359 – jouw standpunt is jouw ondergang
hexagram 19 – 臨 (lín) – “Naderen”
input
https://dirkvekemans.be/2018/09/14/harusmuze-89/
commentaar
opdracht (lees eerst Heracleitos fragment 22B106):
bon. de Heracleitos die Plutarchos gelezen heeft vindt dat Hesiodos maar zwanst want die wist niet eens dat alle dagen één en dezelfde zijn. sommige hedendaagse Heracleitoslezers vinden dat Plutarchos zich moet vergist hebben en dat Heracleitos het eigenlijk over Homeros had die inderdaad ergens over het verschil in dagen wel ’s iets heeft laten optekenen.
zowel Homeros als Hesiodos hadden het eigenlijk over totaal verschillende dingen wanneer ze iets over de aard of de natuur van de dag ( φύσιν ἡμέρας – fúsin hijméras) en Plutarchos gebruikt het bezwaar van Heracleitos ook maar omdat ie totaal wat anders aan het beweren is, en de bewering van Heracleitos hem daarbij van pas kwam.
maar waarover had Heracleitos het eigenlijk als ie zegt dat alle dagen eender zijn? over de herhaling die enkel een herhaling kan zijn omdat wij ergens hetzelfde ontwaren in de natuur en vervolgens onze idee van de ‘natuur’ gaan toepassen op de ‘natuur’ van de dag? aja, want onze dag, dat weten wij, is dan wel nooit helemaal hetzelfde, maar de beweging is wel eender, het tijdsverloop is wat er overeenkomt met de draaiing van de aardkloot.
helemaal hetzelfde is die nooit, gelukkig hebben we de Plank-constante uitgevonden om toch nog ergens iets hetzelfde te kunnen laten zijn.
wij maken onze dag, dus onze dag is eender. wou H. dat zeggen? welke H.?
de overlevering is waarin wij schrijven. ons schrijven is een lezen van de overlevering en verandert de overlevering, zij het slechts minimaal, meestal. wat bedoelt dan de Harusmuze met ‘jouw standpunt is jouw ondergang’?
max. 20 regels en leesbaar schrijven è!
scève
Quand l’ennemy poursuyt son adversaire
Si vivement, qu’il le blesse, ou l’abat:
Le vaincu lors pour son plus necessaire
Fuyt çà, & là, & crie, & se debat.
Mais moy navré par ce traistre combat
De tes doulx yeulx, quand moins de doubte avois,
Cele mon mal ainsi, comme tu vois,
Pour te monstrer a l’oeil evidamment,
Que tel se taist & de langue, & de voix,
De qui le coeur se plaint incessament.