en wij

liepen wij niet

• oofdloos ?
• met de splijtnekken zeemzoeterig druipend van eigenzang?
• met de soeplepels choco-mousse schietend naar de anderen?
• met de armen kruiselings gebonden op de kwabberende vetbuik ?

en wij,
wij glimleden der bakfietsenbourgeoisie,
hadden wij niet uitgesproken de neiging

• te vergeten?
• te vergeten terwijl wij liepen?
• te vallen met onze liploze monden
  openbarstend op het beton,
• waar het leven als een driemaster in stilte
  uit het beeld schoof, omkaderd zo leek het wel
  met de meest fijnzinnige krullen ooit
  in Oost-Indische inkt?

waar de sneeuwbuien neerstreken en zonken
in het donker buiten met de vogels en Neo
de hond en de kinderen die opspatten nog
in de gelige postpakketten, de lichtzuilen
der straatlampen?

maar een pinkbeweging van de ingezetene
bezegelde het droeve lot der bedrijven,  
en wij werden wij, en wij

(da capo)

invoer (2017) – rev. dv@CCX

voor HEMELNETLYRIEK 2.0