B11

jouw gelaat ontvalt mij in slierten, zinkt
in het vormeloze. echo’s verwijderen
zich, beelden tot schemer vervagen. wat jij
was, is nog een waas van licht. ik durf

mijn ogen niet te sluiten. er is koude die niet
wijken wil. kale takken tikken op het raam.
de frigo slaat aan, er is een nare ondertoon.
de honden huilen, zij ruiken al mijn bloed.

het zwijgen spreekt nu klare taal: de
aarde wil ons mensen kwijt, de zeeën
walgen ziek hun stranden aan.  de zon

doet teken naar de maan:  geheel de naam
van god moet nu maar uitgesproken. onder
slagen zal het ongedierte hier vergaan.

inputtekst (2017)
> 2009

Dit werk valt onder een
Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen 4.0 Internationaal-licentie.