de wereld is de wereld is de wereld is gerooide oerwouden van de vrije wil en oceanen van vrijheid vol plastiek. er loert een gordelmonster met haar pinnen nijdig in de aarden mond. de toekomst, het inzicht: op elke planeetplek zal ooit wel ’s een martelaar hebben gestaan, elk woord wordt op een dag profetisch.
‘het vlees in de scharen kan nooit gaar genoeg gekookt’ en ‘schuld maakt taai‘, oppert het oordeel dewijl het kauwt op een lijf tot het letterharnas splijt. zin druipt, hoeken kraken en verdwijnen. niemand herinnert zich in deze zwarte tijden nog de eigen naam. de waarheid douchet in kinderbloed en droogt zich af met een leugen.
de mensen doen elkaar de zonde aan, en dan weer uit. economen berekenen de aangroei van de virtuele onschuld. handjes beven, enkel de angst pruttelt nog in de bevroren circuits. zon: brand en versteen ons.
het rukt het laken van haar af. “kijk:”, zegt het, gek en geil als een Caligula, “schoonheid die zichzelf aanschouwt”. maar in dit ogenblik het rilt en schrikt van hoe diep het zich in haar verslikt.
over ‘HET MOMENT
deze tekst is uitvoer van het programma ‘HET MOMENT‘.
‘HET MOMENT’ vervolgt ‘LAIS’, een dizain-programma met de Délie van Maurice Scève als voorname invoer, met haar prequel ‘HET’.
samen vormt het drieluik van programma’s een lyrische fictionaliseringscluster, een literair verwordingsproces met een dunne semi-autobiografische verhaallijn en uitgewerkt met virale tekstuele en grafische invoer. een proces dat zichzelf ook recursief gaat herprogrammeren. de auteur is hierbij louter katalysator van de zelfontbranding, asse bij het klare klontje suiker.
de auteursfunctie staat een systematische ver-het-ting van het ‘ik’, van het zelf toe als literaire functie binnen het schrijfproces: het ik wordt een het middels herhaalde doodsbewegingen, afstervingen, verzwijgingen, volgehouden leugens en autodestructieve verheerlijkingen van een onbereikbare geliefde, de fictie van een ander. want elk zijn van het ik verhindert dat het kan gebeuren.
deze weg naar het het-moment, de verwording tot een onzijdige agens wordt ook ideologisch onderschreven vanuit de Neo-Kathedraalse dogmatiek als enig mogelijke sanering van de fallocentrische ’traditie’ van de literatuur.
de literatuur kan enkel voortbestaan als permanente zelf-moord, transgressie van de ik-cultuur, de opengesperde en gespalkte vreetmuil van het zwarte beest van de consumptiemaatschappij.
de literatuur wordt als non-literatuur de eindoplossing voor uw consumptiestress. deze gedroomde oplossing, evenwel, begint als een walgelijk efficiënte nachtmerrie die echt lijkt te gaan gebeuren…
het lijkt bij momenten wat op Maldoror 2.0.
de invoer van ‘HET MOMENT’-programma is een genummerde serie teksten getiteld ‘moment‘ van 2015-2016 die nu door de methodes van het Gedicht van de Dag-programma wordt herwerkt.
- alle ‘het moment’ teksten in hun meest recente versie, verzameld in een Wordbestand
- de teksten zoals ze hier verschenen als Gedicht van de Dag (elk bestand heeft een link naar de debuuttekst van 2015-2016)
- alfabetisch lijst eerste regels
- over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
