1. omnia quae sunt vel in se vel in alio sunt. alles van het zijnde is in zich of in iets anders. de betonkwaliteit is C45/55. de stelling gebiedt o.a. het refrein handelt over naturerende natuuremiraten. invoer (2017) – rev. dv@CCK
Categorie: lyriek
//@init het lijf van louter code hangt innig verstrengeld met elk der 10 geboden boven het indifferente te zweven. ongeteld tasten tengels de tien geboden af //en uit het lijfmondje kwakt bijwijlen met nadruk de kwijl. bij elke gulp glipt telkens één der gladde ordewoorden dieper in haar code door. ‘sta!’ zo stoot er één, […]
zon schiet uit de hemel om in haar halszijn medicijn te likken. huid brandenwil hij niet, maar sloom, in een trage walsherhalen hoe het gebrek aan handenzijn stralen zo met verdriet ontmanden,daar hij haar ziet maar niet strelen kan. man,zon, ster, die ’t eigen licht wel wurgen kan,omdat het haar gelaat voor hem ontbloot,maar hij […]
Categorieën
onderwerpen
nieuwe onderwerpen die je misschien leuk vindt: in de meditatio ook vind je vandaagnog enige remedia opdat het verdriet aansluiting vinde bij en oplosse in de ongrondelijke droefte van het ene in de afgrond van het al. abstract (uitvoer): elke stap die je zet is een stap dichter bij het graf. reserveer tijdig want de plaatsen zijn beperkt. […]
Categorieën
erg
de grens van het toelaatbare ligt al weken te rotten achter ons.de woorden ondertussen en zomaar moet je pellen eerst en stevig pletten wil je er nog enige zin uit persen. nergens van, een buitenissig het is het, het houdt geen steek alsof het ooit. kijk, al dit hier en al dat daar. de differente kleuring […]
een lood met zinken dinghangt zwaar aan alle mondenvastgeklonken. het botst wat tegen randen aanen maakt daarbij een dof geluid. het wacht en wachttot het vallen kan. het kan pas vallenals het in stilte kanen ongezien voor jou. invoer (2017) – rev. dv@CCP
“vuur daalt neer ten onzent nu,in zijn soort het meest genadige, “ zo visoogt het gif mengende letterheksje, een lieftallig optilrokje dat met gele tandjes krols op heur lokken staan te bijten en in volle verwachting van het intieme binnendringen weldra der woordkrullen aanziet de dwaalster Stiena Lourendos de immense leegte van de ruimte voor het […]
Categorieën
RK WEEKBLADEN #24
Categorieën
wij kunnen niet
wij kunnen niet, kunnen wij?wij kunnen niet ademen. de luchtzit onder het water, het waterdraait in de soep, de soepstroomt over de stoep en komtaan de koekjes en de koekjeszijn wak van het water. wij zuigen en zuigen, wij zuigen ons vol, denken wij, maar wij worden gezogen, wij, dat is al, want niets kunnen […]
Categorieën
monding
in het waterin het wierin het waaien. in de golven wind doorheen het grasin de cel die zich verwoed in cellen splitstin de wolken vol van stapels en paleisplezier. in het schuren van planeten aan het donker van hun baanin het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda. in het zwoegen van de […]
2 fragmenten uit het Weerants Liedboek, een corrupt tekstbestand in het Neo-Nederlands uit de Afgesloten Toekomst dat in 2045 wordt opgevangen door de Neo-Kathedraalse audioFaag, een gignomenologische verontwezenlijking van formaat. de publicatie ervan in 2046 veroorzaakt een pantemporele deining die traceerbaar is tot in de bucolische geschriften van Vergilius… […] 0 Node grashopper1sprinkhaan faaltje ni […]
Categorieën
h a n d v a t
het handvat boort zich in de hand. de boor boort. het zingt: in struiken – wat warrig gewemel op straten – het laffe gebazel in zetels – het knoestige snurken in bossen – lusteloos vozen in de tabellen – schrikbarende hiaten op de schermen – onhoudbaar verval in de hoofden – de doorslaande angst op het […]
Categorieën
womkomlom
loed woordom muzijm symbolijm
invoer (2017) – rev. dv@CCV
Categorieën
rotgeur
