ViLTze lopen naakt in de weide
van de geurige kruiden
met de hitte van de dag
onder de voeten.
het is te oud hiervoor
en ook voor haar
maar het kan
want het zomert.
naakt in de weide lopen
van de geurige kruiden
en in de rivier duiken,
die met de zilveren vissen.
t vervolg is de werktitel van de opvolger van ‘het moment’-programma dat dezer dagen in het Gedicht van de Dag wordt gecompileerd uit de moment-code van 2015-2016
de vrije wil van de aarde is het vloeien van water
de vrije wil van het water is het waaien van wier
de vrije wil van het wier is het glijden van vissen
de vrije wil van de vissen is het licht in de lucht
de vrije wil van het licht is de vreugde op aarde
verdriet verzwijgt
wat het niet zeggen kan.
zij deelt de onmacht op
in zweverige noten, en zie:
in de hete olie van de noten
danst haar lijf een zingezang.
haar handen hemelen
verhit de aarde op tot
ze bloemen wolkt
en water maakt.
t wil haar niet begrijpen
t wil haar in zich laten
doen wat zij van het
verlangt.
NKdeE 2020 – ‘onbegrip‘ , uit de taal/zaad/taal/staal-reeks
t vervolg is de werktitel van de opvolger van ‘het moment’-programma dat dezer dagen in het Gedicht van de Dag wordt gecompileerd uit de moment-code van 2015-2016
maria maria
ik zal tijd voor je zijn
en lied voor je zingen
terwijl je de woorden beëindigt
die niemand kon zeggen
omdat het lied nog ontbrak.
maria maria
je hoeft niet te kijken maar voel
hoe je schittert, hoe jouw zilver verblindt,
proef hoe je huid de hemel
met aarde verbindt en ruik maria hoe
in je haren de liefde al huis houdt
en thuis komt maria en ons in haar
waanzin in één tel verslindt.
t vervolg is de werktitel van de opvolger van ‘het moment’-programma dat dezer dagen in het Gedicht van de Dag wordt gecompileerd uit de moment-code van 2015-2016
in het duister kan ik wonen
in het duister kom ik thuis.
geen wrange woede daar,
geen tieren dat rond mij komt staan.
in het duister kan ik wonen
in het duister kom ik thuis.
geen woeste mannen daar,
geen fel gebaren dat mij dood wil slaan.
in het duister neemt het duister
al de koude weg uit mij.
in het duister speelt het duister
stille warme melodie voor mij.
in het duister kan ik wonen
in het duister kom ik thuis.
niemand ziet nog wie of waar ik ben:
in het duister ben ik weg van hen.
30/03/2020
Iwatani kan mij niet helpen.
Het water is vreemd, de bomen zijn vreemd
en het is winderig. Wind stroomt in de lucht.
Er is geen grote golf. Het pad is moeilijk.
De situatie is altijd anders.
Het water uit het lied is niet
het water dat uit de diepte
van het gebergte is gebroken:
het is belangrijker.
Deze wilde strategie is te lang
voor elke stap en het is moeilijk
om terug te keren. Ik heb de mosziekte al omarmd
en toch lijd ik nog steeds.
Shuo Shui Jian, Jian Qiu Qiong, Yao
Fresh Fish Long Qi: geen van hen is visachtig
en de grot is grotachtiger dan haar naam.
De sneeuw komt het dal binnen, de sterren
zijn verspreid, het geluid van de lucht is
drukte, het rijm is gebroken en het verlies
breekt de stem. Zwart tuimelgras, ijzer en
het witte mos is het drijvende ijsgeld.
Bovendien wordt het recht om bekend te worden
door het neushoornsysteem nog steeds ontkend
in de woeste cultuur en opvoeding van Jinggang.
Hij kijkt eerst naar de lege vallei en luistert
naar de rustige en vervolgens turbulente geest.
Het scherpe hoog-zwakke onderscheid loopt dwars
over de blauwe trap, leunt tegen de blauwe
wapperende kraanbotten en vliegt rond
Ao Beiting. Shit jong.
Honderd-voet spiegel, Qianqu Hanxing
Xingfei, waste de oude dingen voor de Jun,
omdat de nieuwe kleren geen vuil dronken,
maar wel sneeuwvorst, hongerige stenen,
ruggen, slank gras, grassen uit de Qiongye
Vallei en meer nog. Goed en fout is goed en
fout in attributielandschap!
Voer de diepten van het plezier in, ga
naar de top, zoek naar de beste, vind
de overwinning, zie de ontsnapping
van de gewoonte, het punt van de stroom,
het draaien van de trucs, vergeet de dingen.
De beesten zijn erg bang, de Luo Qiao, voor
de vreemdheid van de plaats en de angst:
word volledig een fan. Shit jong.
Puin, diarree, gebarsten jade
en He Wei, als je het niet kunt
afstemmen, is het maar een wijsje.
Maar het is humoristisch, oud,
verschrikkelijk, geschokt en
schokkend. Xie Gangjian haatte
vroeger veel waas en zwak, en
adviseerde je botweg om voor
jezelf te zorgen.
