NKdeE= Neue Kathedrale des erotischen Elends, een programma geïnitieerd op 27/09/2004. de NKdeE is een radikaal saneringsprogramma dat de mensheid van het Zijn en de Dingen wil verlossen. LEVE de VRIJE LYRIEK!
[moment 59] treurnis is een wrede god die alles in zijn willekeur beslist. hij verandert lachend licht in droeve duisternis, hij geeft het ’s ochtends heel de blijdschap van haar wonderlijk bestaan om het dan met het gemis weer stuk te slaan. treurnis is een duivel die de zieltogende voeden wil met liters drank en […]
jt 124 – l’image d’un panique déjà éprouvée – GELDZAK WIE HEEFT NIET, … (2) Ik beschreef net een sensatie van angst en droom, van angst die in de droom binnen glijdt een beetje zoals ik mij voorstel dat de agonie moet binnenglijden en zich voltrekken in de dood.In ieder geval, zulke dromen kunnen niet […]
[moment 58] het droomde dat ze vlogen, hun schouders in elkaar vergroeid tot monsterlijke vleugels. twee in elkaar hakende vliegende torren, spier op spier voelden zij elkaar, vel op vel, bot op bot. en onder hen verschroeide de aarde, de mensen verkoolden, de dieren de planten de vissen de vogels. duizenden bomen knakten neerwaarts als […]
[moment 57] donderdag 2 juni 2016.in het spel van licht en donker krijgt het zwart altijd de bovenhand. het is maandag en de maan is weg, het is dinsdag en de dag is weg, op woensdag is er weer geen poen en ook op donderdag geen zoen. niets daarvan is triest, wat kan er nog […]
[moment 56] het herbeleeft de overgang in een herinnering die beleving is. elke keer is het onmerkbaar een weinig minder echt, schuift het een stukje dieper in de waan van de genezing, die men dan werkelijkheid pleegt te noemen. telkens valt er een onverteerbare stilte als een gulpje waterstraal in het zand. wanneer het zwart […]
[moment 55] de wereld is een tekstverband waarin de liefde woekert. onder de werkelijkheid van de taal is het echte een open wonde, die met hartenbloed de versteende woorden mateloos bevloeit. maar elke genezing wordt door de heersende nijd meteen weer een verstarring die het bloeden bestendigt. het regent. het heeft haar niet gezien, ze […]
jt 123 – une sorte de ventouse posée sur l’ame – PUNTNEUS WIE HEEFT NIET, … (1) Wie heeft niet, te midden van bepaalde angsten, in de diepte van enige dromen, de dood ervaren als een verbrijzelende en wonderbaarlijke sensatie waarmee niets in de orde van de geest kan worden vergeleken? Iedereen zal deze ademsklim […]
[moment 54] 21 april 2016. wat voorbij is krast in de ogen als je omkijkt. het dacht een eendere schoonheid te zullen vinden, maar die is er niet, zal er nooit zijn, want waar zou ze ooit geweest zijn? sterven is banaal en kil. het neemt een slok. niets van wat het denkt (het regent) […]
jt 122 – l’ étalon d’un néant qui s’ignore – NEUSPUNT Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (slot) De streng die ik priemen laat uit het intellect dat me bezighoudt en het onbewuste dat me voedt, vertoont steeds fijnere draden in het hart van het vertakkende weefsel. En het is een nieuw leven dat […]
[moment 53] 16 april 2016. het telt. het zal tot ons spreken bij het einde van de telling, belooft het. het gieren van de wind (de wind giert). het razen van de wind (de wind raast). het gillen van de wind (de wind gilt). het woeste van de wind (de woeste wind). het beuken van […]
jt 121 – il s’agit de la durée de l’esprit – HAARDVUUR Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (3) Ik voel de afbrokkelende grond onder mijn gedachten, en ik word ertoe gebracht om de termen die ik gebruik te overwegen zonder de steun van hun intieme betekenis, hun persoonlijke ondergrond. En beter nog, het […]
