de mens is een labiele constante
Categorie: Grafiek
minachting troont als god op eigen rot
een abstractie abstraheert abstracties
in ’t gevolg verschijnt de eenvoud van het rot
overgave vereist een weigering
Categorieën
LAIS XXVII
Alleen een hond kan schrijven dat ‘het schrijft’en zich verbeelden dat het een schrijven is,maar zelfs een vlugge schets daarvan verschrijftzichzelf tot wie de echte schrijver is:in wiens verbeelding nog schrijft ‘Het’ LAIS?Ben ik het niet die zich genomen weeten Het bedrogen drager van mijn leed?Blijft zij dan niet voor eeuwig buiten schotterwijl ik Het […]
koste wat kost, vermijd vrije keuze!
onmogelijk? ’t woord maakt het mogelijk
Categorieën
rigorisme
In vreze om larvendie minzaam ebbenhouttot zwartste nacht vermalen, wanhopig om regendie de witte twijfelvoor de vraag van antwoord dient, en rillend om warmtedie het geroofde eigaaf de grauwste bek uitstoot, kokhalzend het leven aanbeden als de doodvoor jouw aalgladdedageraadswoorden. invoertekst (1993):
schrijven betekent, tekenen beschrijft
wie de ontgoocheling vreest, beleeft ze
de abstractie abstraheert een fictie
Categorieën
B26
In laaiend vuur verworpenneemt het droge blad van lucht,vuur en aarde alle kleurenin zich op en zweeft. Het krult en weegt zich al krullende af. Een roos vergeelt tot tere lijntjeswaarin nog herfstzon trilt. Wit gebald wil een strakke handals van zijde het voelenvan de hand nog raken: van wieg tot grafwacht de mens vergeefs […]
wie het zijn pakt kapt gaten in het pact
Categorieën
LAIS XXVI
Een speld van git bij parels kornalijn,granaat en amber, en donker diep klaartheur hals uit met van geuren een gordijnen krult een lok die wit gefonkel gaarten Het dat als een god op aard bedaardhaar zich voor zich ontdoen ziet van heur praalen uit de zijden stappen haar verhaal:de ster die in zijn woorden branden […]
Categorieën
LAIS XXV
Is zij het daar die Het ziet, haar blankevuur van huid verhoogd met manestralen? Zijn het in die wilde baren daar haar rankehals, haar ogen die het licht doen dralenvoor het in de nacht verdwijnt? Bepalende grond en ‘t kleed de tekening van ‘t lijf? Is haar te zoeken deel van haar verblijf? Maakt haar te zien […]
van pannenkoeken maak je nooit nog kip
vrijheid vernietigt het vrije gevoel
Categorieën
LAIS XXIV
LAIS waarvan Het het gemis bezit,en duizenden varianten duisternis:’t perverse schrijn waar niets het niets aanbid,verloop van tijd, vrij van gebeurtenis,paleis waarin de ruimte leegte is. Het is die leegte die zichzelf herkent,herhaalde spiegel van het mankement. ’t Gedaver dreunt hier vers na vers voorbij:een rotten van absentie dat nooit went.Kom, lezer, doe er nog […]
het schone geheim wil onthuld worden
Categorieën
B41 – D23
de muze is een tijdloos monster dat knaagt en kauwt op dichterslijf, een lijfeigen hunkerendat werktuig is, en ook het deeg daarvan, datmurw gekneed zwartgeblakerd al in de oven rolt.nooit leefde er ergens een zanger zonder deze haast. ach, en uw breinaaldblik doorpriemt het klotsrijm enkel in uw eigen weke brein. u rijgt onze verzen […]
elke gebeurtenis ontkent zichzelf
Categorieën
LAIS XXIII
XXIII Het was. Zeven dagen, zeven nachtenzwierf het door de woestenij en zocht Hetzich een lijf om, haar lijfeigen, te wachtentot ook dat weer stierf: wat vergezocht Hetviel als zand op zand, tot stof vervlocht Het,dacht doem. Denkt. Is. Maar zo in zich gekeerddat niemand nog begrijpt wat Het beweert.Het schrijven was geheim waarmee Het […]
ziek geheugen sterft aan herinnering
Categorieën
B53
jij. recursief eist nu het toeval dat jouw harenmijn schouder uitstrepen tot op het wittebot en ook mijn voze tongval spalk jij metbuitenhistorisch gebulder. heethoofden, zij worden met halen van hun rilromp en krijsen gescheiden en hun leed wordt deel van mijnpink. hou die knipschaar in spreidstand, jij. elkmoment is een momentopname met suisende migs […]
