347 – mensen kiezen steeds voor wat zij kennen
hexagram 42 – 益 – yì – “Vermeerderen”
input
https://dirkvekemans.be/2018/09/26/harusmuze-101/
commentaar
de leraar neemt zichzelf als voorbeeld wanneer Heracleitos zegt het waarneembare en het aanleerbare te verkiezen boven wat niet waarneembaar is. hij doet dat immers in een betoog waarvan het punt is dat alles één is, en dat elke tegenstelling uiteindelijk in het goddelijke Gebeuren (voor H is dat de oorlogsgod – volgens Academiaman Lebedev hanteert H. een monotheistische ideologie, we moeten dat nog checken) samenkomen.
de bescheiden wijze is bijzonder schoon in haar gedachten en weet dat zij niet weet, maar daar zij beseft dat het menselijk waarneembare uiteindelijk met het onnaspeurbare samenvalt, berust zij in de aanvaarding van het ‘natuurlijke’ menselijk gedrag, namelijk zich te baseren op wat je ziet , hoort of leren kan.
het inzicht dat die keuze een beperking inhoudt is de basis voor haar rechtvaardiging want als je beseft dat die beperking er is ben je ook niet langer blind voor het bepalende karakter van je keuze, die ook geen echte keuze is.
nog: de rede die zich baseert of de ervaring is het enige wat wij ‘hebben’, oké, maar het maakt ons ook blind voor wat het nog-niet van onze kennis, daar onze kennis altijd een voortschrijdend boorplatformpje is een fragiel humaan veld, waar wij ons zwakke lampje laten schijnen te midden een oceaan van wat wij enkel kennen als totale duisternis.
vandaar dat wij steeds dienen te schrijven (denken/ageren/proberen) op en over de grens van onze onwetendheid, zoals ook Deleuze beweerde te doen in zijn ‘Difference et Répétition’.