In het verleden was het zuidelijke
landschap van Panshuo vaak zo dun
zo dun, en de glimlach is nog steeds
eenzaam, de zon en de maan
zijn bevroren, de rand van de sneeuw
is vorst, de schaduw is leeg, de jade
is gespoten en het ijs is niet geboren.
Hoewel de nieuwe overwinning terugkeert,
blijft de voormalige provincie comfortabel.
Hoewel het voorzichtiger is geweest,
is het niet in staat geweest om te corrigeren
waar de zon is opgekomen en waar hij is
naar de gelederen gestegen. Shit jong.
De heilige dynastie doorzocht de rotsvallei
hier om luit te spelen, om ver weg te reizen:
koppige geesten, verbijsterde geesten,
blikken, blikken, woede en water,
om Yu Yu bang te maken. Moeilijk
om te vergeven, vind hij het moeilijk
om naar het treurige Chudian te gaan.
dv 30/01/2020 – Transmutatie (bewust verkeerde lezing en omdichting) van 石淙 (Stony Gurglings) van Meng Jiao – sorry è
de maan wentelt zich vol
in het licht van de zot
die het ros opstookt onder
die grotten vingert tot het gorgelt
die aardlippen likt tot ze wolkt
en de aarde raast ze raast
hitsig en heet raast ze
barst in de kop van het golvende rot
scheur in de bol van het spugende zaad
snee in het hart van het rillende kwaad
slok in het diepst van de donkere zee
vonk op de heetst van het vurige ijzer
zweer op het zerpst van de walmende haat
raast ze raast ze ze raast
en de stem is de stem van god
en de stem wil weg uit de holte
weg uit dit kot van de loeiende stilte
de stem wil met klankorkanen
nog eenmaal
riviermonden doen tongtrillen
de berglongen legen
de ruimte befluimen
de sterren doen huilen
want het codewoord mens is kapot
zijn letters zijn riet in de schrokgrot
witheet van nijd naar betekenis
brandend van lust naar een zin
ze krast de betonkorsten open
verplettert de steden en breekt alle dijken
en het zwart van hun drijvende lijken
is het zwart van het stof op de maan
stof dat de ruimte doet niezen
stof in het licht van de zot
die het ros opstookt onder
en ze is weer genezen
en ze stinkt weer zalig naar god.
niets van wat ik doe, doet wat ik te doen heb.
niets van wat ik zeg, zegt wat ik te zeggen heb.
ik beantwoord niet aan de verwachting.
mijn aanbod is niet afgestemd, ik voldoe
niet aan de vraag. ben ik mijzelf wel,
of ben jij het weer die mij de les komt lezen?
hoe laat is het? ga je weg? kom je morgen terug?
zie je wel, dat jij het bent! hoepel op toch
met die nare spelletjes van je! ik stop er
mee, weet je, ga maar weg, ik stop er
verwoed jouw armen reiken, raken
net niet wat je ziet
waar warmte wil haar bron omarmen;
waar vreugde in de schalen klatert;
waar lijven lijven tot muziek aanwrijven.
bosbruin is jouw ongeduld en donker,
en jouw kruin de taaiste diadeem van zonnebrand.
teder uit het duister wordt jouw woord geboren:
lichtval op een tra, beminnelijke ree.
zang ontstaat waar jouw gelaat
de lucht met liefde heeft geraakt.
de nachtreiger daalt.
schuw de scheurpoot haalt
de zwarte vijverspiegel open, schreeuwt
en ’t beeld verbrijzeld, braakt duizend zwarte
kevers in het aangezicht en jij
lacht jouw tanden bloot van zaligheid.
langs je losse haren van merinos
op de glanssteen waarvan algen glijden
kruis ik het votief aan, edelzweer
van je geloof in de diadeem
van je buik. ik vul de krater
met mijn eed van trouw die sist
in het geborgene.
in jouw land ben ik de vreemdeling. nors
dool ik je steppe door en strijk de snaar aan
van je zwijgen.
in de graagte van je gruwen springen ratten
overboord, ik tast de wanden af
van de bekoring: schoon schip gil ik
en al je zeilen bollen vol
betovering.
tel de sterren die mij bij jou brachten goed vannacht
schrijf het getal maar op in vingers tussen dij
en uitgestreken spijt.
ik kom je later met hun licht bezoeken.
wat
het gaf
volstond niet
voor het nemen:
het werd honderden bebloede handen.
invoer: 结爱 – Bond of Love – http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj026.html
jié : knoop, binden, band, verbinden, vastknopen
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
ik val en hul mij
in het diepe donker
van mijn vallen.
ik kom en hul mij
zacht omsluitend
gans om jou: zulk
een gouden pracht
had jij niet meer
zo laat verwacht.
invoer: foto van de allegorische buste ‘Die Nacht’ van Ferdinand Maximilian Brokoff in de gevel van het voormalige Morzinpalais in Praag, in V.V.V Stech, Die Barockskulptur in Böhmen, Artia Prag, 1959
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
een
koele
wind blies heel
de wereld weg:
nu zijn de dingen weer hun lange zucht.