288 – een ezel denkt en klaagt al balkende invoer commentaar: Het is niet geheel ten onrechte dat wij het balken van de ezel (Spaans: ‘burro’, Frans: ‘baudet’) vergelijken met ons ‘spreken’. Het dier legt dan wel geenszins een soortgelijke subtiliteit in zijn sonore uitingen, de functie ervan kan men (d)evolutionair, in de recursieve aftakeling […]
Categorieën
B10
inhoud heeft het kleefkruid amper,impact evenwel meteen:naakt de woordnaad ligt ter vingertop. categorisch lost het op in ruitjesprittstick en sauzen bolognaise,maar toch: geheel gespletenheid is het,gelijkenis en onderscheid,concordant en discordantuit één het vele, het veleook weerom het ene in. (de bloemetjesop de groene ballenzijn klein en wit). inputtekst (2017)
vrije wil is valse bescheidenheid
Categorieën
B11
jouw gelaat ontvalt mij in slierten, zinktin het vormeloze. echo’s verwijderenzich, beelden tot schemer vervagen. wat jij was, is nog een waas van licht. ik durf mijn ogen niet te sluiten. er is koude die nietwijken wil. kale takken tikken op het raam.de frigo slaat aan, er is een nare ondertoon.de honden huilen, zij ruiken al mijn bloed. het zwijgen spreekt nu […]
Categorieën
B25
van de instortende gangen. een rookpluim kroontde heuvel (het gevederde hoofd), dwarsbalkenbranden, een hand tekent een m in het roet envalt dan stil. ‘kom’, zegt ze, ‘de zee wacht op ons.’ de nacht golft andere dagen aan in haar ogen, erzitten vele werelden in (haar lichaam is diagnose,handleiding, kaart van het heelal). hoeveel? gekreunslaat over in brullen, schreeuwen, snikken. pal boven zijn hoofd op het einde van de hellendestraat staat de maan, schildert de man af, hoed in dehand, het lijf hobbelt lijnen op de keien, een tel nogen hij is voorbij. geldbriefjes wapperen weg, […]
Categorieën
Harusmuze #286
als de wijze telt, is ’t afgelopen
schoonheid vervalt tot schoonheid van het Rot
Categorieën
B47
Met het ene roze handje in de heupen het andere hoog alsofer in de haar omringende ruimteeen belangwekkende scheidslijnviel waar te nemen, in een niet aflatende pogingom het halsstarrig fluitende herdertjevan zijn berg neder te laten dalen, draait,op vastgestelde stonden,in schokjes de herderinweg en wegvan de noodzaak om haar bewegingte moeten aanzien. De herdershond,met ere arm aan pootjesmaar zichtbaar gammel op zijn sokkel tochblijft als een hondvloeiend glijdende rondjes rond haar doen. Van het vlugge oordeelover de gewichtigste zaken,verlos ons heer. inputtekst (2017) >2000 uit ‘123 Manieren om Herakleitos te lezen’ Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de […]
vooruitgang: verergering van het Rot
Categorieën
B121 – B64 – C55
Springstoffen razen in containers over de autosnelweg. Op de middenberm staat een haag in brand. Heel erg luid roept het meisje in de blauwe bikini dat ze haar teen aan een kei stootte. De herhaling herhaalt alleen zichzelf. Schimmen van oude mensen schuilen achter het behang. Een ijsschots stuikt met veel geraas de zee in. De plooien in je huid verraden hoe je huilde als baby. Muziek verzet zich tegen de stilte die ze […]
angst is angst voor wat komt na het keerpunt
Categorieën
B60 – B32
Een trede lager is het beeld,versluierd in de geurvan zachte zeep en lijf, het glijden over het chroomvan de leuning, de opwaartszwevend neergelatenslanke hand een oogwenk hangende,verscherpt door een plotse invalvan licht op de leuningvan het soortdat zich niet noemen laatof van god de naam wil dragen, stokt en dreigt danje in je val, het in je haastternauwernood de rand aantippenvan de treden die je lieveroverslaat, te vellen,je als een kattenjong ter doodop de blauw gevlamde steente laten smakken van de inkomhal,waar het zich baldeen wonderlijk tot de woordenontplooide : de weg omhoog, omlaag,is één en dezelfde. inputtekst (2017) >2001 (?)
