99 – als uit het onmetelijke duister wederom opdoemt het vervaarlijk aanstormende monster, zet dan even een stap opzij hexagram 62 – 小 過 – xiǎo guò – ‘overtreffend klein’ Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes Harusmuze Doc scève Fusse le moins de ma calamitéSouffrir, & vivre en certaine doubtance:J’aurois au moins, soit en vain, limitéLe bout sans […]
Categorie: Grafiek
Categorieën
hand
Overstroming. ’t Was nochtans vrij aardig klaar in het hoofd, de blokken mensenkennis boven op het genoegzame vergeten, de onderbouw der lagen ervaring, mislukking, ervaring en af en toe fiks wat morsen met techniek: succes is wat je krijgtals je maar blijft leven zoals het je geleerd werden ja schudt en nee zegt dat kunnen […]
laat de laster in de plassen glijden
…oui tout je te donne d’ici l’ici d’être là-bas le rien remplit mon verre de rien que toi et toi vous n’ êtes que des étoiles qui règnent en haut et encore tu te lèves et encore m’échappes comme je veux que tu m’ échappes comme j’ aime d’ être là-bas en bas absent de […]
in het station is de brede trap naar de tunnel naar de sporen nog met een deur gescheiden van de wachtruimte de treinen zijn plaatjes van aluminium geschikt op het uithangbord ik doe alsof ik op mijn makker wacht maar ik wacht op jouw gezicht tussen de klimmende vlekken jas en boekentas die naar de deur toestormen […]
of vertraag de tijd tot het geld op is
Categorieën
illusie
ik denkik dachtik wilik dans ik maakik lach ik neukik treurik lijdik sterfik wouik hadjou lief maar ikis een illusie. Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
en laat de doden ons een baken zijn
terugkeren kan pas na het vertrekken
Categorieën
niet nu
“wenend word ik wakker en ik ween omdat ik wakker word”
94 – blij of triest, nooit geraak je hier vandaan
jouw ik vond jouw ik en samen deden ze heel stoutedingen. ze botsten klotsten zonden stoor en hoor je noghet ruisen bruisen in de k als ik jou likte, jouw mij een onsaanbond? niks. hoe kil het is ter ik nu wij er niet meer zijn. klik. een speld dondert met geweld de hooimijt in.het oog […]
het kleine groeit en rot, het grote komt
Categorieën
breugel in burundi
iedereen weet alles. onherroepelijk echter verglijdtalles naar de fictie van fotonen in de tijd. plaats is erte over voor belevenis en avontuur. vast, de zon breektdoor de wolken, een druppel valt. plots misschien schuif ik mijn leegte om tot gele koorts, aids, malaria. het eneoog van hem is er uit. het andere is stuk. de […]
wie besterft het als de vervloekte lacht?
wat verbogen is, verbuigt de dingen naar hun ondergang.wie gedwee buigt, verandert elke heerser in een streep.bloed wolkt door witte lakenstof. schittering ontstaataan de randen van de voortschrijdende randen. de zon is zoenende lippen en jouw tong de maan. met sintelsin het doek wikkel ik je in en uit je ingesnoerde lijf komtgeen druppel meer. […]
waarheid vermoordt de droom van het ware
Categorieën
gedicht van de machete
de wetten van de tijd verbergen graag dat zij door onszijn opgesteld. hun gedrag vertoont enige gelijkenismet de grijze bedelaar vandaag die voor de grootstesupermarkt in Bujumbura – een kleine kruidenier bij ons – de concurrentie van zijn terrein verjoeg.hij sloeg hard in op de andere verminkten met zijnlange stok. het gelijk kan je maar […]
alleen de dood beoordeelt de weelde
ik en u. wij. wat mij reeds een schijn was in het licht,brandt mij nu dagelijks het netvlies op. u draait mij omin mij tot schaamte, weg van u, maar wij beidenverdoezelen kwijlende een historisch falen dat ons allen treft. u spreekt maar zonder recht. ulacht maar in uw lach vertrekt uw angst zich tot een […]
rede klieft aarde, aarde slikt het rot
Categorieën
zwart
slik. het glijdt door mijn skelet, een veelheid aan elkaar omzwachtelende slangen. ik zit versteend in mijn gestalte nog, een verte, mijn onderlip gegoten om het glas met gif. kijk: dooi. de ware toedracht van het menselijke in mijsijpelt binnen. u. ikschrik. slik. het monster ikbent u. wie had dat gedacht. snel. beweeg en slik. slijk hoeft niet erg […]
teken schaamte met het roet der dagen
Categorieën
worm
de avond is een klomp ik kruip het scherm in waar jouw oogeen leegte uitstraaltdie ik ieder aanbevelen kan. er wordt gestorven en het dienendat wij dienden draagt heden het lege uit. span strak de bogen.scherp de blik. dit wordt het vergeten eindevan een eindeloze strijd. de aarde beeft om ons. tril mee. ‘vernietiging door drank’ klinkt […]
het betekent draak, paard en angst
draag het kind, waad, zet het neer en verdwijn
Categorieën
knoxhult
gruwel houdt verband met grondigheid,de grond met het aardige van jouw lijf .het strelen van een hand heeft tepel nodigen kippensoep een kom. de vogels vallen. pels verhardt bij droging tot verheldering(de haartjes komen langzaam recht). verbrandvlees ruikt in alle kampen naar. asfaltwordt gelegd. eeuwigheid bestaat niet echt. je dacht dat ik gestorven was maar ik […]
praten jullie nog wel echt met elkaar?
