht uzelf in mij van u onschuldig te bevrijden? lak, maar alles klampt aan u: uw lijf wordt louter schudden, kalk, u wil wel hel maar niets van […]
als een walsje in een goksalon u hebt mij met uw oude doeken langzaam toegedaan ik dicht. er is geen lucht meer tussen onze takken alles krampt om u & perst mij uit. het zilver spreekt in zilver & de dagen praten dagenlang de nachten zien de nachten niet meer zitten schijn bedriegt maar niemand […]
zwammen ploffen met een oude overvloed aan sporen met een kleine mijmering omtrent het bekende ontbreken van ik word gemarteld in het tuinhuis van uw dromen uit de kieren gulpt er zagemeel & bloed & pus een lage werkman die mijn vader was heeft zorgvuldig zijn gelaat verdaan omdat dat gladder toont & meer humaan […]
de vader lummelt onbeholpen de lauwe restjes in een kuil met het onvermijdelijke van de voortgang van het rot de kristallijnen ijsparadijsen kraken in hun stoffen gebinte de nacht dat ik vader werd wreekt zich met enkele vertakkingen de wreedheid van de vloeiende lak die het metaal wil bedekken de invloed van het onbestaande in […]
de moeder breekt de handen van haar kinderen met de gedroomde gemoedsrust als gevolg van de wetenschap dat we met ongeveer alles wegkomen ik geloof in engelen een vlaag schoonheid in iedereen een draadje met nog wat bloed aan dat verleidelijk bengelt een golf van opwinding door een koor kinderen het gevoel dat het nog […]
de maan komt niet los van haar zwarte bestaan op de wijze van ramona het gehuil in mijn hoofd benadert het gehuil & het schrikt ik haal mijn handen af van mijn vlees in mijn adem komt nu toch een zwarte stilstand uw kop draait zich in mij uw schouders wringen zich door mijn anus […]
we zijn vandaag uitzonderlijk gehaast, helaas met de ondertoon van het beleefde nastaren (ik ben de natte neger van uw dromen) het einde is in zicht de wetten daveren de vrouw die mij net verliet heeft u al vast het gaat snel de de is op we zullen het met het het moeten stellen u […]
de zee heeft in golven de happende monden verdolven hoog opwippend met de schoften tegen je schouder (honds) ik hoorde de luide koeien op de denderende trein & mijn handen bleken als verlamd hun ring te blijven sluiten rond haar hals & als ik het plein opkwam stoven honderden paren ogen op in bewondering & […]
de aarde hoopt de aarde tot ver boven de hoofden in het garlandse lakritme van Under the Bamboo Tree klak plakt de lak na maar de kalklaag lost al & op het gelaat van de kinderwagenduwende vader komt een grimas & in de lach van de zingende moeder kraakt de angst laag na laag tot […]
