doorheen de perverture* van het zijnde valt de eenvoud van de eeuwigheid. het ene sijpelt door alsof het niets was, in zichzelf gegrond. hulpeloos, met kromme benen de lieden lopen alom verloren.
waarheen trekken wij vandaag ten strijde? de voddenman doet alle vodden in een mand. de lijken mogen slapen in het lege ledikant. er kwettert wat gevogelte, diep in het bos en een boom laat van schrik alle blaadjes van zijn takken los.
de straat heeft zich rood van liefde een weg gebaand, de muis piept angstig in de kattekop. het onheil dat ons treffen zal, is van ongekende omvang maar een einde is ons niet dan in de guurte van de eenzaamheid gegund.
langs deze lijnen uitgezet raast het woeste woeden van het lijf in haar heftiger dan storm. het brandt de zon in haar als amulet, de tijd is nu op nu of nooit verzet.
over ‘HET MOMENT
deze tekst is uitvoer van het programma ‘HET MOMENT‘.
‘HET MOMENT’ vervolgt ‘LAIS’, een dizain-programma met de Délie van Maurice Scève als voorname invoer, met haar prequel ‘HET’.
samen vormt het drieluik van programma’s een lyrische fictionaliseringscluster, een literair verwordingsproces met een dunne semi-autobiografische verhaallijn en uitgewerkt met virale tekstuele en grafische invoer. een proces dat zichzelf ook recursief gaat herprogrammeren. de auteur is hierbij louter katalysator van de zelfontbranding, asse bij het klare klontje suiker.
de auteursfunctie staat een systematische ver-het-ting van het ‘ik’, van het zelf toe als literaire functie binnen het schrijfproces: het ik wordt een het middels herhaalde doodsbewegingen, afstervingen, verzwijgingen, volgehouden leugens en autodestructieve verheerlijkingen van een onbereikbare geliefde, de fictie van een ander. want elk zijn van het ik verhindert dat het kan gebeuren.
deze weg naar het het-moment, de verwording tot een onzijdige agens wordt ook ideologisch onderschreven vanuit de Neo-Kathedraalse dogmatiek als enig mogelijke sanering van de fallocentrische ’traditie’ van de literatuur.
de literatuur kan enkel voortbestaan als permanente zelf-moord, transgressie van de ik-cultuur, de opengesperde en gespalkte vreetmuil van het zwarte beest van de consumptiemaatschappij.
de literatuur wordt als non-literatuur de eindoplossing voor uw consumptiestress. deze gedroomde oplossing, evenwel, begint als een walgelijk efficiënte nachtmerrie die echt lijkt te gaan gebeuren…
het lijkt bij momenten wat op Maldoror 2.0.
de invoer van ‘HET MOMENT’-programma is een genummerde serie teksten getiteld ‘moment‘ van 2015-2016 die nu door de methodes van het Gedicht van de Dag-programma wordt herwerkt.
- alle ‘het moment’ teksten in hun meest recente versie, verzameld in een Wordbestand
- de teksten zoals ze hier verschenen als Gedicht van de Dag (elk bestand heeft een link naar de debuuttekst van 2015-2016)
- alfabetisch lijst eerste regels
- over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
*perverture: in de Neo-Kathedraalse Evidenties (geschriften die na 2054 zullen verschijnen) wordt gewag gemaakt van drie fazen in de kosmische cyclus, de eeuwige spiraal: ouverture, perverture en cloture. de perverture valt samen met het ons bekende stadium van het Kosmische Rot: de inwikkeling, verdraaiing van het Gebeuren in de alles vernietigende complexiteit
