Harusmuze #283

283 – angst voor ’t gebrek aan angst voorbij ’t keerpunt

hexagram 10 – 履 (lǚ) – ‘Stappen’

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

input:

https://dirkvekemans.be/2018/11/30/harusmuze-165/

commentaar:

er wordt wel eens beweerd dat angst ‘uiteindelijk’ angst voor de dood is, en dat kan wel enigszins kloppen omdat je, onafhankelijk van het voorwerp van je angst, toch altijd weer blijkt een of ander einde te vrezen, en hoe erger de angst, hoe duidelijker het ‘als dan’ is in de gedachte ‘als ik dit doe of als er dit gebeurt, dan…’ hoe dichter je bij evidente doodsangst uitkomt.

de pleinvrezige: ‘als ik daardoor, moet ga ik dood’
de smetvrezige: ‘als ik die hand schud, word ik zo weer ziek’

vandaar ook die nette Aristoteleske indeling der angsten en fobieën op hun voorwerp met daaronder de trechter van de doodsangst.

maar, lieve vingerbevertjes: bekijk toch ook eens de positieve kant van het verhaal! angst heeft ook een positief voorwerp, want angst beschermt, ze behoedt u voor allerlei narige dingen zoals drukke festivalweides met bier en braadworstmorsende kunkels, ze houdt u verre van die o zo knappe Marlon met al zijn vieze ziektes want ja dat weten we wel dat ie niet snel een kans voorbijgaat.

angst is ook een kennisverwervingsmotivator, net zoals de springintveldse euforie die ons bij het nieuwe brengt. vandaar dat we binnen de NKdeE Bewegingsleer al die voorwerpen laten wat ze zijn, fictieve dingen namelijk die de rol vervullen van een bepaald dwz benoembaar keerpunt in de emotieve dynamiek.

er is het gebeuren van het subject waardoor het gebeuren van de angst een opwelling is, veroorzaakt door het perceptiegebeuren dat maakt dat het subject een voorwerp van angst ontwaart en als dusdanig herkent op basis van eerdere angstgevoelens: de angst wordt getriggerd en aldus ontstaat er een keerpunt, een point of no return waarnaar de angst wordt gestuurd als naar een attractiepool: aldus komt er een angststroom op gang die het onbekende (we weten niet of het voorwerp in onze perceptie wel degelijk onze angst vereist maar hebben sowieso schrik voor het onbekende, de grote leegte voorbij het keerpunt, daar, in dat enge daar achter het angstvoorwerp.

wat daar achter ligt is immers steevast het grote Niets, het Onbenoembare, het niet-Zijn, het geen-Dingen-meer. Het spookbeeld, de antipode van het Zijn en de Dingen dus, dat wat ook onze onverkwikkelijke ontologische verslaving in stand houdt, we hebben het Zijn en de Dingen werkelijk nodig, zoals Vaihinger ook al wist: we kunnen niet leven zonder de fictie daarvan. wij simpelen van duale geest toch!

De angst kent dan ook als enige, radicale oplossing het ‘de angst onder ogen zien’, het ‘door de angst heen gaan‘: want wat er dan gebeurt is dat we effectief voorbij het keerpunt van de angst ‘gaan’ (een beetje zoals we van Microsoft ergens naartoe moeten gaan elke dag) en ja, tja, dat is gewoon een keerpunt è, dan kan de beweging niet anders dan keren, met de bevrijdende perceptie van het ‘oude vertrouwde’ Zijn met haar benevolente Dingen tot onafwendbaar gevolg.

op die wijze bekeken is de angst dus het mechanisme bij uitstek dat onze levensnoodzakelijke ficties in stand houdt, tot ver buiten het ons denkbare een veilige buffer voor het Zijn en de Dingen achter het Noodlottig gedachte Keerpunt van de Dood.

misschien, zelfs, als we het dan toch zo durven te stellen, is de angst wel een soort slingshotmaneuver in de dynamiek van de eeuwige terugkeer…

commentaar bij de embleemtekst:

de dubbele dubbele punt in de formule staat voor ‘verhouden zich tot elkaar zoals’ dus a b :: c d wil zeggen a en b verhouden zich tot elkaar zoals c en d.

om de geautomatiseerde schrijverij mogelijk te maken zouden er vele lijsten van dit soort uitspraken moeten aangemaakt worden, om de AI te voeden, het leerproces aan te scherpen met echt ’taalgevoel’
Zoiets kan makkelijk volgens de beproefde Google-methode: je laat dat middels ‘spelletjes’ door de massa’s van alle aandacht en menselijkheid gedepriveerde ‘gebruikers’ doen, FB-verslaafden maar dan net een tikkeltje erger als u en ik.

neen dat is geen fabeltje, Google organiseert dat soort euh,’onderzoek’ al jaren. aja, het brengt op è
en wat is Facebook anders dan een gigantisch cognitief-emotioneel opnameapparaat dat onze ‘meningen’ en andere afwijkingen in de waanzin van de rationaliteit volstrekt overbodig maakt?