4 catastrofen (4/4)

4.

god daarentegen zal de geschillen enkel sub specie durationis als uien afschillen.

de tijd, zo heeft het verleden immers uitgewezen, droogt het gestage afbeelden van het uitdrogende verloop van de haperende tijd dermate uit dat de afbeelding ter stilstand gedwongen fragiel wordt, de status van het tijdsbegrip precair en het geheel tenslotte in het onmededeelbare instort.

evenwel verzamelen we alsnog concluderend:

• het tellen dat enkel des mensen is
• het kijken dat des mensen is
• het hebreeuws op latijnse leest geschoeid
• rijk geworden door zout en haring

“een flard zwart scheurde door het blauw toen hij het schavot opstapte”.

ja.

er komt geen einde aan wat nooit begonnen is, en wat niet af is, kan niet worden weggedaan. je kan wolken lezen in haar ogen als ze lacht: letters waarheid wit en blauw in stralenpracht.

en toen brak de hemel en zij sprak en ze zei:
“god dat haar van mij, ’t is echt een ramp”

(refr.)

invoer (2017) – rev. dv@CCH

voor HEMELNETLYRIEK 2.0

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: