een lood met zinken dinghangt zwaar aan alle mondenvastgeklonken. het botst wat tegen randen aanen maakt daarbij een dof geluid. het wacht en wachttot het vallen kan. het kan pas vallenals het in stilte kanen ongezien voor jou. invoer (2017) – rev. dv@CCP
“vuur daalt neer ten onzent nu,in zijn soort het meest genadige, “ zo visoogt het gif mengende letterheksje, een lieftallig optilrokje dat met gele tandjes krols op heur lokken staan te bijten en in volle verwachting van het intieme binnendringen weldra der woordkrullen aanziet de dwaalster Stiena Lourendos de immense leegte van de ruimte voor het […]
The Signs in the Stars – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Ik had wat bloemen gepluktOm op je gezicht te leggenOok al had je het rijkVan het leven niet verlatenIk zag dat de regenwolkenVoort werden gedreven Door genummerde paardenOnherkenbaar en vrijEn ik wou je mijn vrouw noemenMaar de tekenen bleven mij lokken En de vier mannenhoofden […]
“in de naam van de dingenzit de naam van het niets.het niets noemt de dingende dingen dragen de naamals satellieten van het niets de naam van god is uit het niets de naam gewordendie de god der dingenheeft tot god benoemd.de god der dingen heeftde mens tot slaaf gemaakt. schrap de namen, laat het zijn, […]
wij kunnen niet, kunnen wij?wij kunnen niet ademen. de luchtzit onder het water, het waterdraait in de soep, de soepstroomt over de stoep en komtaan de koekjes en de koekjeszijn wak van het water. wij zuigen en zuigen, wij zuigen ons vol, denken wij, maar wij worden gezogen, wij, dat is al, want niets kunnen […]
Antichrist and Barcodes – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Er zitten barcodesEn AntichristIn de lucht die wij ademenMet het zwarte doosjeOp ooghoogte En het waterDat in onzeMonden sijpelt De codes dieOnze levens op en afDoen flikkerenStaccato de nachtGaat slikkenEn bevenEn bevriezen De vissen met de buik omhoogDe ongeborenen opgetrommeldNaar de wet der planetenIs geen ruikwaar sterk […]
in het waterin het wierin het waaien. in de golven wind doorheen het grasin de cel die zich verwoed in cellen splitstin de wolken vol van stapels en paleisplezier. in het schuren van planeten aan het donker van hun baanin het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda. in het zwoegen van de […]
2 fragmenten uit het Weerants Liedboek, een corrupt tekstbestand in het Neo-Nederlands uit de Afgesloten Toekomst dat in 2045 wordt opgevangen door de Neo-Kathedraalse audioFaag, een gignomenologische verontwezenlijking van formaat. de publicatie ervan in 2046 veroorzaakt een pantemporele deining die traceerbaar is tot in de bucolische geschriften van Vergilius… […] 0 Node grashopper1sprinkhaan faaltje ni […]
https://www.dirkvekemans.be/wp-content/uploads/2020/10/Caught_inside_a_single_Scelsi_note-my-love-is-the-lord-of-all.mp3 text: Nicola Masciandaro – from ‘SuddEntity’ (ISBN-13: 978-1981952922- 2017)music: Giacinto Scelsi’s Le reveil profond by Joelle Leandre & Giancarlo Sciaffini 1will be replaced by our own recordings later remixed with NKdeE keyboard and audioFaagvoice & recording: dvartwork: NKdeE text: My love is the lord of all | And your beloved? |Mine if here I […]
het handvat boort zich in de hand. de boor boort. het zingt: in struiken – wat warrig gewemel op straten – het laffe gebazel in zetels – het knoestige snurken in bossen – lusteloos vozen in de tabellen – schrikbarende hiaten op de schermen – onhoudbaar verval in de hoofden – de doorslaande angst op het […]
loed woordom muzijm symbolijm
It is Time, Only Time – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Toen je me zeiIk hoor de wind huilenEn toen zei jeIk voel de zee stervenEn toen toonde je meDe vlucht van de meeuwenEn je fluisterde zacht’t Feest is uitToenToen wist ik dat het tijd was Je zag er zo moe uit toenVan schoonheid beroofdIk wist […]
invoer (2017) – rev. dv@CCV
op zoek naar hun programma
het geurt want open borrelen de geheimenen het stinkt want bloot ligt het mysterie en het sist: de nijdigen vloeken want de kans op een einde met fijne slierten en neuken tot 3 cijfers na de komma met de wulpse engeltjes van de apocalyps, blijkt al eeuwen terug onherroepelijk gemist. de mystici lachen want niets […]
Gezegend en nat van vreugde
liepen wij niet en wij,wij glimleden der bakfietsenbourgeoisie, hadden wij niet uitgesproken de neiging waar de sneeuwbuien neerstreken en zonken in het donker buiten met de vogels en Neo de hond en de kinderen die opspatten nog in de gelige postpakketten, de lichtzuilen der straatlampen? maar een pinkbeweging van de ingezetene bezegelde het droeve lot […]
Wijl de sneeuwvlokken vielen
Op jouw haar als een zegel
Ik stel mij een beproefde ziel voor die van deze ontmoetingen zwavelig en fosforachtig is, als enig aanvaardbare staat van de werkelijkheid.
