Harusmuze 297

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

297 – schrijven betekent, tekenen beschrijft

exagram 31 – 咸 (xián) – “Verenigen”

XIAN (咸) – “Siën” – verenigen, samenbrengen – “samen skiën zonder k”

input

https://dirkvekemans.be/2018/11/16/harusmuze-151/

commentaar dv@YDK

Strikt gesproken staan tekenen en schilderen natuurlijk buiten het talige maar er is, zo stelt ons vandaag de Harusmuze voor, wel degelijk een verband. De formule: ‘schrijven betekent / tekenen beschrijft” is een indicatie van dat verband.

Het ‘harde’ verband, de ‘hard link’ tussen tekenen en schrijven vinden we natuurlijk in het handschrift. Serieus onderzoek naar het handschrift blijft in de wetenschap een onvoldoende onderzocht terrein omdat het blijkbaar steevast tussen de gefragmenteerde velden van die wetenschap is blijven vallen. Dit verwaarloosde tussenterrein is sinds 2000 ongeveer het veld geworden van wat men onder impuls van Jim Leftwich en Tim Haze, twee vooraanstaande creatieve onderzoekers in dit veld, ‘Asemische Schrift‘ is gaan noemen, een creatieve praktijk die drijft op ‘ongecontroleerde’ schrijfbewegingen.

In deze commentaar sta ik mijzelf toe om mijn praktijk van dit ‘schrijven zonder aanduidbare betekenis’ in het bredere kader van mijn onderzoek te plaatsen. Geef toe, met zo’n uitspraak als die van vandaag, de Harusmuze vraagt er gewoon om…

De menselijke interactie met het ‘echte‘, met wat wij zien, voelen en ervaren wordt vanuit het denken middels de betekenis aangereikt in de vorm van taal, benoeming, verwoording en schrift.

Maar wij denken ook met onze handen, we hanteren in het denken voortdurend de neuro-motorische gewoontes van het grijpen, het wijzen, het strelen, het afduwen…Hoe dat precies gebeurt, probeer ik proefondervindelijk vast te stellen via enkele experimentele programma’s:

• het asemische lezen waarin je de invoer van de innerlijk gelezen tekst middels herhaling en oefening rechtstreeks probeert te koppelen aan de uitvoer in de motoriek van de handen
• het ‘Journal Intime’ programma bracht dagelijks een combinatie van een geluidsopname van een stemuitspraak met een krabbel in potlood die een grafische weergave van de stemproductie wou zijn

Anderzijds beschrijven wij het echte in de waarneming zelf al, in wat wij (willen) zien met onze gedachte lijnen. Onbewust (ver)tekent het oog, ons kijken is al een behoorlijk verzachtende filter voor het ondraaglijke licht van het echte. Die filter werkt meestal als een wil om het ‘mooie’ te zien, om het als aangenaam bedachte te privilegiëren boven de achtergrond van het ‘gewone’. Maar als het psychisme onder druk staat kan dat al gauw omslaan in een wil om enkel het ‘slechte’ te zien.

Mijn vooralsnog fictieve Gignomenologie is een gedachtenexperiment om die ‘negatieve’ filter in te schakelen in de theorievorming, en dat werkt óók. De Evolutieleer wordt dan een Devolutie en je krijgt dan eerder een soort ‘Timèsofie’ ter vervanging van de filosofie, geen liefde (“filein”) voor het weten (“sophia”) en het Ware als Schone zoals in de filosofie maar een afkeer ervan en de Waarheid als het Horribele.

Populair word je dan met geschriften over het Rot en de voortdurende Devolutie niet¹ik heb nauwelijks nog lezers op dit moment, dv@CIA, maar je kan zo wel een beter zicht krijgen op de humane ‘bias’, het geheel van onze menselijke bepaaldheden. Aanvankelijk werkt dit experimentele perspectief zelfs veel efficiënter en je kan er m.i. veel knellende issues mee oplossen, maar dat lijkt mij dan eerder te wijten aan de kracht van de verandering want uiteindelijk loop je na die ‘omkering van waarden’ net zo goed vast in de beperkingen van het humane denken.

In die context kunnen we dan ook stellen: dat het tekenen voorafgaat of secundair is aan de betekenis van het schrijven is maar één draai aan het recursieve wiel van de humane waarneming die altijd in de eerste plaats zichzelf waarneemt en voor waar neemt en waarin er van een strikte object-subject scheiding geen sprake kan zijn. Daarom volg ik in mijn handschriftonderzoek ook eerder de integristische aanpak zoals die verdedigd werd door de linguist en denker Roy Harris.

rev. dv@CIR

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

harusmuze uitspraken bij Hexagram 31 – 咸

• 018 – uitverkoren, ongrijpbaar is het git
• 048 – het lichaam spreekt, de zoen verenigt
• 068 – bewaar visioenen in stromend water
• 117 – lees wat je zegt, hoor en doe wat je schrijft
• 252 – hulp die je geeft, heb je zelf gekregen
• 297 – schrijven betekent, tekenen beschrijft
• 328 – onze verteller vertelt zich constant
• 356 –’t slechte heeft oorzaken, het goede is
• 382 – als het je ergert, zet dan jouw ‘het’ af
• 465 – het gestage rot is een constante

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: