de denker denkt het maar het gebeurt niet

de denker denkt het maar het gebeurt niet
Unheimliche, van wrok verkrampte teef,misnoegde enkelinge, van elke zinonterfde, hoogbejaarde slet, jij,die van je knekelhuis de grondverspeelde en mekkert nu, je lot bejammert, jij, die nu je veer is afgewondennaar je doden lonkt met open monden pruilt omdat je bij de gratieleven moet van opgeklopt verbeeldverlangen, vlees dat rot je lijf bespot : komt nader, […]
kijk maar grijp niet naarbloesemknoppen in de zon.pluk jouw leegte leeg. inputtekst: Meng Chiao – Apricots Died Young 1 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.43
uit de Poëtische Schetsen van William Blake Gij engel van de avond met de schone haren,Nu wijl de zon zich op de bergen zet, ontvlamUw held’re liefdestoorts; uw stralenkroonzet op, en lach ons toe op ’t avondbed!Lach onze liefde toe, en wijl gij des hemelsBlauwe gordijnen trekt, strooi uw zilverdauwOp elke bloem die nu haar zachte […]
Olivier Messiaen Zijn eerste vogel was een duifals een heilige geest wiekte ze zachtzijn tot over de oren bewapende eeuwzijn oranje en paarsgeaderde slaap binnen hij ontwaakt in onschuldeen doop van klank en hoop‘een extatisch lied in een droevig landschap’‘grijs, mauve en Pruisisch blauw voor begin en eindehet midden is van diamant en zilver’ uit: […]
vertier, plezier, labeur, en Ellende
verbannen goden:het sterven zuivert ons lied,gensters op het staal. inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 10 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.14
Zie je, Schätze, mensenin dit park van menselijke zaken,vrome mensen, stemmig en wellichteensluidend met het stoffigevan deze zomernachthun wulpse conversatie? Hoor je ritselingenin dit gras en klavecimbelerighet knetterende zingen van vuurdat zich in duizenden vleugelsvliezig vel op veltastbaar bewogen verteert? Voel je strak mijn handenrond je lijf geklemd, vingers wriemelenrond eindjes been en ogen priemenin […]
vader word je pas als je vader sterft
Ik, nu ik staar : de werelddraait mij los van jouen bij god verdomd in gebreke. Het licht puft mufdoor de gordijnen,de dag hoeft nietzo nodig. Baaldag. Jij, nu je slaapt : de wereldis jou glad ontgaan, nergensaan jou is er iets mislukt. Het geluk is injouw dromen, jijbent zonneklaar. inputtekst
een meeuw kreet er droef:er was geen kind dat weende,geen vader die stierf. inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 9 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.13
uit de Poëtische Schetsen van William Blake O Winter! barrikadeer uw adamanten poort:’t Noorden is van u; daar bouwde gij uw donkerdiep-gevesten habitat. Stoot uw daken nietEn buig niet uw pilaren met uw kar van ijzer. Hij hoort mij niet, maar scheert vervaarlijkover ’t gapend diep, zijn stormen los, in schedenvan geribbeld staal; ik durf niet […]
onmenselijk is wie dit heeft bedacht
In tegenspraak, uw zinnen tergende,soit disant als plaagin duizendvouden dit moment :hoe langzaam ik jeopen, hoe uitgesplinterd inmijn oor het kirrenvan je oudste lach weerklinkt. Ik, de schender van je opgeruimdestaat, force majeure, rietdat splijtend naar je diepte dingt :in vreemde luchtenmond ik uit, stof strandt op mijn tongvan onbesprokenkamers, tomben blauw in jou. Jij, op barricaden […]
jouw standpunt is waar jij zal ondergaan
wij vielen in licht,kozen niet het zwart, of wit,of grijze haren. inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 6 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.11
