Tag: David Tibet

The Signs in the Stars – David Tibet – 1998
vert. NKdeE 2020

Ik had wat bloemen geplukt
Om op je gezicht te leggen
Ook al had je het rijk
Van het leven niet verlaten
Ik zag dat de regenwolken
Voort werden gedreven
Door genummerde paarden
Onherkenbaar en vrij
En ik wou je mijn vrouw noemen
Maar de tekenen bleven mij lokken

En de vier mannenhoofden
En al wat zij droegen
En de vier vrouwenschoten
En al wat zij beloofden
En ik wou wel schrijven voor jou
Verzen gezangen en bijbels
Je gezicht met parels als sproeten
En je handen aan Christus geboeid
Maar ik bleef naar de tekenen kijken.

Ik had het nieuws gezien
Dat het beest van Troje
Niet meer nabij
Niet komende was
Niet aan de deur stond
Eindelijk hier was
’t Grote in het kleine

En de tekenen in de sterren bleven mij lokken.

David Tibet

Soft Black Stars – David Tibet – 1998
vert. NKdeE 2020

De kleine kinderen liggen knus onder zwartzachte sterren
Kijk in hun ogen en je ziet zwartzachte sterren
Hen verlossen van het boek en de letters en het woord
Laat hen stilte lezen in een bad van zwartzachte sterren
Laat hen regendruppels volgen langs zwartzachte sterren
Laat hen ’t gefluister volgen die de nachtschrik verjaagt
Laat hen de vederbreedte kussen van zwartzachte sterren
Laat hen rijden op paarden gelikt door sneeuw en wind
Pootje baden in de schemer waar we allemaal heen gaan
De wenkbrauwen gestreeld, vrij van de angst
Hun gezichten glimmende goudrivieren met zwartzachte sterren
Engelenvleugels zullen hun zorgen verzachten
En alle vogels zullen zingen bij dageraad
Gezegend, nat van vreugde
Jij en ik zien elkaar op een dag
Onder een hemel verlicht met zwartzachte sterren

David Tibet

A Gothic Love Song – David Tibet – 1998
vert. NKdeE 2020

En je vingerknipte voor griezelschemer
Die eigenlijk alleen maar in je hoofd bestond
Met je zwartgelakte nagels
Of waren ze bloedrood
Ik ben het kwijt

En met je nep-lederen banden
Kwetterde je van de hel
Manifeste decadentie wou je uitwasemen
Ogen die zo hard wilden flikkeren

Sterrendovend zwart
Dus deed je jouw boeken open
En deed je jouw benen open
En je hart deed je open
En je liet er het slechte binnen
Dat zogezegd
Jouw vriendje was
Met zwevende on-engelen
Als vliegen rond het rot
Dat je ziel had bedekt
Hun rijk overgroeide
Jouw land dat jij zelf
Verlaten had

De klokken van St. Mary luiden voor ons
Dat het leven eindig is
Dat gebaren kunnen doden
En meer nog ons vernietigen
En dat er maar één oordeel is

Jouw brieven kwamen elke dag
In ’t Frans of in ’t Duits
Maar ze waren niets voor mij
Ik vatte de trage koorden
En droog ijs, mist in je geest
Ik besef maar al te goed nu
Dat je verwaarloosbaar was
En ik zou kunnen bidden voor je
Maar ik denk van niet
Want ik heb mijn buik vol van je
Met je leugens
En je make-up
Je was niets
Dat dacht dat het iets was

En toch schrijf ik nog dit gothic liefdeslied
Ten teken aan mijzelf
En aan ’t geheugen van mijn verleden
Schrijf ik nog dit gothic liefdeslied
Een teken voor mij
Voor mijn nagedachtenis
En om je gezicht buiten te houden

David Tibet