[moment 52] 16 april 2016. eerst was er niets en toen had niets een zwak moment. en floep: zij waren god en zijn geboden. zij lagen naakt op het strand van de zee die zij waren. zij lagen daar diep in elkander te geloven. en god de zee die golfde maar. er kwam een storm, […]
vertaling van ‘Sur un poète mort -A. Artaud 1914
jt 120 – la séparation à jamais – VUURHAARD Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (2) Je hebt het goed mis om te zinspelen op deze verlamming die mij bedreigt. Ze bedreigt me wel degelijk, en het wordt elke dag erger. Ze bestaat al en het is een vreselijke realiteit. Natuurlijk doe ik nog […]
[moment 51] 15 april 2016. stokstijf klankloos gillend, met open mond en pijnlijk gestrekte tong staat het te reiken om toch maar een druppel op te vangen van het kostbare zwart. de hoop is weg, de wanhoop is weg en elke weg is een hemelse weg naar de hel van de hoop. en omgekeerd. beiden […]
’t Archaische zeeschip moet zijn verloren gegaanOp zeeën waarin mijn dromen hopeloos baden;En de immense masten verwrongen geraaktIn de hemelse nevel van bijbel en hymne. Een liedje klinkt maar niet het bucolisch antiekeMysterieus tussen de kale bomen;En ’t heilige schip zal zijn zeldzaamste warenNooit verkocht hebben ver in den vreemde. Het kent de vuren niet […]
jt119 – Je suis définitivement à côté de la vie – WEGRAND Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (1) Aan André Gaillard Mijn schreeuw noch mijn koorts zijn van mij. Deze desintegratie van mijn tweede krachten, van deze verstolen elementen van de ziel en het denken, beeldt u zich enkel hun constante in. Dit […]
[moment 50] 30 maart 2016. getekend naar het leven staat het van zichzelf te vervreemden. lijnen van monden monden uit in gebaren die niet tot bij de spieren geraken. lippen stuiken in elkander, tongen worden slierten, het rotte vlees is walmende sneeuw voor de zon. in de bedwelming kan je het nuchtere denken maar beter […]
jt118 – les recoins de la perte – RANDWEG ‘heel de schrijverij is een zwijnenboel.’ misschien had hij dat niet mogen zeggen. of toch niet in druk achterlaten. je kan alles door het slijk halen, maar toch niet het schrijven zelf. en toch blijft het verbazen. het ontzet. het wérkt. in het denken komt de […]
Zilveren sintels, vuurkolenkroesMet van zijn intieme macht de muziekGeledigde vuurgloed, verlost, schorsDie doende haar werelden lost Uitputtend onderzoek van het ikPenetratie die zich te buiten gaatHa! de ijsbrandstapel op, samenMet het brein dat het heeft bedacht. De oude onpeilbare queesteExtravaseert in genotVoelbare zinnelijkheden, extaseIn waarachtig zingend kristal. O inktenmuziek, muziekMuziek van bedolven kolenZacht, wegend, die […]
[moment 49] 16 maart 2016. de wereld is het zien en het zien is de wereld en de zee golft in de ogen, golf na golf, het lichaam loopt vol en zinkt in het verdriet. de tranen zijn de noten van het lied dat gaat van glou glu gloe (wat zou het nog ontkennen, het […]
jt117 – mes moelles parfois s’amusent – WERKHUIS het leek mij interessant om de invoer van de tekenmodule los te koppelen van het ontwaken (ook al omdat je niet bewust aan ‘het eerste woord dat in je opkomt’ kan denken, zonder al behoorlijk wakker te zijn, wie heeft dit weer verzonnen?) en gewoon te systematiseren. […]
[moment 48] 13 maart 2016. in het holst van de nacht is het zwart soms zacht, het predikt streling dan en het streelt met penselen, aait slapen, steelt speels de meest kille, enge gedachten, omzwachtelt ze met honderdduizenden onbegrijpelijkheden en vormt ze zo om tot een schouwspel van ongeziene pracht; in het holst van de […]
jt116 – les tetes moins que les trous – HUISWERK DE STRAAT De seksuele straat leeft oplangs de ongepaste gevels,de cafés, waar misdaad kwettert,ontwortelen de lanen. In de zakken branden sexehandenen de buiken drinken langs onder;alle gedachten laten het klinken,en de koppen minder dan de gaten. LA RUE La rue sexuelle s’animele long de faces […]
