vurige tong

het wil nu langzaam uit zijn lichaam treden,
verlaten deze schelp, spiraal van het bestaan.
het schenkt haar taaie spieren, hart en ziel.
zijn steelse vingers worden wandeling, besluit.

de wereld zal het in haar lijf vernietigen,
god vergrijzen in de krullen van heur haar.
zonlicht wil het in haar mond verbergen:
tong die licht wordt, liefde, en dan tong.

het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag,
haar wulpse wolken tot een regen open strelen.
het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt.

het zal zijn taal in haar tot storm ontbinden,
tot een kilte in de mythe van haar werveling.
het wil het schone zijn dat diep in haar ontstaat.

invoertekst (2015)