304 – de mens is de labiele constante in de berekening van de afwijking van het echte
hexagram 48 – 井 – JING – ‘de bron’
input:
https://dirkvekemans.be/2018/11/09/harusmuze-144/
commentaar:
in de geschiedenis van de Geldruimte zal april 2019, dat kunnen we nu al stellen, voorzeker aangeduid worden als het jaar van de Grote Doorbraak. het kleinste kind zal weten wat er toen gebeurde.
als’ iets zien’ hetzelfde is al ‘iets kennen’, dan werd tijdens 10 april mondiaal de kostprijs vastgelegd van het niet-kennen.
we zouden er wellicht beter aan doen om als globale koers in al onze transacties de koers van het koolstof emissie recht te hanteren, omdat die tenslotte bepalen gaat hoeveel tijd er ons nog rest, en we kunnen ook nog niet tellen in Gxx (de Google bitcoin munt die pas volgend jaar officieel wordt ingehuldigd) dus vooralsnog moeten we ons nog met dollar, yen of roebel behelpen om duidelijk te maken hoeveel precies de duurste foto aller tijden heeft gekost.
met een rendertijd van twee jaar hadden we in plaats van het kiekje van dat zwarte gat wellicht een stad als New York twee winters van warmte kunnen voorzien. maar goed, een kniesoor die daar op let want het hele proces, inclusief het ‘arbitraire’ ‘moment’ waarop de foto werd ‘onthuld’ in de bekendmaking die heel die dag de globale ronde deed, heeft elk concept van ‘waarneming’ voorgoed ontdaan van enige resterende goddelijke beslistheid.
het zal nog decennia duren vooraleer we beseffen wat er op 10 april 2019 ‘werkelijk’ gebeurde, en hoe lang dat gebeuren gebeurde, bijvoorbeeld, om de lont met een zwierige zwaai van de zippo diep in het kruidvat te duwen…
maandagavond 15/04/2019 19:00 lokale tijd had in vergelijking met de langdurigheid van de onthulling van het zwarte gat in onze broekzak meer iets van een epifanie. nog voor de vlammen in de kathedraal geblust waren wisten we al de uitkomst van deze zorgvuldig geplande en deskundig uitgevoerde berekening. bliksemsnel werd het prijskaartje van de Algemene Media Aandacht Internationaal (AMAI) vastgelegd op ‘iets tussen 100 en 200 miljoen euro’, de bedragen van de schenkingen die volstonden om een globaal ‘waw zoveel’ aan de driftig slikkende consument te ontlokken.
men kan daarbij zeuren over de grote vaagheid van dat getal, de snelheid waarmee het ons allen kon worden meegedeeld compenseert ruimschoots deze onnauwkeurigheid die immers makkelijk en goedkoop in een afwachtende calculatie kan worden bijgesteld tot een exact bedrag tot op de eurocent.
de objectiviteit van het berekende AMAI-bedrag staat alleszins buiten kijf: je kan moeilijk iets dat meer irrationeel is bedenken dan het restaureren van een gebouw in een staat die evident ‘onvoltooid’ is, nadat een brand de tekenen van de onvoltooidheid had verwoest. ons spreekwoordelijk kleinste kind zal onmiddellijk beamen dat zulks ‘zotter dan god’ is. vandaar dus dat niemand van de betrokken partijen hier van enige vooringenomenheid kan worden beschuldigd: er valt in de verste verte geen rationele beweegreden te bekennen om voor een bedrag van 100 tot 200 miljoen mensen te laten sterven in ik zeg maar iets het momenteel noodlijdende Mozambique, een oud Frans protectoraat btw….
scève
Apparoissant l’Aulbe de mon beau jour,
Qui rend la Mer de mes pensers paisible,
Amour vient faire en elle doulx sejour,
Plus fort armé, toutesfoys moins noysible.
Car a la veoir alors il m’est loysible,
Sans qu’il m’en puisse aulcunement garder.
Parquoy je vien, coup a coup, regarder
Sa grand’ beaulté, & d’un tel appetit,
Qu’a la reveoir ne puis un rien tarder,
Me sentant tout en veue trop petit.
https://www.emblems.arts.gla.ac.uk/french/emblem.php?id=FSCa035