[moment 47] 5 maart 2016. Christus misschien, of Boeddha, maar geen mens was ooit gemachtigd tot een oordeel. het oordeelt niet de ander, maar niet één mens heeft het ooit verrast met het ontbreken van een oordeel, of de dwangmatige behoefte eraan verscholen in de ontkenning. anderzijds: het hoeft maar te snikken en de kraaien […]
jt115 – le vrai néant effilé – VELDSLAG Er bestaat een zure en troebele beklemming, even machtig als een mes, waarvan de opdeling het gewicht heeft van de aarde, een beklemming met klaarten, met de interpunctie van afgronden, gekneld en geperst als punaises, als een soort hard ongedierte en waarvan alle bewegingen verstard zijn, een […]
[moment 46] 2 maart 2016. zoals het einde eindeloos is, zo is het sterven ook doods. de armen wapperen uitgerafeld in de wind, benen omstrengelen bezweette leegte in het laken. het lijk maakt misbaar in een bed dat goden heeft gekend. begin en einde lepelen knus en de slang doet dodo. “vervloekt weze,” aldus begint […]
[…p.118…] Net zoals het mogelijk is om de gedachten in wakende toestand aan een discipline te onderwerpen, is het mogelijk om de gedachten en de gevoelens van dromen te disciplineren: er toe komen om bepaalde zaken bewust niet te dromen, vervolgens er toe komen om bewust bepaalde andere dingen te dromen, die dromen te registreren, […]
jt114 – Le sol est tout conchié d’âmes – SLAGVELD De dichters heffen de handen daar waar trilt het levend vitriool,op de tafels idool is het zwerk datbeentrekt in een boog. het lid murwt een tong van ijs in elk gat, elke kier die de hemel zo voortschrijdend open laat. De grond is gans onder […]
[moment 45] 2 mei 2016. onwerkelijk lijkt het wat er was. de leugens draaien verder in de olie van hun geulen, maar genereren nergens nog bedrog. er is een gortig gulpen van geluid dat geil de eigen klank opzuigt. het alledaagse slijm klotst tegen de wanden der containers voor het elitaire rot. het stoot en […]
Zwarte dichter, door een maagdenschootbehekst,verzuurde dichter, het leven stokten de stad brandt,en de hemel kwijt zich in regen,jouw veer krabt aan het hart van het leven. Bossen, bossen, ogen zwermenrond pijnappelwoekering;met stormharen de dichtersvorken de paarden, de honden. De ogen razen, de tongen roerende hemeltoevloed in de neusgaten omals melk, voedzaam en blauw;ik hang aan […]
31 januari 2016. het vormeloze in het woelen van de dromen is de ware vorm van het goede. in de chaos van de wind door alle takken van de bomen, herkennen wij de parels van de duisternis. in de ogen die de ogen zien telt de blik het ontelbare. het wezen mens is geil en […]
jt113 – Une fatigue de commencement du monde – WERKVELD
[moment 43] 29 januari 2016. de mens die het was, is nu gedaante en mormel. dagelijks het mombakkes spuugt klaaglijke walg, haatbraaksel met klompen rode woede in het mauve slijm van het slaafse sentiment. ’s ochtends het monster verschrikt het gespiegelde monster met de almaar strakkere prognose, het aanstormen van de moeder der stormen. ’s […]
jt112 – une nausée limoneuse et puissante – VELDWERK
alsik ooitterugkomin de koudehier is het om bij mijn hoop te sterven. invoer: 宿空侄院寄澹公 – Spending the Night in Empty Descendant Temple, for Master Tan – http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj243.html lěng : koud
[moment 42] 17 januari 2016. het ogenblik is aangebroken. ontkurkt. alles is verteld. de dag is wit en breekt zwart aan. de nachten zijn eindeloos, een suizen in de tijd. “ach lieveke, mijn lieveke, de duisternis is daar”. het zweeft tussen de clichés van het zweven, alsof er daar iets zweven kon. de klank ontbreekt […]