Categorieën
gelukkig
ik ben dood dan, weg. de vloek volstaat, ik hoef er niet meer bij te zijn. inputtekst 3/4/2009 Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma.
een wijze zonder hoop is een wijzer
Categorieën
grief
karren stropen de straat op,spatkoppen wat katten open en stropletten duif. de bloesemtak van kerselaarkucht kelkjes af in de opstartstankvan het gebulder. ‘van dit leed hoeft niemand weet te hebben’ ogen draait het om en luiken toe van paars naar puur oranje. ‘niemand,‘ zegt ze. de eerste slok is altijd de ergste.‘weet te hebben’. er […]
de oceaan zit vol met gebaren
Categorieën
heraut
‘het is een lieve jongen’ , zoals men zegt ‘hij bijt niet’ (van de dobberman die net drie katten en een baby). er nestelt zich een hoop op slangen, het droomtganse alen vol van verlangen. het houdt het niet langeren out zich als inhumaan. ‘ja’, zeg het, ‘ik doe het met machines’. het netwerk rilt ontzet. het […]
in een droge rivier vang je geen vis
Categorieën
over tederheid
(het is een wild verhaal,een kwetterzang vol dwaas getetterdat op de planken spettert maar al gauw…) het mint. minde. zij meert niet langer aan die kade. woedein vreze en bij rechtheid van roede.maar wie is zij? een ik? de zwoelte van een zucht in een staafje met standjes en vragen? konijnen verkopenzich aan eender welke pruim. […]
alleen de toekan weet waarom het moe
Categorieën
lenteleed
het groen is mos of rot.de takken van haar woord ontbottenheden niet. het hult vergeefsde adem in een zweem van zwijgen, bergt zijnwil in het einde, maar tot stilstand komt het niet. zij doet het gestaag in haar ontdoen ervaneen mortelende pijn. het drinkt haar knokigevingers in brede glazen vodka. hun strelen splijt de maag.het zand in […]
het onmogelijke is des mensen
Categorieën
woensdag is zoendag
nergens in dit dampenland verdraagt men nogdat ik mij zo letterlijk verwoord. afzichtelijkderhalve en zwijgend tenminste sta ik als boomtussen de bomen, met bloesem op mijn schrielte. jouw dag is mest. jouw stem vorkt mij afen terwijl jij triangeltdiep in het engelachtige,gieren de kraaien. ik behoor de bossen van onwilen jou toe, maar jij luistertenkel nog […]
het moet weg om weg te kunnen worden
Autour des verts tapis des visages sans lèvres / stille blutet in dunkler Höhle stummere Menschheit in de wereld, duwen. “Een almaar groeiend licht straalt er. Aangestoken bloemen branden van verlangen.hun kleuren wedijveren met het azuur van de hemel enhun geuren in lagen klimmen als rook naar de sterren.” Wrang en scherp is jonge wijn. […]
genezen lukt niet als je zelf kwaal bent
La rue assourdissante autour de moi hurlait. / O, das gräßliche Lachen des Golds maar niet voor iedereen. “Niemand leek ook maar in het minst gehinderddoor het wilde mormel op hun rug, ze gingen door alsof dat nu eenmaaleen deel was van henzelf, wijl toch hun gezichten doodvermoeidstonden en hun voeten zich ternauwernood uit het […]
en de kathedraal bouwde kathedraal
Leurs hymnes solemnels emportés par le vent / Pupurne Seuche, Hunger, der grüne Augen zerbricht en wonderbaarlijk stokt. “een brede grijze hemel, een grote vlakte stof,geen wegen, geen gras, niet één distel, niet één netel, daar kwam ikmassa’s mensen tegen die gebogen liepen onder de last die zij droegen:een afgrijselijk gedrocht, log en zwaar als […]
(adagio e dolce – bwv 527) Hoor: het orgel gorgelt hol en droef.Zie: het licht snijdt diep in het gemis. Neen, vermaledijde,ik wil niet weten wat er met mij is.Gorgel, orgel.Snij maar, licht. Ik zet mij afen uit het zicht. rev. dv@EDM
schoonheid betovert, het echte verduurt
Ainsi qu’une sylphide au fond de la coulisse / O, das versunkene Läten der Abendglocken als mede-inrichter. “Het gruwen is er weer. Het is een deurwaarder die mij komt kwellen in naam van de wet; het is een miserabele sloerie die haar miserie aan mijn lijden wil haken en hijsen; de aap die uit mijn […]
de kale leenman stuurt men wandelen
Quand le soleil cruel frappe à traits redoublés / Aus silberner Maske der Geist des Bösen schaut het zo zijn). “Op een nacht als alle anderen plots het nieuwe jaar ontploft: vuurwerk, speeltuig, wanhoop en bonbons. Een malloot schopt, de ezel sjokt, een heerschap in kledij, met gelakte schoenen en veel vrouwvolk bij, buigt en […]