het fonkelt

‘fonkelen’? wie zegt dat nou?

het droomt. in ‘mietjestaal’.
ogen en handen zijn met de nacht alleen.
het grauwe lijf  ligt verder al in eigen gruwel verzonken.

buiten slaat de zuivere lucht haar witte zeilen open in de zee rond de zieke pupillen. de verzonken longen verstijven van zulk een zuiverheid. de lucht schroeit tot gans het lijf kermt en kronkelt. oei. het is weer wat het is. ontzet sluiten de ogen zich en trekken de handen de wol hoog tot ver boven ‘heel donker’.

het droomt dat het fonkelt.

de maan blaast bellen in de leegte.
benig blanke vingers tikken met hun weke nagels de manebellen aan. de bellen ploffen, er zitten kleine draakjes in met metalliek gekleurde vleugels en vliegende kevers met vervaarlijke schilden. 

de draken steken. de kevers vreten.
het ver-fonkelt. dààr hadden jullie vast niet…

het staat te wachten op de bus.
het masker bengelt losjes onder de kin.
de ogen glanzen droevig, de handen zijn knoesten diep in de zakken. in het brein klampen beiden zich stampvoetend vast aan de gedachte dat fonkelen kàn.

in een zware kar zoeft ongezien de mooiste stem op aarde in een tel voorbij. het ziet haar niet maar hoort haar zingen want het houdt van haar.

het was niet nu want zij zijn nooit.
het was niet daar want zij zijn nergens.
zij zijn niemand, nooit en nergens samen.

"zwartzachte sterren,
vrij in de verre,
diep in de vrede,
dicht bij elkaar."

het fonkelt.

dv@ZHU – rev. dv@CEI

voor HET

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: