[moment 18] 11 november 2015. in de kinkhoorn reikt de klank tot diep in het verlorene. een lichaam ligt roerloos op een drijvend veer. de hand in het water omspoelt de stille zee zoals de zee de hand, elkaars gelijke. slak in het slaken, grot in de bergzieke holte: dit is het zieltogen van vingers […]
jt 86 – il faut partir du futur qu’il y avait dans le passé – DROOG-TE opm. vooraf: het NKdeE taalgebruik heeft de onmiskenbare neiging om het genus van abstracte begrippen te vervrouwelijken. we doen dit al sinds jaar en dag met zekere ideologische consistentie om duidelijk te maken hoezeer ons taalgebruik bepaald is door […]
[moment 17] 9 november 2015. raakt het? machtig zand verdwaalt in het zand. stof baant zich een uitweg naar het onstoffelijke zoals je ook wel eens woorden ziet woorden dragen naar hun spreker. alsof er iets in hen erbarmen wekt. de grote droogte nadert, het eerste krimpen is een krimpen van de longinhoud. de mensen […]
’t zag vannacht twee mensen dromen dromen, als kinderen zo blij. ze liepen naakt in de weide van de geurige kruiden met de zon van de zomerop het gras als tapijt. ’t zag vannacht twee mensen dromendromen, en jij was er bij. je wou naakt in de weide lopen van de geurige kruiden en in […]
jt85 – le chemin qui se trace lui-même – WEUH Het Franse zinnetje (“de weg die zichzelf traceert”) staat in het Oury-boek dat we in deze serie bespreken op blz.39, zie de bibliografie hieronder. Dat het bewustzijn geen statisch te begrijpen ding is, is voor dat bewustzijn zelf maar moeilijk te vatten. Onze taal is […]
[moment 16] 12 oktober 2015. het wachten is altijd van uiterst korte duur. het al ervan is al zo vaak gebeurd. tijd is een spiraal in elf dimensies, een kluwen van uren in de stilstand van het lot. pijn herhaalt in elk moment de pijn. lust herkent zichzelf in elke zucht. duur duurt in pijn […]
[moment 15] 7 november 2015. in de smalle tuchtkamer van het genot waar alles vlamt en rondom laait, wordt langzaam zichtbaar de zwarte pit, zaad en olie, motor van verval. de dagen tellen ons, de tijd loopt vol en vast in onze onverschilligheid. wolken overdrijven. het land wordt grillig zand. driftige gebaren overwoekeren de data. het […]
[moment 14] 2 november 2015. doorheen de perverture1 in de Neo-Kathedraalse Evidenties (geschriften die na 2054 pas verschijnen) wordt gewag gemaakt van drie fazen in de kosmische cyclus, de spiraal der spiralen: ouverture, perverture en cloture. de perverture valt samen met het ons al te bekende stadium van het Kosmische Rot: de inwikkeling, verdraaiing en verstikking […]
[moment 13] 30 oktober 2015. het ratelt. de planeet dreunt. ontelbare banden drukken op asfalt, laten het asfalt los, drukken op asfalt. onder vliegende kraaien lachen vretende kraaien dat het winter wordt. de ogen staan glazig, het zijn beduimelde tinnitus-bokalen. de lippen persen zich tot een streep. onversaagd steekt het een natte vinger op: het […]
[moment 12] 26 oktober 2015. de dag is een blauwe knikker op een zwarte tong. vurig de verhalen schieten kuit in de vijver der verhalen. werktuiglijk de zon stookt zijn fikgrage soefi’s op, zij vlammen op als spiegelscherven in de zee. het raakt de einder aan alsof er iets bestond. het streelt er wuivebomen, krijgt […]
[moment 11] 24 oktober 2015. het denkt en de gedachten lijken broze dingen in hun val naar de vernietiging. flessen niets op zoek naar een begrip van het niets in hen. het lijf is hunkering. er zijn geen ramen, er lonkt geen deur naar een besluit. al het denken zinkt in inkt, beslommering, een woekering […]
jt81 – plus je m’approche de moi moins je vois – WINST MA KE Jean-François Chevrier heeft het verder in zijn hoofdstuk XII over oppervlakkige gelijkenissen met werken van Schongauer, Redon en over Flaubert die het op zijn beurt over iets anders heeft. Het aanhalen van de bekende seizoenshoofden van d’Arcimboldo gecollageerd met geschilderd voedsel, […]
[moment 10] 19 oktober 2015. de dag zit in het web der dagen, weerloos ingesponnen tot cocon. minuten kunnen uren duren verslingerd op hun één en zestig zijn. één seconde heft haar vingertje en wakkert weer ’t verstrijken aan. het denk aan nergens, ziet hoe de jaren daar verglijden, hoe zij in hun onnut tijd aan […]
jt 79 – mystique de la laideur – TA FE LE Er bestaat blijkbaar een onweerstaanbare neiging onder mannelijke intellectuelen om de eigen uitleg en verklaring als evidente uitstalling van deskundigheid en ‘geleerdheid’ belangrijker te vinden dan het onderwerp dat zij bespreken, zeker dan als dat onderwerp een andere man is. Vrouwelijke intellectuelen die over […]
de waarheid is de waarheid en niets dan de waarheid: een lijn van A naar B die van A B maakt en van B A terwijl je C wil, of D, het hele alfabet, verdomme. de waarheid kwetst omdat de waarheid geen waarheid is maar niets dan de waarheid. ellende. dit gaat niet echt vooruit. […]
jt 78 – NOKTO KEDA TAKTAFONI – TWIJ FE LE Bernard Réquichot – NOKTO KEDA TAKTAFONI, 1960 CR #383 – 78x60x30cm – ‘Réliquaire’ van olieverfklodden, beenderen en diverse materialen bedekt met verf in een kist gedaan die reeds bedekt was met al geverfde en beplakte doeken. zie: https://www.bernard-requichot.org/oeuvre-category/reliquaires/page/2/
[moment 8] 3 oktober 2015. uit de ondraaglijkheid van het bestaan komt voort de ijzige wind die op de ogen slaat. uit de ogen komt het lelijke gekropen, de schilfers pijn van de ondraaglijke wind. de schilfers breken en dwarrelen neer, en vormen een laagje stof op de glanzende huid van het schone. de blik […]
jt 77 – malaxeurs de langue – WA REM PL ’taalmixer’ – het woord ‘malaxeur’ dat Jean-Francois Chevrier gebruikt – verschijnt volgens de gegevens van google n-gram pas vanaf 1835 in hun gescande druksels, het is dus een relatief recent konkoksel. Chervrier verwijst er mee naar het Manifest för konkret poesi (1953) van de Zweedse […]
de vrije wil van de aarde is het vloeien van water de vrije wil van het water is het waaien van wier de vrije wil van het wier is het glijden van vissen de vrije wil van de vissen is het licht in de lucht de vrije wil van het licht is de vreugde op […]
76 – la profération poetique – LA IE S Het plezier van de nonsens is ook het plezier van de poëtische zegging en dat van het kind in zijn brabbeltaal. De nonsensicale hoofdlettergedichten van Réquichot zijn echter geen cobra-achtige verheerlijking van het kinderlijke of van enige spontane, onberedeneerde zegging. Het is eerder taal die van […]
het verdriet verzwijgtwat het niet zeggen kan.het deelt de onmacht opin zweverige tonen, en zie: in de hete olie van de noten danst het lijf, de handen hemelen de aarde optot het bloemen wolkten water maakt. ’t wil het niet begrijpen’t wil het in zich latendoen wat het verlangt. rev. dv@CHR
[moment 6] 24 september 2015. de wereld is de wereld is de wereld is gerooide oerwouden van de vrije wil en oceanen van de vrijheid vol plastiek. er loert een gordelmonster met slagpinnen nijdig in de aarden mond. de toekomst, het inzicht, ach, op elke plek op de planeet zal ooit wel ’s een profeet […]
De aandacht trekken op de uitdrukking van de associaties van de vrije daden, zonder enige gewilde keuze of uitsluiting. Een onvrijwillige en onbewuste associatiemecaniek veroorzaakt de opeenvolging der daden, stuurt ze naar het einde van de grafische en geïmiteerde phrase wanneer de mecaniek haar maximale spanning bereikt. Observaties van de daad: ik denk met mijn […]
maria maria,ik zal tijd voor je zijn,ik zal lied voor je zingen,ik zal taal voor je spreken,die niemand ooit sprakdaar dit lied nog ontbrak. maria maria,je hoeft niet te kijken,je hoeft niets te doen, maar voel hoe jij schittert, zie hoe jouw zilver in krullen verblindt,proef hoe jouw huid de hemel met aarde en water […]
17 september 2015. Eufrone1Oudgriekse poëtische benaming voor de nacht. Zie daarover Richard Payne Knight, The Symbolical Language of Ancient Art and Mythology, Houton, New York 1876, p.55-56: ” Night being the appropriate season for these Observances, and being also supposed to have some genial and nutritive influence in itself, was personified, as the source of […]
regristration of a scan dying – hi Coats – hi Rez – what’s up, Coats? – nothing much, Rez. Yesterday, i was scanning a drawing i made, but while the scan was running i realized i had forgotten something and removed the drawing from under the functioning scanner. and, well come over here and see, […]
[moment 4] 20 augustus 2015. hoe meer het typt, hoe verder weg de woorden zich verwijderen. hoe verder weg, hoe meer zij het binden. er sluipt tragiek in wat het zegt, niet zegt. het drama van zijn zwijgen wint veld. de dagen dromen zich van dagen vet en vol, de weken zoenen bleke maanden, magere […]
Bijschrift toevoegen
[moment 3] 8 augustus 2015. er zijn dit jaar veel okkernoten. de oude boom gaat onder eigen vruchtbaarheid gebukt. hoog in het gebladerte weet het fladderend getortel geen blijf met deze tot Duif verruimde ziel, dat geile lijf. het houdt niet op. blonde gladiolen worden stil wanneer zij een paar ogen ontmoeten en de weerschijn […]
[moment 2] 2 augustus 2015. de toekomst werd een dagverblijf met accommodatie voor het heden. overnachten kan voorlopig niet, het botvieren der lusten kan het best enige tijd stellen zonder aarding in de dromen. de vrije wil was ooit een waterlelie, het water wou wellen in de weelde die het was. de bomen evenwel kuchen, […]
[moment 1] 1 augustus 2015. er was gewelf : onderaardse bogen naar het zwarte meer, de spiegel waar het in boorde, boorde en… een zucht kwam vrij. verleden wou het heden toebehoren, wervels van de toekomst groeiden door het vel van jarenlang verzwegen woorden. het ontdekte het, hoe het in zich verharde. en vocht welde, […]
nooitzal uons kunnenraken, loeders,hier, in de luxe van het ogenblik. invoer: 寄院中诸公 – For the Monastic Gentlemen – http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj235.html shuǐ: water, rivier, vocht, drank, toeslag of bijkomende inkomsten, soortnaam voor kleuringen (?) van klederen
ENVOI het houdt van u, maar niet met u erbij.uw wereld maakt het triest, noch boos noch blij,uw geest is lucht met geuren van de nijd erbij. het ziet uw kommer en uw kwel, uw blijde tranen,uw woord dat elke droom verdraait tot lompe daad,het telt in uw gelaat de diepe groeven van de spijt. […]
VOEL als de storm komt, liefste,en de storm zal weldra komen,sluit de deuren, de ramen en jouw ogen. laat los wat niet van jou is: het levenis een zwoele zucht die eindigt in ellende en gebrek aan lucht. het zwart is diep en trekt aan ons,wij hebben amper in het licht gestaan.alles haakt in alles, […]
HAAKS er zijn profielen, geschreven lijf in tegenlicht.er is ontelbaarheid die ook geen woorden vindt.er is een toekomst zonder ons, de weg is vrij.de dagen korten, ook deze zomer is weldra voorbij. het ziet mensen in de straten, ratten in de valvan ratten. alles is tot alles opgeteld, nietsvan waarde weert zich nog, want alles […]
jt68 – j’attise mes ardeurs – WI ZE WO ZE De man onder mij houdt een lang telefoongesprek. Ik ken en apprecieer mijn onderbuur, het is een zeer aimabele politicoloog, een praktiserend katholiek die zich actief inzet voor de parochie en ik had er al zeer boeiende conversaties mee. Maar nu: zijn stem klinkt dof […]
