18 oktober 1992 (3)
van mijn handen zwermen zeven heksen
uit de steen die ik omsluit. zeven
zwartgerokten krassen walmend
zwavelzure woorden over stad en land.
er vallen diepe gaten in het bos
en op de straten lopen enkel nonnen
paters en cyclopen. vergeet de hoop
loop weg naar nergens want mijn ogen
vatten vuur en harde splinters staal
spuw ik uit mijn mond.
rivieren drogen uit.
damp stijgt uit de zwarte zee.
stervend neem ik al je sterven mee.
ik dek je toe ik
neem je nu en dicht
het toe en schrijf het nu
dat niemand schrijven kan.
nu jij.
D A G E R A A D
voor e.d. & m.s.
[verwerking van een lyrisch dagboek van 1992-93]
download een afdrukbaar bestand:
dageraad.docx
- ruggelings verkoold, het huis
- verder in dat bos bestaat er geen pad
- alleen in de waanzin is het begrip draaglijk
- je stopt mij in mijn vel
- door haar zijn er nu meningen in mijn spreken
- maak jezelf toch niks wijs
- hoezeer de schijn beschermt
- jij typt mijn krullen om tot letters in jouw boek van zand
- bevlekte vingers
- het licht ritmeert de ornamenten
- de Vlaamse dichter is heden nog laffer dan een priester
- de mechanische reproductie is intelligent geworden
- schuld heeft geen verleden
- aan de andere kant van de stilstaande nacht
- van mijn handen zwermen zeven heksen
- uit mijn handen stuiven zeven engelen
- in mijn handen lag de steen die mij omsloot.
- ijzel
uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- dageraad. dagwerk 92-93
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit ‘het groene boekje’ zijn mee opgenomen in Rigorisme.
