elke schaduw maakt op eender licht een lijn.
het zien denkt afstand tot een kras
afwijkend van de kras die beeld wil zijn,
geslepen spiegel van een zicht dat was.
de tijd wordt door elkaar gehaald op glas.
de gruwel staat met leven oog in oog
het scherpste beeld blijft altijd scherf,
lijn die van de dood het teken erft: verderf.
het gekscheerde maar, gunde zichzelf geen blik
de woorden zaten klaar in zinnen jij en ik
in monden met lippen rood van rode wijn.
een klad bloed zat in het spoelen plots,
een vleugje van een vlinder, vrij en trots.
uit de snede welde op een brede rups van pijn.
(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)
Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024
- INHOUD
- Daphne en Apollo
- de allermooiste
- de dichter des zomers
- de poëet
- de vraag stellen
- dichter 1992 – 2019
- dit is mijn verworvenheid
- dooi
- dorp
- een vies beest
- elegie
- evenmin
- evident
- ferm
- gelaat
- Galathea 2015
- gloed voor guido
- het leed der lage landen
- het weigerde
- hoe het ooit
- ik begin pas en
- kinderspel
- kwatrijn
- lemmet
- licht
- lus
- mare nostrum
- moeder ben ik en kind
- musette maison
- nachtwake
- novemberblik
- ochtend
- ontluiken (gignopedie)
- oktober
- ongegrond
- Peenemunde
- plaatsen
- praten is het woord
- profetenessence
- queen of slaves
- rigorisme
- ravage
- rompslomp
- schichtig
- song for europe 2009 (4)
- sotera fussum (rr)
- spiegel
- stof
- stretto (bwv 1066)
- terug naar de kerkstraat
- tombeau (voor P. Van Sant)
- toverzang
- tunnelvision
- ut pictura poesis
- verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’
- wat
- waan voos mis
- woordbreuk (arabisch)
- woestenij
- zelfdruk
- zichtbaar
- zij
- 2 haikoe’s
- 4 barokspiegels
- Invers chronologische scroll
