Het staat van steen in mij en ’s nachts
stoot het door het vlees tot in het bot.
Het marmert mij de ogen en in het rot
van mijn gebit het stort de kiezel pijn.
Het droogt mijn keel, het striemt mijn tong.
Het vraagt de lippen in de spiegel of ik het
persen zie. Het perst mij uit tot ik het ben.
Ik schrijf het neer opdat het zwijgen zou.
inputtekst (1992):
uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:
Rigorisme. Losse Lyriek 1994-2024
- INHOUD
- de allermooiste
- de dichter des zomers
- de poëet
- de vraag stellen
- dichter 1992 – 2019
- dit is mijn verworvenheid
- dooi
- dorp
- een vies beest
- elegie
- evenmin
- evident
- ferm
- Galathea 2015
- gloed voor guido
- het leed der lage landen
- het weigerde
- hoe het ooit
- ik begin pas en
- kinderspel
- kwatrijn
- lemmet
- mare nostrum
- musette maison
- nachtwake
- ochtend
- ontluiken (gignopedie)
- oktober
- ongegrond
- praten is het woord
- rigorisme
- schichtig
- song for europe 2009 (4)
- sotera fussum (rr)
- spiegel
- stretto (bwv 1066)
- terug naar de kerkstraat
- toverzang
- tunnelvision
- ut pictura poesis
- verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’
- wat
- woordbreuk (arabisch)
- woestenij
- zichtbaar
- 2 haikoe’s
- 4 barokspiegels
- Invers chronologische scroll