over veranderen

plots duurde het niet zo lang meer dan anders dat ik dromende ik was zoals u mij kent, lieve glijzieke beschubde, en vervolgens dat ik een mini-slang was die in huidplooien als in verse lakens glijdende was, de wasmiddelgeurtjes van het linnen in mij opnemend.

maar: ‘dit kan niet’, dacht ik dan,  en jij zei: ‘slangen, ruiken die wel?’. gif nam ik er niet op. zo werd ik wakker en ik besefte dat ik het was, nog steeds.

toch blijft de vraag overeind of het nu ik of het was dat droomde dat het slang was, of dat Slang woordenloos droomde dat zij het is, was en altijd zijn zou?

de wasmiddeltjesgeuren blijven.
laat ons die benoemen als ‘het veranderen van de dingen’. 

hier is een hand, hou ze bij je mond en blaas zachtjes tot de palmhaartjes bewegen.

invoer (2017) – rev dv@CAa

voor HET