296 – als je de ontgoocheling vreest in de beleving, beleef je de ontgoocheling
hexagram 63 – 既濟 – JI JI – ‘al helemaal’
Lees over het Harusmuzeprogramma
input:
https://dirkvekemans.be/2018/11/17/harusmuze-1522/
commentaar:
zowel het Meditatief Schrijven als deze dagelijkse Harusmuze zijn programma’s van ‘proceduraal mediteren’, zoals elk schrijven van de NKdeE ooit begonnen is al ‘proceduraal schrijven’.
de inhoud van dat label ‘proceduraal’ heeft twee strekkingen. (de tweede strekking ervan was ons aanvankelijk ook verhuld door de ideologische insistentie op de eerste, zie verder).
enerzijds duiden we daarmee aan dat we in de activiteit die zo wordt gekwalificeerd (schrijven, mediteren) de nadruk gaan leggen, de prioriteit gaan geven aan de activiteit als activiteit (de beleving ervan) en dus het geproduceerde van de activiteit, de geschriften als bijkomstig, als te recycleren ‘afval’: Brol.
u hebt ongetwijfeld ons plezier al kunnen gadeslaan bij het afdoen van de commerciële producten van het schrijven als ‘plastieken brol’ en die van de Koenst als ‘kliederbrol’. het ding van schoonheid is pas een blijvend genot als je het Brol kan noemen, hihi, en hun bewaarplaatsen, de musea, als een wel bijzonder prijzige Action shop of Wibra.
anderzijds, en dat wordt wel ’s uit het oog verloren, is een procedure natuurlijk ook een algoritme dat we aanwenden, dus kan je moeilijk volhouden dat de kwalificatie van de activiteit als ‘proceduraal’ die activiteit niet meteen weer in een nuttigheidsdenken inschakelt, inclusief de daardoor genoodzaakte abstractie ervan, een verdingelijking, een reïficatie van het gebeuren van de activiteit in functie van haar aanwending.
het Politbureau van de zwaarbewapende Ideologische Kern (IK) van de NKdeE rukt hier al uit om staande te houden dat ‘alle procedurale activiteiten van de NKdeE louter in functie [staan] van de geestelijke gezondheid van ieder mens’ en het ganse bureau blijft dat zo bewerende dagenlang in slagorde staan, dwz. met beteurde blik gericht op hunne lege broekzakjes waarvan de voering demonstratief is binnenstebuiten gekeerd.
goed, het ontbreken van eigenbelang kan men inroepen, maar Nietzsche indachtig kunnen we hier toch enkel méér achterdochtig van worden, niet?
en jidd, wat is de ‘geestelijke gezondheid’ anders dan een volstrekt arbitraire, louter humane kwalificatie, de zoveelste vermomming van het ‘goed’ en het ‘kwaad’. waarop baseren wij ons om zo in onze almachtige onwetendheid de scheidslijn tussen raison en déraison te trekken? hebben wij het Gefladderte van Foucault niet gelezen dan?
wel, laat mij de eigen honden terugroepen. het antwoord is natuurlijk vrij simpel:
– onze praktijk legt niemand iets op (wij hebben niemand nodig)
– onze praktijk hoeft niets op te leveren (wij hebben niks nodig)
– onze praktijk is plezant (wij doen graag voort)
de combinatie van die drie basics van de praktijk van de NKdeE maakt dat elke theorie die de praktijk van de NKdeE wil verantwoorden dan wel bestrijden o n h e r r o e p e l i j k te laat komt omdat al onze theorie zich al lang gebaseerd heeft om de praktijk die haar theorie genereert dankzij het plezier van de practicanten.
vandaar ook dat wij dagelijks de onoverwinnelijkheid van het Virus van de Vrije Lyriek moeten vieren en berusten moeten in het secundaire gebrek aan de beleving van de ontgoocheling.