het geurt want open borrelen de geheimenen het stinkt want bloot ligt het mysterie en het sist: de nijdigen vloeken want de kans op een einde met fijne slierten en neuken tot 3 cijfers na de komma met de wulpse engeltjes van de apocalyps, blijkt al eeuwen terug onherroepelijk gemist. de mystici lachen want niets […]
Categorieën
en wij
liepen wij niet en wij,wij glimleden der bakfietsenbourgeoisie, hadden wij niet uitgesproken de neiging waar de sneeuwbuien neerstreken en zonken in het donker buiten met de vogels en Neo de hond en de kinderen die opspatten nog in de gelige postpakketten, de lichtzuilen der straatlampen? maar een pinkbeweging van de ingezetene bezegelde het droeve lot […]
Categorieën
Spotvogelhaar
Wijl de sneeuwvlokken vielen
Op jouw haar als een zegel
stoelen weiden ramen flessenplassen palen struiken wegentakken raven huizen boxenwinkelstraten overwegenhet reclamezeulen. stokken blazen stoelen weidenramen vijvers beken bomenslapen samen tuinen hokkenkoeken auto’s smeren zuilen. rode tractoren voetbalvelden enwitte lichtbakkonijnen schieten goedop met scheve bloemkolenbollen de anderen kunnen ons niet derenwant komt er iets nee er komt nietsdus de anderen kunnen ons niet derenwant is het […]
de vijver bevriest niet. is de eend blij dan? neen: de eend is in de vijver. invoer (2017) – rev. dv@CCZ
Categorieën
zichtbaar
plots, nu ik het zie,zie ik het gezien worden,met brede strepenvan vreugde, en dan, als een stuiterenvan dank in schokjes niets,zie ik het zien dat zich ziende ziet het zien toch maarliever vergeten. ijdelheid is zichtbaar danals het witte bot in de wonde. invoer (2017) – uitvoer 2020, rev. dv@CHe
Categorieën
LAIS CCCXXVI
is het LAIS die het ziet, haar blanke vuur van huid verhoogd met manestralen? zijn het in die wilde baren daar haar ranke hals, haar ogen die het licht doen dralen voor het in de nacht verdwijnt? bepalen achtergrond en kleed ’t goddelijke lijf, en maakt het huis als code haar verblijf? maakt herkenning voor […]
Categorieën
LAIS XXIV
paleis waar het de rijkdom dood bezit,en honderdduizend soorten duisternis,geheiligd schrijn waar niets het niets aanbid,verloop van tijd, vrij van gebeurtenis,plaats die maakt dat er weer ruimte is.het is herhaling die zichzelf herkent,vervormde uitspraak van een dode vent.de code dreunt hier vers na vers voorbij:een duren van verveling dat nooit went.kom, schep er nog wat […]
Categorieën
RK Weekbladen #22
EPILOOG niet met het denkenniet met het dichtenniet op uw wenkenniet als betichte niet als verwendevoor snoepgoed gezwichteniet als de fluitervan flier en geflodder niet met mijn handenin’t bruin van uw modderniet als gladjanus, nietals paljas maak ik het af met hamer en koevoetbreek ik het afmet hamer en koevoetbreek ik hier uit met hamer […]
Categorieën
holografisch
“He [=Karl Pribram] believes that conscious experience is the act of correlation itself and that correlation occurs in the dendritic structures by the summation of the polarisations (and depolarisations) through the processes in the dendritic networks” Jeff Prideaux (WCU) in “Comparison between Karl Pribram’s “Holographic Brain Theory” and more Conventional Models of Neuronal Computation”, in XXXXX, Compiled […]
Categorieën
gloed voor guido
o rouwgezel, gij loeit de schaduw van de aaibloem nogmet tussendoor het prangen onzerloodplooien (ooien) (o in) (o n), gij hoogacht het leegpletsen in de klaproep derhanden (nden) (n d) (e) en in de nijdnaad van het scheurschip,bij de glijzangen der zinkzuchtigen,hun behangsel week na week afvallendehun wegkrasvlees (asvlees) (aees) (a s) ’t zal bruisen […]
Categorieën
besluitend
stellen we dus (…) bij het melkvlammen de grafadem in stokhoofden het tonggolven o bulkende zaadstulp ach lijdende aarde (…) het hert HMS Spanningsberger was genoeg zeg je woest en ‘wat een onzin alweer’en als een teen krult er warme, gekrulde leegteom je leegte en hels vliegt er hemels purperin de wonde op de stilte maar verwond lacht […]
