gelaat

voor C.V.B.

verwoed jouw armen reiken, raken
net niet wat je ziet

waar warmte wil haar bron omarmen;
waar vreugde in de schalen klatert;
waar lijven lijven tot muziek aanwrijven.

bosbruin is jouw ongeduld en donker,
en jouw kruin de taaiste diadeem van zonnebrand.

teder uit het duister wordt jouw woord geboren:
lichtval op een tra, beminnelijke ree.

zang ontstaat waar jouw gelaat
de lucht met liefde heeft geraakt.