invoer: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj025.html
fēng : wind, nieuws, gewoonte, wijze
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
daar
bij de
wilg wuifde
in zwierige
weelde de schoonheid haar zomer vaarwel.
invoer: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj024.html
liǔ : wilg, Liu (eigennaam)
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
Erger
Rot verkondig
Ik, en ook al lijkt het niet zo
Toch ben ik daar
Redelijk gerust in,
Eigenlijk, –
Amaai die achrostica altijd, sèg!
inputbeeld: Pierro Perugino, Sibillen en Profeten, Collegio del Cambio, Perugia
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
vaag gemodelleerd
naar het verlangen
hield ik de tijd, het vuur
en ieders blik gevangen.
tussen droom en daad
staat nu ook gans naakt
het facebook-apparaat
met zwierige
community-bezwaren.
inputbeeld: Anja Willems door Frank Pak
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
een lange sliert
van liefde kwam
een warme wolk
die innig luistert.
de schaamte viel.
ik draag geen doek
meer en geen schuld,
ik draag voorbij
uw blaam de weelde
van mijn geven.
inputbeeld : Luca Signorelli, De uitverkorenen worden ten hemel geroepen, Capella di San Brizio, Duomo, Orvieto
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
een
wijze
boom weigert
deze gronden:
ik zit er op, en bijna in, en zing.
inputtekst: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj019.html
dù : boekenworm, mot
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
ik
wil niet
nog een keer
dat lijk van jou
zien drijven in de bron die ik bemin.
invoer: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj018.html
yuàn: verwijten, klagen
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
laat
lege
bootjes de
stroom volgen der
tranen, de dood morst met stormen alom.
inputtekst: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj017.html
zhōu : boot
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
het modekleed is uniform,
het kapsel een model
voor mijn gelaat:
ik schitter in het duister
dat mijn reinheid
strelend achterlaat.
inputbeeld: Ruby Grace door #carmendevos op Instagram
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
met
heel veel
gedaver
komt hij dan klaar
(vertoon altijd de eerste vereiste).
inputtekst : http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj016.html
将
jiàng: generaal, bevelhebber, koning (in schaak)
zelfde karakter: jiāng (zullen) qiāng (verlangen, inviteren)
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
te
koud om
van de kou
te klagen, te
oud om nog het klagen te verdragen.
inputtekst: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj015.html
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
言
yán : woord(en), spreken, praten
er loopt een zwarte panter
aan mijn zijde
zijn vacht glijdt zacht
als van satijn.
straks wil ik ontwaken
aan jouw zijde, krullend in
de rode ochtendschemering
als honderd natte
lelieblaadjes.
inputbeeld: @neuralgirls op Instagram
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
in de wirwar van mijn daden
klim ik hoger op mijzelf:
ik duw mij af in lagen
uit het donker van daarnet.
ik wil het tere licht der dagen
verbinden met een bliksemschicht.
inputbeeld: Lique Schoot op Instagram
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
ik
schrijf mij
neer, vouw mij
op en stuur mij
naar huis: vreemder weer ben ik geboren.
inputtekst: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj011.html
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
mijn
hymnen
strelen de
gebaren van
woorden die hun zin hebben verloren.
inputtekst: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj010.html
吟
yín : zingen, neuriën, reciteren, een soort poëzie
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
ik heb het nachtblauw
aan de poort gezet, deur
en ramen van de stad
gesloten en de libellen
van de zaligheid al
losgelaten hier. ik
ben de muze van LAIS
mijn haar is goud, mijn
stem muziek en elk
moment bij mij is
van de eeuwigheid
geschiedenis.
inputbeeld: Angelique Corné
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
de
bloesems
van een boom
zijn honderd jaar
eender, ’t gezicht van een mens geen minuut.
inputtekst: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj009.html
百
ba : honderd, talrijk, veel
MENG
is een auteursprogramma van de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
VERANTWOORDING
– losse afbeeldingen met de trekorde der Chinese karakters komen van http://www.visualmandarin.com
– voor de woordverklaringen werd (ook) het woordenboek van Chinese Reader 8.0 gebruikt
– de gedichten van Meng Jiao werden gelezen met behulp van de vertaling van R. Earle Harris op http://tangshi.tuxfamily.org
– de illustratie bij de output van het MENGprogramma is output van de MENGmethode van (voornamelijk) het L!NT-programma en het Rodinprogramma
ik neem jouw ogen,
niets om handen,
als wat handen
beeldig bij elkaar.
ik voel jouw strelen
onverholen, witter,
harder, van verlangen
ontdubbeld paar:
marmerklaarte
wordt gebarentaal.
input: dit beeld van de ongelooflijk getalenteerde #sayesohrabi
over DELFIE
het DELFIE-programma (in beta) maakt Nederlandstalige emblemata aan met als invoer foto’s van vrouwen uit de sociale media en vrouwenportretten van oude schilderijen/fresco’s. DELFIE creëert daar een ‘agent’ mee, een fictief mens die een selfie maakt en orakelt door de tekst en de asemische gebaren in het beeld.
