Tag: David Tibet

The Signs in the Stars – David Tibet – 1998
vert. NKdeE 2020

Ik had wat bloemen geplukt
Om op je gezicht te leggen
Zelfs al had je het vlugge
Rijk nog niet verlaten
Ik zag dat de regenwolken
Door paarden voort werden gedreven
Die al lang genummerd waren
En onherkenbaar en vrij
En ik wou je echtgenote noemen
Terwijl ik zijlings de tekens bleef zien

En de vier hoofden der mannen
En al wat zij droegen
En de vier vrouwenschoten
En al wat zij beloofden
En ik wou jou wel schrijven
Verzen gezangen en bijbels
Je gelaat met parels bezet
Met je handen in boeien aan Christus
Maar ik bleef naar de tekens kijken.

Ik had het nieuws gezien
Dat het Trojaanse beest
Niet meer nabij
Noch komende was
Niet aan de deur stond
Maar hier was
Het grote in het kleine

En ik bleef maar kijken naar de tekens der sterren.

David Tibet

Soft Black Stars – David Tibet – 1998
vert. NKdeE 2020

Kleine kinderen liggen lekker onder zwartzachte sterren
Kijk in hun ogen en zie zwartzachte sterren
Verlos hen van het boek en de letters en het woord
En laat hen de stilte lezen badend in zwartzachte sterren
Laat hen regendruppels volgen onder zwartzachte sterren
Laat hen ’t gefluister volgen die de nachtschrik verjaagt
Laat hen de vederbreedte kussen van zwartzachte sterren
En laat hen de paarden berijden gelikt door de wind en de sneeuw
En pootje baden in de schemer waar we ooit allemaal heen gaan
Met wenkbrauwen gestreeld en vrij van de angst
Hun gezichten glimmende goudrivieren met zwartzachte sterren
En engelenvleugels zullen hun zorgen verzachten
En alle vogels zullen zingen bij ’t ochtendgloren
Gezegend en nat van vreugde
En jij en ik zullen elkander ooit kennen
Onder een hemel verlicht met zwartzachte sterren

David Tibet

A Gothic Love Song – David Tibet – 1998
vert. NKdeE 2020

En dat je vingerknipte voor griezelschemer
Die eigenlijk alleen maar in je hoofd bestond
Met je zwartgelakte vingernagels
Of waren ze bloedrood
Ik ben het vergeten

En met je nep-lederen banden
Kwetterend over de hel
De manifeste decadentie die wou je uitwasemen
Met ogen die zo hard wouden flikkeren

Met sterdovend zwart
Dus deed je jouw boeken open
En deed je jouw benen open
En je hart deed je open
En je liet er het slechte binnen
Dat zogezegd
Jouw vriendje was
Met zwevende on-engelen
Als vliegen rond het rot
Dat je ziel had bedekt
Hun rijk overgroeide
Jouw land dat jij zelf
Verlaten had

De klokken van St. Mary luiden voor ons
Als herinnering dat het leven eindig is
Dat gebaren kunnen doden
En meer nog vernietigen
Dat er maar één oordeel is

Jouw brieven kwamen elke dag
In ’t Frans of in ’t Duits
Maar ze betekenden niets voor mij
Ik begreep de trage koorden
En het droge ijs als mist in je geest
Ik besef maar al te goed nu
Dat je verwaarloosbaar was
En hoewel ik zou kunnen bidden voor je
Ga ik dat waarschijnlijk niet doen
Want ik heb mijn buik vol van je
Met je leugens
En je make-up
Je was niets
Dat dacht dat het iets was

En toch schrijf ik nog dit gothic liefdeslied
Ten teken aan mijzelf
En aan ’t geheugen van mijn verleden
Schrijf ik nog dit gothic liefdeslied
Ten teken aan mijzelf
En aan ’t geheugen van mijn verleden
En om je gezicht buiten te houden

David Tibet