GRIJS het lied werd dode lus en braakte woord:moerglans en ruwte, een meeuw aan een koord.het latente klotst nog in code aan de pier:kapotte botten, alg en kelp en wier. het zwijgen heeft haar kern bereikt:het is nu stip, punt, korrel in de tijd.het zingen had kortstondig ons verrijkt:parels in een kop vol haat en […]
jt67 – panne le rapt en rut des métacarpes – NO MI DA wintertaling zij limoen, speeksel zij peul mijn sinusrescue is uw reddingsvoetcel. zout duwt valse flarebotten, eva’s toverzaden ter ziltivoren jouvensaalse steenselpret. o vleugeltakte splijter eikzwamnacht diein ’t geraamtenicht kersensabelt hervelkruiden zicht opt regenboog verpunt. majusculenop de manuscriptenhoop in anemonenschijn, margamalen, mondgepikte maagman […]
ALTIJD het werd een boom voor haar. zijn takkenreikten hoger dan de piramiden en de stamgreep dieper dan elk graf. twijgen raaktenaan boezemwiegen en bloesem zoende mond. proef hoe donker, voel hoe hemels blauw, hoor hoe geel het zwart nog houdt van haar.en golven zee bezingen diep haar strand.en krabben schrijven epen in haar zand. […]
[escapistische sensualiteit bij een lockdown] 1. “ontmasker mij, mijn lief,en geef jouw afstand prijsbesmet mij met jouw lustenen ga mijn vlees te lijf.“ 2. haar lippen lijnden zichafgetekend uitin het linnen: er stulpte een tententuin van tongen om haar heen. 3. “won’t you be my number twenty?“ 4. “wel, dearie: Bradd,Angelina en iktwijfelen nog tussen […]
WOELEN het is goed om na het vrijen hoog de hemelin te kijken en te lachen om en met het licht.zo ook de kraaien kraaien om de bomendie vergeefs de luchten willen aaien. in het woelen heeft de wereld zich gekeerd.het werd een zij, zij een het, kruis in het moment.zij werden nog, begonnen weer […]
SNI KO PA
TIJD zal het haar dan nu met deze zomerdag vergelijken?eerst, verlaten in het donker, verlangt het naar het licht.het ziet hoe ratten vreten aan de wallen van de nacht.het glijdt altoos somber weg en verder nog naar nooit. daar staat zij plots, haar bloesje los, en stralende.het ziet hoe het in haar en hen de […]
hetschrijft metwolken opde schrale borstin de hoop dat er dan vogels komen. invoer: 忆周秀才素上人时闻各在一方 – Remembering Exam Graduate Zhou, the pure monk, when I heard of everyone’s getting a position – http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj231.html fēn: verdelen, scheiden, verspreiden, toewijzen, onderscheiden (goed van kwaad) fractie, een tiende (van een maat), lengtemaat gelijk aan 0,33cm, minuut, punt (in de sport), […]
LUST er komt verlangen in de zee van het verlangen,een draaikolk van lust in het golven van de lust:enkels vormen enkels in het water en het zand.het treiterkleedje deint omhoog, en valt nat neer. nog half aan land omrandt het maanlicht valshaar zachte lijnen, werpt vage schaduw scherpop algen, schelpen en botte ribbels in het […]
mot een zwerm gesternte er omheen en het is kernvan niets, en niets is het heelal. ongezienis het er licht, de lege weg voorbij het eindevan de weg. op doelloos draaiende spaken spalkt de tijd haar tikkel-tokkel van het vuildat willoos waait, het stof op gore straten.stem schroeit in de sneeuw, kroepoek snijdt op de […]
despiegel ’s nachts voorspelthoe straks ook dit gedicht in eigen zwart verzinken zal. invoer: 寄张籍 – Sent to Zhang Ji – http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj230.html lái : komen, arriveren, bijkomen, sinds, volgende
HET het houdt van verval, het trage ontbinden,de graduele neergang van orde tot aarde,water en slijm, het kleven van woordenaan handen ontdaan van hun grip, vuur dat vreet aan molm, gebinte van kerken,donker gewemel diep in een crypte, barsten,glasbreuk, stofwalmen, wormen, ratten, steenslag, roest, gelig vet in de kromme hoek van het blad. het is […]