– de kliederingen zijn het resultaat van volstrekt myope bewegingen, dus verwacht geen gelijkende portretten!
– merci aan de makers van het originele beeld nog om zo genereus hun input aan te willen leveren!
– bekijk alle delfies in een google doc:
wolken die scheiden
maken zonlicht vrij. ’t scheiden
zelf maakt niemand blij.
afscheid nemen wordt
lastig als de ander ook
je handen mee heeft.
hier sta ik uitgesneeuwd
in’t witte laken van mijn lijf.
gedachten doen nog iets ontwaken
maar hun doel is weg en wat
er rest is kil en leeg en stijf.
input: https://mypunksnotdead.wordpress.com/2019/07/16/the-core/
over HELLFIE
het hellfie-programma is een spin-off van het BLEEK-programma
hellfie maakt NL emblemata aan met als input (zelf)portretfoto’s van instagram of elders ter internet. de personae van de hellfie-emblemen maken een selfie in het beeld en spreken in de (korte) tekst en in de asemische gebaren in het beeld. alles is fictie maar hun niets is heel echt.
– google doc met alle hellfies
razen de stormen
en heeft de rijke plezier?
de stormen razen.
inputtekst: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj005.html
’t neergeschreven vers
is plot van een lot dat zich
tot verhaal vertelt.
de rouw om het rot
beschuldigt niet: ’t lijk heeft er
niets mee te maken.
inputtekst: http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj001.html (10)
voor Halette Croyante.
Een toonbeeld is, door diepe smart en vrees
doorgroefd, van schoonheid uw gelaat!
Hoe luide klinkt niet, hoe van wanhoop hees
mijn zucht als ik uw aanblik weer verlaat!
Zo fier en zacht het schone in uw volle droefte straalt,
zo klaar dat uw verschijnen ‘t schone uit mijn diepten haalt!
Zo vrolijk nog en vrij de vreugde in uw harenweelde leeft,
zo helder ‘t licht van waarheid van uw voorhoofd zweeft!
Uw lippen spreken liefde voluit nog in warmte uit
al wil uw tong de kou benoemen van ‘t uiteindelijk besluit.
Ik zie uw bleke vingers ‘s nachts door weelde waren,
ik wil uw tere vleugels ‘t sidderen van angst besparen
en spreid dit lappendeken teder over ‘t ergste lijden uit.
Ik zwijg en zie dat enkel gij de schoonheid kunt bewaren.
het geheugen dient
om de vergeten bloedgeur
te verdoezelen.
angsttranen bloeden
en woedende woede woelt
de doodsbodem bloot.
Hoe het ook zij, zegt het, zo is het en het wijst zich aan
waar het niet is. Het is me wat: het noemt zich je van het
maar heeft geen naam, het gaat vooruit tot het er is,
maar waar is het? vergeet het maar, we zijn het kwijt.
Het is goed en het is kwaad, het is beter dat
men het niet weet want het is de hoogste tijd
zegt men, en dan meteen ook al te laat. Het wordt
bevestigd ook: het wordt hier heel vaak gedaan.
Het regent, het sneeuwt, het hagelt en het stormt
en naar het schijnt is het uitzonderlijk dit jaar
het is het schone en het ware goed dat het er was,
het wil ook wel, maar zie jij het nog wel goed komen?
Ach wat zou het, ’t is erg, het gaat, het maakt niet uit,
het is voorbij, het is het om het even, het is een vloek
verdomme als het zo is, het is om zeep, gedaan, het is
bij god het zijn dat er niet is, niet was en nooit zal zijn.
7/07/2019
noot: deze klasse is een onderdeel van het protocol benodigd voor een geldige lezing van de Aanroepingen en andere packages van de NKdeE lyrische codebibliotheken. Elk gebruik van de desbetreffende klasse in die pakketten instantieert, vervolledigt en/of overschrijft deze klasse of gebruikt haar methodes.
in de diepte het
zwart slokt kolkende lokken
haar van Medusa.
woeste ravijnen
vertellen verhalen aan
zachte gordijnen.
zo grillig breekt het
grotesk door het gewone,
verschijnt het geschenk.
het schudt de aarde
met het water om tot slijk:
nijdig, lomp en rijk.
het schrift verbaast zich
in het schrijven, de dode
om jouw lezen niet.
ellende bezing
ik die velen doen walgen:
goud vind je hier niet.
input:
Meng Jiao – A Musical Hunan Lament, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj019.html
zie ook: https://ctext.org/text.pl?node=179366&if=en
’t drijven drijft voorbij:
rode wolken voor de maan,
woorden worden wij.
input:
Meng Jiao – Feeling the Absence, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj081.html
de maan geeft haar glans
maar de zon schenkt zijn stralen
aan zeeën van goud.
input:
Meng Jiao – Feeling the Absence, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj081.html
twijfel geeft onrust,
weten niets dan ellende.
sterren wil ik zien.