Categorieën
lied van de kamsalamander
niet de blik inwaarts (het is er te eng) niet naar het buiten (het is er te groot) niet oog in oog (het is er te donker) niet naar het vage (het vage is nergens) niet in het al (het al is illusie) niet in het niets (het niets is ontkenning) kwaak kwaak kwaak ik […]
Categorieën
koop
Oostende : er waait zout aanen roest uit de bunkers. zon splijt het plein, James trekt de lijn, er wordt al flink doorgestapt. een stoet weldoeners zwengelt de kerkklokken aan. torpedo’s bonzen dreigend tegen de stalen verankering, de dag wordt gewogen, een veertje maakt het verschil. het jongetje met de kniebroek in de glazen kooi […]
plooi het toe, zet je nagel op de vouw, beëindig het, verzegel het. (het glas valt uit je hand). zwijgen is soms meer dan een plicht. het is voldoende, oppert ook een klerk met kennis van zaken, zó de trappen af te kunnen dalen, éénmaal en voet na voet nauwkeurig dat dalen in je ziel […]
Brussel–Parijs 2.0 : je huid is de trein, het treinstel krimpt in je lijf tot je zit, je zit als gegoten. fijn : je vertrekt, weg uit die klamme koepel. ziehet overtollige vlees de wanden afglijden in de velden rondom, hoor de nijvere boer karretjes bevroren beelden kraken in de keer van de voer, prik […]
Categorieën
vlucht
hier, uitgeteld zet het een stap, dan zindert een uur lang de bodem, dan galmende kreten in gaten en kieren en kletteren honderden profielen als het warehun klavieren te pletter. het vlucht van het ik en zijn gekken, en het krijgt van de junks van de stad al een dankbare blik van herkenning en een […]
Categorieën
wroet
het staat gebundeld in de weide : stokje arm, stokje been, klompje hoofd en draadjes filterhaar. het is nacht, wat dacht je. de hemel zit potdicht, perslucht onder plakken koopjeswolk. ga, had ze gezegd, ga en breng mij de blauwe muren van het licht. het aarzelde. wèg hand. ga, zei ze toen, en breng mij […]
Categorieën
anke veld 13
As if to make her point in one flash moment Anke unfolded her own image seven times within the dome before me, thereby demonstrating that all of time is just an illusion and that reality, if needs be, can be constructed even by hammer and lever, by fysically pounding one’s own will into the fabric […]
Categorieën
werk
de spinschakelt zich in : het zuigtop het darmpje tot het putwatermet dode vliegjes en larven de mond vult, het lijf volstroomt. bij het etende enkels, bij de koffie de knieën,bij valavond het borstzakje,tot het met krakende wervelsen barstende lippen lucht staat te happen. alleen de klok verspringt. conversaties pletten zich met grotere aandrang tot […]
Categorieën
spring
spring …en hetspringt en hetvalt en met de kramp van een kussende tienerhoudt het de ogen gesloten en netnog stond het zichzelf met de stad en haar stank en haar licht te vervloeken en al evendeerniswekkend een verkleumdedierenbevrijdster luide te jammeren om de geur en de omvang der sterfte alom en nu is het dit. […]
“Een man is een vluchtpijp”
Categorieën
klim
KLIM “niets. klim hoger, schuif dichter, snuif het op! iets hoor je toch, nog? neen, er is niets.” dv, ‘Klim’, 1999 “genieten, genieten, ja, we nieten ten topmaar uiteindelijk staat aldaar elke vezelvan ons allen een klik lang slechtsgespannen op hetzelfde te wachten:genot in het niets dat niet is endat net niet wil komen tot […]
Categorieën
RADIO KLEBNIKOV 19/09/2020
Categorieën
de moed erin houden
Net nu de wanhoop haar schouders zet onder de precisiewaarmee er naar de vallende regendruppel verwezen wordt, die ongeveer 200 meter verderop op straat valt, in een poelvan eerdere druppels, naar aanleiding van het niet helen der wonden, misschien, daar waar ze geslagen werden of vande onmogelijkheid van het vergeten, zonder meer of de herhaaldelijk weerklinkende roep, die […]