uit de Poëtische Schetsen van William Blake O gij die ploegt door onze dalen inUw sterkte, toom in uw felle ruinen, bedaarDe hitte die zij briesen! gij, O Zomer, hebt Vaak uw gouden tenten hier geslagen, en vaakGeslapen onder onze eik, wijl wij met vreugd’Aanschouwden uw rosse lijf en harenweelde.Onder ons dichtste loof wij hoorden steedsUw […]
profeten zijn dom of staatsgevaarlijk
onze wegen zijnonderscheid dat niet gebeurt.ik leef nog, jij praat. inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 6 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.10
uit de Poëtische Schetsen van William Blake O gij dauwgelokte, die neder kijktDoor de klare vensters van de ochtend, richtUw engelogen op ons eilandDat in koorzang heilt uw komen, O Lente! De heuvels vertellen, de luist’rendeDalen aanhoren; al onze ogen verlangenUw paviljoenen licht te zien: kom verder,En laat uw heil’ge voeten betreden dit oord. Kom […]
de waarheid ruist terwijl ze verandert
Veronachtzaam mij, ik heb mijzelfte ijl om jou ontsponnen, benals herfstlicht, nu jouw haartooi schittert,louter vanzelfsprekendheid, luchtdie in jouw adem adem streelt. Lig roerloos dan, vergeet mij slapendenu ik jouw slapende het aarzelen vergeef.Laat mij schoonheids onaantastbaarhedenals een laken om jouw schouders slaan,laat niets van mij nog in jouw dromen heel. Ontwaak dan straks totaal […]
’t klopt voor geen meter:jouw levenswerk als bloesemverwoest in de storm. inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 5 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.9
’t slechte heeft oorzaken, het goede is
kom,opdat jouw nijd mij vinden zou,jouw leegte zuigen, hongerstillend die mijn wellust laaft; kus,opdat jouw tong mij laken zou,de maden likken, een slangdie krakend kevers in mij slikt; knijp,opdat jouw hand mij wurgen zou,jouw vingers scherp gebeentedat nagels in mijn zweren perst; brand,opdat jouw haat mij branden zou,mijn roet verstrooien, vuurdat vretend al mijn stof […]
ongelukkige!jouw familie, dat zijn wij,de dode dichters. inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 4 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.8
IT:43 het kleine geeft zich aan het gave
geween wil wenen,gras bij gras groeien als gras:huil maar in de wind. inputtekst: Meng Chiao – Mourning Lu Yin 3 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.7
de herstelling vernietigt het gebrokene
Ismaël, die de tweespaltin het glas benoemde dat brak,en Dido met een knal verrezenverzwegen niet het verraad de nieuwste marteldood in vuurvan de Mohikaan op het braaklanden wat er nog zoal gebeuren kon,kan onder het oranje zeil, in de tent in de tuin ondereen met rode huid en klauwteenafgedwongen zomerzon,de lezing en de feiten, het […]
slechts één maan belichtvan al die eeuwige trouwéén keer het vergaan. naar Meng Chiao – Mourning Lu Yin 2 – vert. David Hinton, ISBN 0-691-01237-7, p.6
sterven geeft het leven onsterfelijkheid
dat ook de aangeschotenleeuwerik zich voor de helftdoor de snellere kogelweggevreten weet en uit de lucht laat vallen. hoe graag je ook het rotin de bedding onder de stenen zou willen murwen. het is voor mensen niet zo goeddat alles wordt zoals zij wensen. inputtekst (2005-2017)
grensgevallen begrenzen gevallen
het paard, dravend op een heuvelrugje roze hand voor de zonde harde suiker op peperkoekhet knauwen in je maagvan zure, droge wijnhet vlees dat walmtvan sterfte vuur en kruidende geur van zeep en huid inde plooi in jurken van katoentrompetgeschal met kinderkoorde klik-klak van hun pasafgemeten in de lege haleen verzwegen wens verborgenin de verdrongen […]
