Het programma ‘Gedicht van de Dag‘ (GvdD) is het redigeer en revisie-programma van Dirk Vekemans, de online schrijvende auteur van de NKdeE, een programma dat sinds 27 september 2004 programma’s maakt.
De invoer van het GvdD-programma is het geheel eerder door mijzelf geschreven van lyrische teksten die veelal uiterlijke kenmerken van ‘gedicht’ vertonen (regels, strofen,…).
De invoer-teksten zijn meestal nog in hun eerdere versie op deze blog aanwezig (aangegeven door de link ‘invoertekst’ met het jaartal tussen haakjes.
De uitvoer is beperkt tot 1 tekst per dag.
Deze uitvoer wordt gekoppeld aan 1 object uit de uitvoer van een lopend grafisch programma: een grafische routine die ik elke dag uitvoer. Dat geheel wordt dan hier als blogpost gepresenteerd en tot in 2021 bezorgd aan de sociale netwerken (Facebook, Twitter). Sindsdien houd ik mij verre van die volgens mij maatschappelijk erg destructieve exploitatieprogramma’s.
Meestal neemt het grafische programma de uitvoertekst van het GvdD-programma als invoer, maar dat is niet altijd zo.
De routines van het GvdD-programma kunnen in ruime mate verschillen van reeks tot reeks in de output van het GvdD.
Het GvdD-programma herschrijft de oude teksten in chronologische volgorde van ontstaan naar wat volgens de auteur op dat moment de beste manier is om de gepresenteerde lyrische beweging over te brengen op de lezer. Vanaf 2022 is die chronologische volgorde omgekeerd: momenteel herschrijf ik elke dag een tekst die minstens een dag ouder is dan die van de dag ervoor.
Ik vergelijk voor mijzelf het GvdD-programma dan ook graag met een mechanische breimachine zoals die in de jaren ’70-’80 van vorige eeuw vrij populair waren.
Aangezien het programma niet-destructief redigeert, kan de lezer desgewenst de oude versie opsporen in de verzameling van teksten en de versies vergelijken.
De meeste teksten werden en worden geproduceerd in min of meer samenhangende reeksen, verzamelingen van teksten op basis van gemeenschappelijke creatieve algoritmes (een beetje zoals men vroeger in de Literatuur ‘poëziebundels’ had).
Die reeksen hebben dan ook een titel en sommige ervan ook een heus manifest-bestand met uitleg over hun inhoud/methodes.
Teksten die deel uitmaken van zo’n reeks (bv. ‘Spelen Dat Het Donker Wordt’, ‘101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze’, …) worden zo mogelijk tijdens of na passage door het ‘Gedicht van de Dag’-programma voorzien van een nieuwe bundeling in pdf-formaat dat gratis te downloaden is (of later tegen billijke vergoeding te bestellen bij een POD-dienst maar dat is nog in voorbereiding).
De chronologisch volgorde kan om diverse redenen doorbroken worden. Zo wordt sinds maart 2019 de eerdere output van het programma (vanaf juni 2017, dus zo’n 700 teksten) hernomen omdat het herschrijven van de dizains van LAIS die vanaf 2010 werden geschreven meer tijd vergt en er dus aanvullend materiaal nodig was om toch dagelijks een tekst te kunnen brengen.
Wanneer het GvdD-programma alle geschreven teksten heeft geredigeerd, wordt de cyclus als afgesloten beschouwd en wordt die weer hernomen. Het GvdD-programma kent dus geen einddatum, ik streef er dan ook naar om het programma voor ik sterf van voldoende AI te voorzien opdat het ook daarna kan blijven doorlopen. Het uiteindelijke doel van mijn schrijven wordt zo het overbodig maken van mijzelf voor dat schrijven.
Verder verspreiding van de teksten
In geval van publicatie in drukvorm (tijdschriften, boeken…) of online representatie via andere servers is het meestal aangewezen om enkel de laatst beschikbare versie van de tekst te gebruiken. Alle beschikbare uitvoer op deze site wordt gepubliceerd in het Publieke Domein dus u mag daar letterlijk mee doen wat u maar wil of bedenken kan.
Ik zelf erken voor mijzelf enkel de auteursplicht en het recht op schrijven als ‘auteursrecht’ en de NKdeE, mijn ‘moederprogramma’ publiceert al haar materiaal onder CCO 1.0, in het Publieke Domein.
Als er ergens gebruik gemaakt wordt van het werk van andere auteurs blijven de restricties daarop uiteraard wel van kracht. Ik probeer dat zoveel mogelijk te vermijden om de belangen van anderen niet te schaden. Het is niet omdat ik de keuze voor het Publieke Domein heb gemaakt dat ik die persoonlijke keuze zou willen opdringen aan andere auteurs. Ik zie zelf enkel nergens een grond of valabele reden waarom ik wat ik schrijf zou kunnen claimen als mijn ‘eigendom’.
Integendeel, ik beschouw wat ik schrijf als een geschenk, een gave die mij verplicht om wat ik ontvangen heb op de best mogelijke manier door te geven. Hoe anderen dat zien heeft voor mijn praktijk geen enkel belang. Ik zou het leuk vinden mochten anderen dezelfde keuze maken, maar ik begrijp maar al te goed hoe moeilijk dat liggen kan.