er weerklinkt trage muziek wanneer de Huisleraar zich terugtrekt in zichzelf. hij profileert. elke beweging is wezenlijk dezelfde in de wereld van de trage muziek, er kan daar geen sprake zijn van alteriteit. Samouraï is dan ook niet zichtbaar op deze bladzijde, maar zijn aanwezigheid is merkbaar in elke lijn
Categorieën
proper vers
In het boek Huisin de deur Bladop de vloer Vloer op de foto Schimin de schim Vlees:het Schuimmeisje. Schuim inde emmerEmmer. invoer (2017)
Categorieën
bootje
voor C., A. en T. ik die gammel ooit het bootje waswaarop jij ter zee kon gaan, en jij die na het zwalpen kusten ziet en met hun weidse zwenkende krijsende meeuwen. hoor ik jou land roepen, land in zicht? blij ben ik een reddingssloep onder dikke zeilen in ’t galjoen. invoer (2017) een selesteina-declamatie […]
Categorieën
omwenteling
rivieren overwegen om bergop te lopen, de zon wil niet meer zakken in de zee, de bergen willen van hun hoogte af en sterren krimpen zich naarstig krom om uit de hemel neer te kunnen vallen. de vinken zingen polyfoon motettende spinnen laten vliegen vrij, de vliegenjagen alle wespen weg en zelfs de mensenlijken vrolijk […]
NEEM I [audio: helicopters vliegen over, geluiden van een woedende menigte] zeefdruk van een werelddeel : het dipt een vinger in de inkt, haalt dieeruit en rolt, verscheurt de vrede op het papier. (…) zo begon het. de reeds gedachte gangwaaraan bij benadering nooit een eindekomt. natura naturans live, in real time,de vingerende vinger in […]
Categorieën
postmodern
POSTMODERN bespottelijk, ook hier, ishet opgeven van bloedter verduidelijking,de gratuite donatie van clarificeerplasma. het ‘wat glijdt ernu weer in het duidingsveld?’.het ‘wie vaart erdaar mijn aderlating aan?’.het ‘hoe heks ik hethier uit?’. kom, kortom, de bel gaat, schuif aan, treedt binnen, bestel ons een ongeluk voor twee personen. het verlangen is het verzetop de fiets […]
Next moment I found myself staring in disarray at me, another me, a future version of me, whatever, someone who looked exactly like me and felt like me ‘cause yes I could feel her at the same time and therefore I immediately knew this she-me was pointing out something to me, something that somehow I […]
Categorieën
uitstekend
uitstekend. het brandt maar de kaderleden doven wel het likkebaarden zoals ook de soepbinderij bindt de soep. markeer het woord:uit vele ogen zullen vallen de verafgode bedragenals lichtbrekingscoëfficienten. uitstekend. van de objectieve illusie immersmoesten we eerder al afzien, van dit grimmig gedeelde heden slechts ontvangen het verlangen naar rust en derhalve geduldig het sliertige tumult bebroeden […]
Categorieën
maya
maya [Anke Veld – Lode’s lied] mei is als maya die mij doet gelovendat het absoluut vele, het reine schonein mijn nietige iets zit verscholen. hoe zoetelijk zingt het, hoe nachtelijk wil het, hoe hoog al waan ik mij zomerse leeuwerik,hoe wild en onzinnig graven mijn honden,hoe dicht en hoe zacht heeft mei mij omwonden! […]
Categorieën
zeer
[ Anke Veld – aria van Lore ] 1in de AI-opera, 2025. Lore is, zoals wel vaker gebeurt, de wanhoop nabij omdat LAIS haar en Anke verlaten heeft. het is moeilijk. leed is mijn lief, mijn lijf is verdriet,van deze pijn ken ik het einde niet.ik bid u muze sterk mij in mijn lied,mijn ziel […]
Categorieën
SAMOURAÏ 35
is verwarring niet onze gewone staat, onze ‘modus vivendi’? wij denken onze geest als een vlottende entiteit hoog boven de chaos die wij ervaren, maar zijn wij niet voortdurend in extreme agitatie? wij zijn natuur die zichzelf denkt en toch zoeken we verlossing in een projectie van de natuur buiten onszelf, want is dat zelf […]