stoelen weiden ramen flessenplassen palen struiken wegentakken raven huizen boxenwinkelstraten overwegenhet reclamezeulen. stokken blazen stoelen weidenramen vijvers beken bomenslapen samen tuinen hokkenkoeken auto’s smeren zuilen. rode tractoren voetbalvelden enwitte lichtbakkonijnen schieten goedop met scheve bloemkolenbollen de anderen kunnen ons niet derenwant komt er iets nee er komt nietsdus de anderen kunnen ons niet derenwant is het […]
de vijver bevriest niet. is de eend blij dan? neen: de eend is in de vijver. invoer (2017) – rev. dv@CCZ
Ik besef maar al te goed nu
Dat je verwaarloosbaar was
plots, nu ik het zie,zie ik het gezien worden,met brede strepenvan vreugde, en dan, als een stuiterenvan dank in schokjes niets,zie ik het zien dat zich ziende ziet het zien toch maarliever vergeten. ijdelheid is zichtbaar danals het witte bot in de wonde. invoer (2017) – uitvoer 2020, rev. dv@CHe
Verlaten stratenHet lied van de schemerRustende wolken De kerkklokken luidenEen vogelschrik huivertWat vogels die rillenIk zag je en zag dat het tijd was Vergane bloemenVergane foto’sVan vergane levensJouw lichaam wachtOnvoldaan wachtEn zonder spijtHet lege hartHet hoofd in de handenIk hoorde het zeggenVandaag is het tijd Zwaar zakt de zonOp moeder de bergLoeiende koeien Dromende koeienDe […]
is het LAIS die het ziet, haar blanke vuur van huid verhoogd met manestralen? zijn het in die wilde baren daar haar ranke hals, haar ogen die het licht doen dralen voor het in de nacht verdwijnt? bepalen achtergrond en kleed ’t goddelijke lijf, en maakt het huis als code haar verblijf? maakt herkenning voor […]
Toen God de werelden schiep waren ze daarvoor, zonder vormEen leegte behalve in zijn grote oog dat alles al had gezien dat was, is en zalHet eerste wat hij schiep was geloof ik hoewel de bijbel ons dat niet verteltHuilende kinderenZoals dit nog weerspiegeld wordt wanneer kinderen geboren wordenHoewel alle dieren ongetwijfeld huilen bij geboorte […]
paleis waar het de rijkdom dood bezit,en honderdduizend soorten duisternis,geheiligd schrijn waar niets het niets aanbid,verloop van tijd, vrij van gebeurtenis,plaats die maakt dat er weer ruimte is.het is herhaling die zichzelf herkent,vervormde uitspraak van een dode vent.de code dreunt hier vers na vers voorbij:een duren van verveling dat nooit went.kom, schep er nog wat […]
EPILOOG niet met het denkenniet met het dichtenniet op uw wenkenniet als betichte niet als verwendevoor snoepgoed gezwichteniet als de fluitervan flier en geflodder niet met mijn handenin’t bruin van uw modderniet als gladjanus, nietals paljas maak ik het af met hamer en koevoetbreek ik het afmet hamer en koevoetbreek ik hier uit met hamer […]
“He [=Karl Pribram] believes that conscious experience is the act of correlation itself and that correlation occurs in the dendritic structures by the summation of the polarisations (and depolarisations) through the processes in the dendritic networks” Jeff Prideaux (WCU) in “Comparison between Karl Pribram’s “Holographic Brain Theory” and more Conventional Models of Neuronal Computation”, in XXXXX, Compiled […]
o rouwgezel, gij loeit de schaduw van de aaibloem nogmet tussendoor het prangen onzerloodplooien (ooien) (o in) (o n), gij hoogacht het leegpletsen in de klaproep derhanden (nden) (n d) (e) en in de nijdnaad van het scheurschip,bij de glijzangen der zinkzuchtigen,hun behangsel week na week afvallendehun wegkrasvlees (asvlees) (aees) (a s) ’t zal bruisen […]
stellen we dus (…) bij het melkvlammen de grafadem in stokhoofden het tonggolven o bulkende zaadstulp ach lijdende aarde (…) het hert HMS Spanningsberger was genoeg zeg je woest en ‘wat een onzin alweer’en als een teen krult er warme, gekrulde leegteom je leegte en hels vliegt er hemels purperin de wonde op de stilte maar verwond lacht […]
niet de blik inwaarts (het is er te eng) niet naar het buiten (het is er te groot) niet oog in oog (het is er te donker) niet naar het vage (het vage is nergens) niet in het al (het al is illusie) niet in het niets (het niets is ontkenning) kwaak kwaak kwaak ik […]