input:
– Meng Chiao – Heartsong 3a, vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.55
– Meng Jiao – Feeling the Absence, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj081.html
ik open het land
als een hongerige schaar:
mijn wereldwonde.
input:
– Meng Chiao – Heartsong 2b, vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.55
– Meng Jiao – Feeling the Absence, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj081.html
zie in het verre
het rot zich bekwamen in
wat het hier al kan!
input:
– Meng Chiao – Heartsong 2a, vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.55
– Meng Jiao – Feeling the Absence, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj081.html
liefde spreekt van jou
en het verval tekent jou:
herfst betekent herfst.
dv 2019 – “de Schone van Li rechtgeholpen in haar ziekbed door haar minnares Gong” – potlood – A6
input:
– Meng Chiao – Heartsong, vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.55
– Meng Jiao – Feeling the Absence, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj081.html
hoe hard het wordt, zucht zacht de westenwind.
hoe erg het is, verzekeren onbezorgd de krekels.
drie jaren al verdronken, vier te gaan.
ik hou de ganzen hoog
die lachen om de netten
in hun kort en vrij bestaan.
input:
Meng Jiao: 暮秋感思, Late Autumn, Missing You, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj083.html
Naia de Fontontennimf werd op een nacht
Zo diep door zware Dram doorboord
Dat heel het Zijn in ’t zwarte Gat verdween.
Sindsdien wil niemand nog te dicht
Bij Naia zijn.
inputs:
The Sea of Time and Space (Vision of the Circle of the Life of Man)
BLEEK
is een NKdeE Verschrijf- en Kliederprogramma in Ontwerpfase.
vertaalcommentaar, opmerkingen en suggesties zijn welkom als reactie hier, op FB of via mail
taal is te klein voor
bevroren bloesemtranen,
zon is veel te groot.
input:
– Meng Jiao – Dead Apricots, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj377.html
voor derden
jij bent het licht
dat je worden zou
toen ik je schilderde.
jij werd het licht
dat je bent
nu ik je zie.
jullie halen
al dat zwart
zo hard zo diep
uit mij.
de liefde was er niet.
twee strepen brengen
ons er korter bij.
de stem van de dood
doet weer mijn lied te niet. ik
moet hout gaan halen.
input:
– Meng Chiao – Apricots Died Young 7, vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.49
– Meng Jiao – Dead Apricots, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj377.html
vlinders dolen dol.
mijn gelaat versteent. waardig
wiekt de Feniks neer.
dv 2019 – “het omvangrijk” – potlood – A6
input:
– Meng Chiao – Apricots Died Young 6, vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.48
– Meng Jiao – Dead Apricots, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj377.html
al wat leeft sterft aan
honger, vorst of ’t zwarte rot.
hoogte bergt afgrond.
dv 2019 – “berging” – potlood – A6
input:
– Meng Chiao – Apricots Died Young 6, vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.48
– Meng Jiao – Dead Apricots, vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj377.html
welke hemel wil
de boom zijn bloeien zo zien,
vertrapt op aarde?
input:
– Meng Chiao – Apricots Died Young 5 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.47
– Meng Jiao – Jonggestorven abrikozen 5 – vert. Lloyd Haft, ISBN 90-2533406-7, p.12
– Meng Jiao – Dead Apricots – vert. R. Earle Harris, http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj377.html
maankind kwam, verdwijnt:
hemels licht schijnt even op
de vuurzee aarde
inputtekst: Meng Chiao – Apricots Died Young 4 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.46
zomerweelde welt in kladden
maden uit de bakken groenafval.
zwermen horzels jagen bange
kinders van het speelterrein
tijd verslikt zich in het ogenblik.
zon op het zenith strijkt zijn geil
uit over het zwart van de aarde. ’t rot
is de schaarste wanneer die klauwt
en grabbelt in haar overvloed.
Dit is uitvoer van HERAKLEITOS, een reeks lezingen van de fragmenten van Herakleitos van Efeze in een presentatie van het Gedicht van de Dag-programma
Dit werk valt onder een
Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen 4.0 Internationaal-licentie.
boombast in tranen:
zijn bloesem regent weg. zo’n
weg baant zich mijn grief.
inputtekst: Meng Chiao – Apricots Died Young 3 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.45
zie, lees en geniet vooral van R. Earle Harris‘ vertaling van ‘Dead Apricots‘ met de originele tekst in Vereenvoudigd Chinees:
http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj377.html
kraaitjes kraaien kraai
eendjes vliegen vlot en ver
bloesemkind niet meer
inputtekst: Meng Chiao – Apricots Died Young 2 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.44
kijk maar grijp niet naar
bloesemknoppen in de zon.
pluk jouw leegte leeg.
inputtekst: Meng Chiao – Apricots Died Young 1 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.43
verbannen goden:
het sterven zuivert ons lied,
gensters op het staal.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 10 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.14
een meeuw kreet er droef:
er was geen kind dat weende,
geen vader die stierf.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 9 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.13
het lied van Lu Yin
is weg als wijn die je dronk:
leeg, en naar nergens.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 8 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.12
wij vielen in licht,
kozen niet het zwart, of wit,
of grijze haren.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 6 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.11
onze wegen zijn
onderscheid dat niet gebeurt.
