dit land is niet het mijne
nergens zie ik klaar
nergens kan ik heen
hier verlies ik niets van mij
niets beroert mijn hand
hier beklemt geen doodsangst mij
dit is mijn verworvenheid:
oktoberlicht dat strak de stad kadreert
en ’s morgens zilver klavecimbels
uit de ramen gooit. spiegelzang van
meisjeskoren, gouden stemmen
weven tegendraads een web
van onontkoombaar zinsbedrog.
bussen kermen schrijnend liefdespijnen,
auto’s remmen stil met mededogen,
fietsers murwen zich subtiel naar coda’s.
onverholen stamel ik mijn kindertaal,
luider bral ik van plezier nu alles botst
met hoe mijn stem uw dode wereld raakt.
nergens voel ik pijn, niets ben ik dan
dit, het onvermoeibaar spel van hier
uw licht te zijn en daar uw donkerte
en overal en nergens kathedraal.
inputtekst (1992):
gerelateerd: uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- dageraad. dagwerk 92-93
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit ‘het groene boekje’ zijn mee opgenomen in Rigorisme.