Oostende : er waait zout aanen roest uit de bunkers. zon splijt het plein, James trekt de lijn, er wordt al flink doorgestapt. een stoet weldoeners zwengelt de kerkklokken aan. torpedo’s bonzen dreigend tegen de stalen verankering, de dag wordt gewogen, een veertje maakt het verschil. het jongetje met de kniebroek in de glazen kooi […]
plooi het toe, zet je nagel op de vouw, beëindig het, verzegel het. (het glas valt uit je hand). zwijgen is soms meer dan een plicht. het is voldoende, oppert ook een klerk met kennis van zaken, zó de trappen af te kunnen dalen, éénmaal en voet na voet nauwkeurig dat dalen in je ziel […]
Brussel–Parijs 2.0 : je huid is de trein, het treinstel krimpt in je lijf tot je zit, je zit als gegoten. fijn : je vertrekt, weg uit die klamme koepel. ziehet overtollige vlees de wanden afglijden in de velden rondom, hoor de nijvere boer karretjes bevroren beelden kraken in de keer van de voer, prik […]
hier, uitgeteld zet het een stap, dan zindert een uur lang de bodem, dan galmende kreten in gaten en kieren en kletteren honderden profielen als het warehun klavieren te pletter. het vlucht van het ik en zijn gekken, en het krijgt van de junks van de stad al een dankbare blik van herkenning en een […]
het staat gebundeld in de weide : stokje arm, stokje been, klompje hoofd en draadjes filterhaar. het is nacht, wat dacht je. de hemel zit potdicht, perslucht onder plakken koopjeswolk. ga, had ze gezegd, ga en breng mij de blauwe muren van het licht. het aarzelde. wèg hand. ga, zei ze toen, en breng mij […]
As if to make her point in one flash moment Anke unfolded her own image seven times within the dome before me, thereby demonstrating that all of time is just an illusion and that reality, if needs be, can be constructed even by hammer and lever, by fysically pounding one’s own will into the fabric […]
de spinschakelt zich in : het zuigtop het darmpje tot het putwatermet dode vliegjes en larven de mond vult, het lijf volstroomt. bij het etende enkels, bij de koffie de knieën,bij valavond het borstzakje,tot het met krakende wervelsen barstende lippen lucht staat te happen. alleen de klok verspringt. conversaties pletten zich met grotere aandrang tot […]
spring …en hetspringt en hetvalt en met de kramp van een kussende tienerhoudt het de ogen gesloten en netnog stond het zichzelf met de stad en haar stank en haar licht te vervloeken en al evendeerniswekkend een verkleumdedierenbevrijdster luide te jammeren om de geur en de omvang der sterfte alom en nu is het dit. […]
op deze bladzijde slaagt Samouraï er na veel vijven en zessen in om de Tweede Huisleraar te ontmaskeren waarbij hij overigens op visionaire manier post-corona liefdestactieken aan de dag legt, en wat blijkt: het is de Koningin!
BLOEDSTRAAL JONGEMANIk hou van jou en alles is mooi. MEISJE, met verhevigde tremolo in haar stem.Je houdt van mij en alles is mooi. JONGEMAN, een toon lager.Ik hou van jou en alles is mooi. MEISJE, nog een toon lager dan hem.Je houdt van mij en alles is mooi. JONGEMAN, wendt zich plots van haar afIk […]
“Een man is een vluchtpijp”
KLIM “niets. klim hoger, schuif dichter, snuif het op! iets hoor je toch, nog? neen, er is niets.” dv, ‘Klim’, 1999 “genieten, genieten, ja, we nieten ten topmaar uiteindelijk staat aldaar elke vezelvan ons allen een klik lang slechtsgespannen op hetzelfde te wachten:genot in het niets dat niet is endat net niet wil komen tot […]
Net nu de wanhoop haar schouders zet onder de precisiewaarmee er naar de vallende regendruppel verwezen wordt, die ongeveer 200 meter verderop op straat valt, in een poelvan eerdere druppels, naar aanleiding van het niet helen der wonden, misschien, daar waar ze geslagen werden of vande onmogelijkheid van het vergeten, zonder meer of de herhaaldelijk weerklinkende roep, die […]
er weerklinkt trage muziek wanneer de Huisleraar zich terugtrekt in zichzelf. hij profileert. elke beweging is wezenlijk dezelfde in de wereld van de trage muziek, er kan daar geen sprake zijn van alteriteit. Samouraï is dan ook niet zichtbaar op deze bladzijde, maar zijn aanwezigheid is merkbaar in elke lijn
In het boek Huisin de deur Bladop de vloer Vloer op de foto Schimin de schim Vlees:het Schuimmeisje. Schuim inde emmerEmmer. invoer (2017)