jt 111 – Il y a des imbeciles qui se croient des êtres – vóórnaam de lezing van Artaud’s Préambule tot de eigen verzamelde werken resulteerde in een A4 kliedering getiteld ‘het hart denkt in bloed, de handen begrijpen’ waar verder niet zo veel over te zeggen valt, denk ik. NKdeE 2020 – “het hart […]
[text written today in response to a call by Tamara Lai] ‘Freedom’ for me denotes nothing much else than the sensation of feeling free much like ‘happiness’ may cause a myriad of quite contingent associations, but when you consider it more severely, it actually only ‘really’ denotes the sensation of feeling happy: […]
[moment 41] 14 januari 2016. mistroostig het treuren trekt en sleurt en de woorden worden natte koorden rond de wurgpijp in de hals. de klok tikt, de zon droogt. de stem zit in de klem van het gemis. uren zijn getallen, lopers op de sloten van de deuren naar de muffe kamers vol gruwel en […]
jt110 – la conscience bestiale de la masse – voorNAAM Bon, ‘la conscience bestiale de la masse‘: ‘het dierlijke bewustzijn van de massa’. Waarover heeft Antonin het met die woorden?Laten we ons prille maar dagelijks toch wat groeiende begrip van de ‘samenhang’, de conceptuele cluster ‘waanzin en creativiteit’ proberen samenvatten met daarin als gouden (?) […]
[moment 40] 7 januari 2016. liefde is een waterkind, dat gaarne zwemt in brede waters, en plekken mijdt waar het uit vrees niet langer komen kan. de angst betreft het zwemmende: komt het er wel, dan dadelijk droogt de vijver uit, terstond het leven wordt opgebaard in vreselijke sparteling. het gebeuren overschrijft zichzelf, bestanden die […]
jt109 – la pensée est un luxe de paix – PEPER
6 januari 2016. de levensdraad is dunne rag, zilver op de dauw van morgen. het is een niets verstrikt in haar. de wereld is een web van duizenden spinnen en hun weven spelt alleen haar naam. het wil zichzelf herhalen terwijl het weet dat herhaling niet gebeuren kan. het houdt de wens als een sluier […]
jt108 – la vérité torride d’un soleil de deux heures de l’après-midi – STEEN bij de lectuur van ‘Van Gogh Le suicidé de la societé’ De monologen van Artaud zijn horzels die rond het zwarte gat van het Echte cirkelen en elk facet van je innerlijke stem mee willen sleuren in dat gat. De onderwerpen […]
LAIS is een voorbeeld van de praktijk van wat ik zou willen noemen een ‘geaugmenteerd schrijven’: alle literaire tradities/verworvenheden/mislukkingen worden meegenomen in een praktijk die zich tot de literatuur verhoudt als een non-literatuur (cfr. de non-filosofie van Laruelle ) omdat een voortzetting van de literatuur-als-literatuur gezien haar fallocratisch essentialisme en haar commerciële uitverkoop in mijn […]
[moment 38] 29 december 2015. het valt maar elke diepte is bekende diepte, het latere kruipt in de beleefde val van het eerdere. de ziel is uit het licht geknipt maar de wereld weigert te vergaan. de ochtend braakt haar stralen, het zonlicht kraakt de oogschellen open, en één der vette kraaien op het gras […]
jr 107 – formidables ébullitions internes – WAPEN Een sleutelgegeven in mijn leventje is ongetwijfeld mijn bijziendheid: ik ben redelijk zwaar myoop, -4,5 aan het rechteroog, -11,5 aan het linker. Het grote verschil tussen de twee ogen is vrij uitzonderlijk, zo heb ik mij laten vertellen. Tot het eerste studiejaar, dus heel de kleuterklas, was […]
23 december 2015. het ontdekt een veelvoud van zichzelf in haar, begint er zowaar van te houden. in strepen, kleuren, het herkent zijn wrevel in haar lach. haar lichaam is bijzonder gewillig vandaag, het vestigt hier en nu zijn hemelrijk. het randt haar aan. het stoot haar af. het sleept haar zachtjes bij de haren. […]
jt106 – le destin névrotique des choses – WENS