ik leef nog, jij praat.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 6 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.10
’t klopt voor geen meter:
jouw levenswerk als bloesem
verwoest in de storm.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 5 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.9
ongelukkige!
jouw familie, dat zijn wij,
de dode dichters.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 4 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.8
geween wil wenen,
gras bij gras groeien als gras:
huil maar in de wind.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 3 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.7
slechts één maan belicht
van al die eeuwige trouw
één keer het vergaan.
naar Meng Chiao – Mourning Lu Yin 2 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.6
honderden bronnen
rouwen om jou: hun klagen
stroomt en stroomt en stroomt.
inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 1 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.5
Where art thou, Pestilence, that bathest in fogs & standing lakes
William Blake: Tiriel 5, v.8
“Daal neder pestilentie die in misten woelt.
Stijg op fatale wasem die in poelen spoelt,
bindt u tot een wenteldraak die spuwt en bekt
en het weke voze met hete zuren dekt.
Brandschat loze praal die teert in slijmenglans,
vernietig in een schicht de marionettendans.
Lees mijn code als een ópschrift ter bevel:
verlos de aarde van de stank der mensenhel,
merk de huid en geef het lijf de vloek van Tiriel.”
Zwarte wolken schoven ’t donker over wei en land,
schaduw viel in schaduw, geen oog zag nog een hand
en van onderen kon men een dof gedonder horen.
Hagelwinden stootten vensters open in de toren
en in het kelderzand bewoog wat niet bewegen kan.
De burcht van Tiriel borg kreten, angsten en gekrijs
’t leven was zijn kinders voor hun opstand nu de prijs.
inputtekst: William Blake: Tiriel 5
de speeltuin bolt
de lijnen op, rolt
weg in het donker.
‘ik schommel’, kriept
het kind. de kraaien
bevlekken het gras.
het benodigde dient
afgewogen, gemalen,
spaarzaam toegediend.
koud en tastbaar is
het beter, een strakke
vorm verbergt het
schichtige karakter,
het onafwendbare.
uit de vroege geschriften (1992-93)
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
het werkte. een doel was
niet vereist: de bal rolde
en dat volstond. de vraag
was nu naar het punt
waarop het zeggen kon
dat er bestaan was, dat
het bestond. de nacht
bood gouden regen die
nooit de ochtend haalde.
besef. de val slaat toe.
de rat draait in het rad.
het ademen herademt.
geen ander trekt het gelaat
in striemen afschuw, in
lijnen letterlijke haat. ja,
het zong en brak al ferm.
uit de vroege geschriften (1992-93)
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
Het verschil tussen grijs
en zilver
is de opstandigheid
van zwart
in de waan van het wit.
Het verschil tussen geel
en gouden
is de onzichtbaarheid
van zwart
in een geslaagd gedicht.
inputtekst (19-20/06/1993) een kopie is enkel op aanvraag en persoonlijk af te halen gesteld dat u al aan de zeer strenge voorwaarden zou voldoen
Benodigd zijn: bloed
inkt, papier en daarin
een goed oog. Onder
invloed van het wit
stolt het opgeklopte
gebeuren. Kluts er
desnoods wat waarheid
door, maar het moet
wel glad en diafaan.
Onderaan dichtplakken
met het zwart van je
longen. Koel serveren
onder voorbehoud
en (noblesse oblige)
een glazen stolp.
inputtekst (1993):
uit de vroege geschriften (1992-93)
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
is blij. in ’t volle zonlicht deze lente
ademt gans het land venijn. zie zo
zijn wij zegt hij. ons gortige woord
is bij de stank van god gekropen
en spoort de burger aan tot kopen.
hij leest. hees van ’t fijne stof is hij:
zijn lied klinkt waarlijk als gefluit.
van grijze wolken
valt de regen op het ijs
in de vijver hier.
van grijze wolken
valt de regen op dit ijs
onophoudelijk.
van grijze wolken
is er op het ijs dat smelt
een laagje water.
het grijze water
wordt weerspiegeld in het ijs
op de vijver hier.
wie ziet het water,
wie de wolken op het ijs
van de vijver hier?
wie ziet er wolken
onder water op het ijs
van de vijver hier?
wie ziet het water
onder het water, het ijs
het zwarte water?
onophoudelijk
valt de regen op het ijs
in de vijver hier.
inputtekst (1992):
Odysseus had nog bemanning nodig,
ongehorig, die hem aan de mast vast bond
en ’t varen daar dat de zang gehorig
der Sirenen naar d’ ondergang verzond,
was verwarring die alleen hij verstond.
Het laat haar zingen, in meer klare zinnen
die van minne glinsteringen spinnen,
ongebonden in de mist weerklinken:
hoe zou zee een zanger kunnen winnen
die zijn zon in zang van haar ziet zinken?
