ogenblik

de aanvang van de stilte likt de stilte open
met een zucht. de val van het duister spreidt
de dijen van het licht dat leidt naar duister.

de drang van het heden om verleden te zijn,
nu en in de toekomst wordt onhoudbaar
nu het jouw jurk oplicht. jij spreekt het aan
met open ogen, onvoldaan. het graaft verwoed
in jou, zoekt reden van bestaan. vingers vlechten
met jouw vingers vlinders, armen drukken
neer opdat jij stijgen zou. jouw streling is
een plots en wonderlijk gebaar. ontsnapt
aan de behoefte, bevrijd van mededogen
komt de wereld in jou klaar. het zwijgen is
er van de duisternis, het ogenblik is daar.

invoertekst (2015)