het licht breekt door de snelheid van het licht
Categorieën
B55
tingeling van dingen zo floepen hier de schermen aan en kraaien krassen mee in pek en veren deze jeremiaden.ik klots wat rond met kliekjes oceaan, en ’t schildersoog vertaalt mijn stem tot glijden van een oester op de tong. parels leg ik bij de mest te vondeling, ze gaan van mondtot oog tot mondeling: elk […]
de schoonheid zien is als liefde geven
Categorieën
LAIS XXII
‘t Is een hijghoofd, huig met vlees en bloed omwonden, verlangend dier dat regels braaktom droom van daad te scheiden, kwaad van goedmaar met zijn oordeel enkel tijd vermaaktstervend en strevend ‘t leven zelf verzaakt. Zijn leven is wat er niet is: LAISwaarbij Het was, is daarvan beeltenis,van zijn geloof idool, herinneringwaarin het zin zoekt en […]
ach lied, mijn liedjij helpt de smartwanneer de rampen raken,jij kan, o lied, de wond in ’t hartde droefte tot geluk vermaken ach lied mijn lied jij laaft de dorstjij blust het brandzwart blaken,jij kan, o lied, de kankerborsten ’t wee daarin doen staken. ach lied mijn liedhet zwijgend natdat rolt nu langs mijn kakenjij […]
een bron welt zelden op in een moeras
Ik hou niet van je, ruikje haren, voel je huidde hele dag, dus houvannacht je benen stil,je mondje dicht, terwijlik graaf en schraap en ril. Ik ben nog nooit zo nietverliefd geweest als nu opjou, maar nu je naam nogzwart geblokt mijn kopnaar jou vertekend heeft,nu duizel ik en fluister : ontreddering om haar,afwezigheid in […]
Categorieën
LAIS XXI
Zich hiervan bewust met nijd in de kopdoemt de schim vaak op, weerspiegeld op straatin ramen, of in een plas wolkt Het opdreigend en vuil, vol onrust en haat,afwezig bewegend, zijn dat bestaat. De dagen zijn vreemd sinds Het in LAIShet ware ontblootte, ’t lijk dat Het is:een vormloos verderf dat haakt naar zichzelfin slijmen […]
elk zijn, elk ding gaat aan zichzelf voorbij
begrip betaal je, verstaan is gratis
Categorieën
LAIS XX
Koopstof zuigt aan de zolen. Nat en zwaarop hun halzen de hoofden wiegen. Strokenakkers met gif perkt hen ter stede waargeldhonger giert: de zielen zijn spokende breinen verdoofd, de geesten gebroken. De pit van hun ego is klein en holmaar buitenom oogt het groots, zwaar en bol,gewichtig gebarend ‘n heftig sujet. Talloos zo zijn ze […]
schoonheid zien vernietigt haar beweging
we vliegen hoog en zitten in nesten