Het feit alleen dat zo de wereld ziet,
zijn dode god is lomp, zwaar gebod
dat zompig zinkt, vastheid biedt het niet.
‘t Bestierend woord bederft van wil tot
slijm en sliert, klonters existentierot.
Dit schrijven nu dat het doorboort
deelt het iets uit dat het niet toebehoort,
verschrijft zijn liefde tot geschiedenis.
Uw lezen maakt het dan gekozen poort
van niets daarvan tot iets dat Het niet is.
4. véte como te vas, no dejes floja… (Gongora)
o stroom, die stroomt zoals jij stroomt:
veel bekijks beklijft jouw stromen niet.
maar noem ik daar die steen mijn god
dan zie ik ook mijzelf in steen en droom
dat zij daar eeuwig in mij staat in steen,
dan is de steen ook steen zoals jij stroomt,
mijn god, die stroomt zoals jij stroomt.
inputtekst (1992):
uit de vroege geschriften (1992-93)
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
2. Au milieu de ce bois un liquide cristal (Habert de Cérisy)
verknoopt in de keelkribbe
stokt bij nacht de adem. kurk.
de ratel wil mij achterlaten
in de droom waarin mijn buik
zweeft en ‘t wateroppervlak
zodra versplintert. de tijd jeukt
er van etterende stilstand.
ik krab er blauwe ruimte uit.
woorden glijden glippen weg
van mij, het zand moet branden,
ik knijp de leegte tot kristal:
spiegel die mijn pijn opslokt,
glas dat dalen keert tot klim,
zwart waarin het licht verzinkt.
ik wil in haar verdwijnen.
de morgenster tot stof in ‘t oog
verstrooid wrijf ik mijn donker
uitgevlakt verlangen droog.
dieper kruip ik in omarmen
en kras haar naam waar ik
van blauwe leegte droomde.
niemand ziet wat ik haar zeg.
inputtekst (1992):
uit de vroege geschriften (1992-93)
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’
het vel dat het tere omspant verhardt:
de spanning kalkt in lagen uit.
onder maskers op maskerende maskers
wordt het vergeten gelaat een week en rozig vlak
en in de dichtvallende tunnels de zintuigen doven.
het gelaat is gelaten, het profiel profileert.
de lichamen parelen uit, pureren zich
het been uit het lijf. tot deemoed geslagen
het slappe geslacht slurpt zich op en vergaat.
‘het hing al eeuwen in de lucht’
vergeet zich snel nog in golven
de laatste gedachte en de schelp
rond het rot sijpelt leeg.
inputtekst (1992):
uit de vroege geschriften (1992-93)
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’
kruipen op ’t strak gespannen spekvel
in de uitgebrande bedding met het
hagedissenzwart, het distelgroen waar
rood steekstof en schuurstenen oude
wonden openrijten, waar klauwen
tasten in flarden opbloei van vleesrot, waar
feestelijk blauw gierkeelt de aasschreeuw :
de laatste mens die zich het eerste woord
herinnert en het brullen van de minotaur.
kijk om naar wat vooruit was, jouw
hogere oorsprong: staar achteruit, daar
was de bestemming, nee, niet daar
iets lager, hoger, boven
de opgespannen waterlijn daar
waar de zon hangt aan jouw einder.
in de bedding ruist de witte stilte.
jij moet wat dieper kruipen, jij.
hier heb je de draad al
van de seculantie.
inputtekst (1992)
uit de vroege geschriften (1992-93)
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
Zwart glanst in azuur op wit verdwijnen
wat van begin tot eind in eigen git
geborgen blijft: spel van klare lijnen
dat betekent wat het zelf beschrijft: dit
is wit gelezen zwart dat in haar zit.
Gracieus wordt zij godin van schoonheid
die gaat leven als Het geloof belijdt
gewoon door het bewegen te bekijken
dat elk moment zijn ziel met haar verblijdt:
als LAIS is, moet alles wijken.
– over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
– over LAIS en de geaugmenteerde schrijverij
– LAIS 2020.docx
vrij naar Kamiel Choi en Harmen Verbrugge, PleePoeten
Aan de rand bulkt het naamloze: de melaatsen
schieten er op met de vaart van het rot in beton.
Zij geuren en blaken als drogende drek in de zon
tussen gevels die klagen en kermen weerkaatsen.
Kijk, daar heb je Choi die zomaar langs komt lopen.
Hij heeft in zijn tas een buidel stinkend verval.
Hij briest van de kou, en krabt aan een bal:
wie wil er nu nog sonnet van hem kopen?
Wakker hij droomt van een bordeel zonder muren
waar iedereen iedereen pakt gans de nacht:
het is hem te machtig dat dit nog moet duren.
De draad hier hangt slap tussen twee lege polen:
de koude ondode houdt stroomloos de wacht
en klutst bij min zes met verlopen symbolen.
Het eiland slinkt en zinkt: de vloed komt op,
grijze meeuwen plonzen dood en de zee
is zomp en slop, de stank vult de kop
met alg en rot, een menigte zingt mee
met meeuwen krijsend eigen stervenswee.