A contempler si merveilleux spectacle,Tu anoblis la mienne indignité.Pour estre toy de ce Siecle miracle,Restant merveille a toute eternité,Ou la Clemence en sa benignité,Reserve a soy Chasteté PresidenteSi hault au ciel de l’honneur residente,Que tout aigu d’oeil vif n’y peult venir.O vain desir, ô folie evidente,A qui de faict espere y parvenir. Met het zicht […]
de weg is in de bocht weg van de weg
duid nu op de vingertopdie in de folie druktmet rode stift het oogpunt aan, waar plaats en tijd precieseen uitspraak lang en voorhet blijken der wetmatigheid ruimschoots voldoendetot stilstand komen, zichin elkaar lijken te vinden. stoot dan fors door en spreektot het ontzette halfrond : beoogt zo met name hetleven, brengt ons snellerde dood. inputtekst […]
de slaande stok bracht water naar de kiem
Een trede lager is het beeld,versluierd in de geurvan zachte zeep en lijf, het glijden over het chroomvan de leuning, de opwaartszwevend neergelatenslanke hand een oogwenk hangende,verscherpt door een plotse invalvan licht op de leuningvan het soortdat zich niet noemen laatof van de god de naam wil dragen, stokt en dreigt danje in je val, het in je haastternauwernood de rand aantippenvan de treden die je lieveroverslaat, te vellen,je als een kattenjong ter doodop de blauw gevlamde steente laten smakken van de inkomhal,waar het zich baldeen wonderlijk tot de woordenontplooide : de weg omhoog, omlaag,is één en dezelfde. inputtekst (2009) -HERAKLEITOS fragmenten 22b32 en 22b60
de aarde bergt aarde, de berg de grond
uitgezonderd net vandaag altijd: de voordracht die zichzelfvoorstelt, als viel er nergens vanmaar telkens weer op zwart satijn de traagste zilverdwarrelinggeurend naar extase uit het onopengesneden album van de doodshoofdvlinder. zorg maar dat je gedwee de wind verzwelgendalle ramen opendraait, de wagenvan zijn kracht ontkoppelt, delampen dooft en in de weide glijdthet onbegrensde zwarte dat […]
347 – mensen kiezen steeds voor wat zij kennen
ademgesel, liefdesklank die zinnenstrelend schorre kelen openspert en kil de diepst geborgen droogte op de natte lippen legt. tomeloos brandende halm, die krult op het veld voor je ogen net voor het opgaat in de vlam. vrees dat je van haar beroofd onder lakens graaien moetnaar wat je nooit kan raken. spreuk, die na die […]
de waarneming is een open spiraal
Par ce dizain clerement je m’accuseDe ne sçauoir tes vertus honnorer,Fors du vouloir, qui est bien maigre excuse :Mais qui pourroit par escript decorerCe, qui de soy se peult faire adorer ?Je ne dy pas, si j’avois ton pouvoir,Qu’a m’acquicter ne feisse mon debvoir,À tout le moins du bien, que tu m’advoues.Preste moy donc ton eloquent sçavoirPour […]
345 – ’t zijn rare vissen die van regen klagen hexagram 54 – 歸 妹 – guī mèi – ‘transformatie van de maagd’ Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes Harusmuze Doc input https://dirkvekemans.be/2018/09/28/harusmuze-103/ commentaar van een dilemma spreekt men bijna steeds als het te laat is: de keuze waar men voor staat is niet echt een keuze omdat beide alternatieven […]
vertrekken uit het eensklapstoegeslagen donkertoont het wat het toont aan hetdat net een vorm van wegontwaarde, op het punt staat te dalen,zich bij de dalendenop te houden en zie : de weg is weg ( zo wordt evenminde as aanzien, eerder nog de ruimte draaiende achter het stilstaande karrenwiel ). inputtekst 1994
treurnis volstaat niet voor ’t gebrek dat begint
Niet eens beweegthaar hand: het boekligt jarenlang openop dit onbeschrevenblad: dag na dag enuur na uur zieje in haar blik secondenafgemeten staan die het momentmillennia verdagenwaarop je haar hetwoord kon vragen. Zo heeft ook de lucht, zegt men, rond een klaproosgeen weet daarvan.