Riolen gapen, geheel en al bevrijd
van lust en energie en wijd en zijd
de stilte staat gebenedijd tot zij
verschijnt en wonderlijk haar hand de tijd
van nijd verdrijft. Hier liefde straalt weer blij.
– over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
– over LAIS en de geaugmenteerde schrijverij
– LAIS 2020.docx
mij bereikt een beeld
dat naar mij reikende is:
gebrek aan handen.
mij bereikt een licht
dat stralen licht aan mij
vergeefs wil geven.
mij bereikt een beeld
van mij dat reikende is:
dood en duisternis.
.
Alleen een hond kan schrijven dat ‘het schrijft’
en zich verbeelden dat het een schrijven is,
maar zelfs een vlugge schets daarvan verschrijft
zichzelf tot wie de echte schrijver is:
in wiens verbeelding nog schrijft ‘Het’ LAIS?
Ben ik het niet die zich genomen weet
en Het bedrogen drager van mijn leed?
Blijft zij dan niet voor eeuwig buiten schot
terwijl ik Het laat zeggen wat mij speet?
Ik was een ‘het’ dat ‘Het’ wou zijn: haar god.
het punt dat ik bij kaarslicht toen
in jouw gedachten las, was eerder
lijn misschien, waarin jij het zien
bewonderend ging spiegelen.
de pixels licht van toen stralen nu
doorheen volslagen duisternis,
het zwarte gat waarin verdween: jij,
de hond die snurkte, en, gebroken glas,
de tere bel van liefde om ons heen.
inputtekst (1992)
voor (en door) kamiel choi
de laptop warmt op mijn schoot
ik open het veld: zwaai met daden
zoals wij vroeger zwaarbewapend
goden schiepen.
buiten raapt een oude vrouw karton
en stapelt het geduldig op een kar
heur haar is grijze suikerspin
zo staat zij daar.
cho: ik zie een heilige, verdomd;
en: die k is kanker in mijn naam!
maar och, hun achterdocht is ons
een horizon.
ik schep hier zondaressen op en volg
tot op mijn schoot hun warme licht
waardoor ik weer de schepping snap
van ’t schrijverschap.
.
“In ’t dakraam toen getekend stond: de maan,
zijn lach in ’t glas, die schoorsteen daar die ving
in’t zwart geschreven klanken van haar naam
die daar voor even in de tijd gelijk geweven hing.
Bemerk ook het ontbreken van kleur en
in zijn dromen louter droefenis die nacht,
en hoe dan ’s morgens de zonnepracht
in Het haar licht verspreidt en de geuren
van haar leugen toch een waarheid maakt,
dat Het beamen moest wat lang al was beslist,
dat haar lust Het daar dit leven gaf, en geeft.
Hier wordt aldus zijn staande trots onthuld,
daar Het voorgoed haar ziel gescheiden wist
maar zich niet overgaf, alleen, en weigerde de dood”.
datering inputtekst: 1-7-1992
uit het eerste blauw-groene boekje (7/1992 – 6/1993)
uit de vroege geschriften (1992-93)
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
voor Christine de Pisan
van al die dode dichters hier bij mij
die spreken in en door mij heen
van al die groten heeft niet een
een troostend woord voor mij.
in hun boeken, in hun woordenbrij
vond ik niets dat mij jou waardig scheen
van al die dode dichters hier bij mij.
geen woord van hen klinkt zoals jij,
geen zin heeft licht erin van een
die zoals jij in mij verscheen.
veel mooier dan hun stem was jij,
van al die dode dichters hier bij mij.
voor KJ, galla galla non domestica (o sanctissima Fortuna)
1.
mijn zwakte was de woede:
ik noemde woede dan maar wee.
het werd mij zwaar te moede:
mijn noemen werd een zee.
2.
de weemoed doet vermoeden
dat moed de wereld openbaart,
maar algen willen woeden
waar de zee haar moed vergaart.
ach lied, mijn lied
jij helpt de smart
wanneer de rampen raken,
jij kan, o lied, de wond in ’t hart
de droefte tot geluk vermaken
ach lied mijn lied
jij laaft de dorst
jij blust het brandzwart blaken,
jij kan, o lied, de kankerborst
en ’t wee daarin doen staken.
ach lied mijn lied
het zwijgend nat
dat rolt nu langs mijn kaken
jij kan, jouw ware aard is dat,
jij kan ’t naar honing laten smaken…
ach lied, mijn lied
Guido Gezelle – Juni 1860,
inputtekst:
O LIED
o Lied! o Lied!
Gij helpt de smert
wanneer de rampen raken,
gij kunt, o Lied, de wonde in ‘t hert,
de wonde in ‘t hert vermaken!
o Lied, o Lied!
Gij laaft den dorst,
gij bluscht het brandend blaken,
gij kunt, o Lied, de drooge borst
en ‘t wee daarvan doen staken.
o Lied! o Lied,
het zwijgend nat
dat leekt nu langs mijn kaken,
gij kunt het, en uw kunst is dat,
gij kunt het honing maken…
o Lied! o Lied!
