ik blader door het zomerzonnegoud en scheur de wolkenranden uit de lucht of laat van wintermaan een langzaam licht zinken in een web van storm en schicht maar alles wat ik zo bekijk vermaakt mij tot een respectabel lijk wat werd gezegd, gedaan zo lang geleden wat ik gelaten heb, wat ik niet zei het […]
oude methode tot middernacht herhaal je het eerdere en van middernacht af het herhaalde en als de vloed slaat dan eindelijk de schotten stuk en gulpt het reine ogenzwart: als ik duw als ik vork jij staat als oester rond mij te lillen als ik jou laat glijden uit jouw schelp jouw lot is los en […]
I tussen uiterst a en uiterst b beweegt zich onze weg; schroeiijzer, vlammenadem brandt de tegenstelling weg tussen dag en nacht. het lichaam zegt ‘dood’, het hart ‘berouw’ maar als het dat is, wat is dan vreugde ? slapkens naar Vacillation I van W.B. Yeats: I BETWEEN extremities Man runs his course; A brand, […]
eerste methode beheer en beleef met de eenvoud van schoppenboer alle berichten, sleep met mate, categoriseer beheerst, verlangend slechts in de bredere remonstrantenkerkers de kraak- en kermbritsen en druk in de wit-rozige bloedgezangenpens bij de knapenpis het ochtendberijmde zinsnokken der jonge weduwen stevig uit op de zilverglanzende stilte van de afgeborstelde kerkzoldering. je zal zien: […]
zevenenveertig pas mijn cijfer stond ik, een vader alleen, onder een wilg aan een vijver bij zonlicht dat op water scheen, licht dat uit het zicht verdween. de wilgentakken kribbelden zacht hun wiegen in de wind op mij en plots mijn lijf schoot vol en vrij van daar was ik en alle pracht lag klaar […]
maar op een dag is je dag plots met een ander de pijp uit de dag dat je mij als pechdier met vetten, pek, schubben en wratten bedekt de deur van het nette uitjaagt. je hebt aan jezelf dan wel meer dan genoeg maar mijn zaad zit nog diep in het diep van de laag […]
’t rivierenland voor hem beneê met in zijn ruiken geur van hooi vers gedorst, de grote vorst van Choi riep en schudde af de bergensneeuw: “laat alle dingen maar vergaan”. melkwit de ezel trekt de molensteen waar Babylon of Nineve verscheen een veroveraar nam teugels vast geheid en riep tot mannen moe van strijd: “laat […]
Vrijheid van eindnoot zoemt op de kabels in de bekabelde velden. Orde. Opschietend onkruid recht zich aan scheefzakpijpen. Zinkt in het zomp hoe toen deinden de tonen oneindig door luchten. Gulpt hoe toen spraken in vuurspil af en aan de bakens van het rode der lusten! Hier het meedogenloze weigeren pal te heersen staat, het […]
(bij de gelijknamige film over Sylvia Plath) Het is warm in het ware leven. De ogen hangen te puilen. De bedden zweten, de padden ploffen onder de zware stappen van de zich voortslepende kolos, een wij met in het midden het donkergroene gat. Trillen doet rond ons de stilte het vel van de lucht en […]
ziehier het MOMBAKKES (eigenface) van de Vlaamsche LYRIEK! het MOMBAKKES houdt zich schuil tenmidden netjes uitgegeven gerenommeerde verzen! maar het is enorm VERRADERLIJK! het beschadigt FATAAL uw OGEN en uw BREIN!!! past op! schrijft enkel ROND het MOMBAKKES en NOOIT er over! Uw schrijven zou op mysterieuze wijze kunnen VERDWIJNEN in de VERGETELHEID!!! de […]
water water brokjes aarde waterwater en de adem die ademademt op het water. adem adem brokjes aarde ademadem en het water dat waterwerd waarop de adem ademde. goed. we zeggen en schrijven:dat er g*d ontstond waar het eerst alleen maar water vond; dat jij de lucht inwees: (het stond hier nu toch alzo geschreven). schreef […]
barcelonees mecanolodiamauro M ieren E lke C anaille A ndrogeen N atuurlijk O nomwonden L ikkebaren O verdracht D onkeren I nnemend A verechts M onding A kefietje U urwerk R ompslomp O pgave
te zware kluit val ik in het ondiep van de stroom alle aarde spoelt dan weg van mij, zo laat ik mij in jou te water nu en altijd al in het ondiep van de stroom
niets is alles behalve toen ik één was met jou zonder de afwezigheid zonder het wegen van luchten waarin ik ook nu nog minder zoals ik minderde, toen alles eender was maar anders, minder afgelopen.
het ene verleden wijst het andere af dat nochtans eender is en afgelopen. de plaatsen verplaatsen de plaatsen eigenhandig, de straat bulkt straat uit het venster, de vogels vogels en de zon achter de wolken, ook de zon begeert haar schijnen fel. zo doen de dingen allemaal wat dingen doen in en uit elkaar. […]
for jerome rothenberg when suits are gone where shadows go our names are called her voice will tell us what we know her lips will whisper what we seek our suits are shed our selves are shells our names are sand beneath the sea
Binnenin bestaat de zanger: bij de stalen kevers, bij het gruis bij de vetten. Monden spuwen bloed in de bezongen monden. In de bloedmonden duiken de zingende monden, de lallende monden de malende monden, de huilende monden de happende monden en de sprekende monden. Aan de walmen tandbederf en mondrot ontsteekt de stem van de […]
[lyrische reisimpressie Barcelona 2008] Barcelona 2008 : kurkdroog endoor en door bezeken. Je wou de blauwe stad omarmenzoals Pablo ze achterliet, blauwmet de tranen hard en droogin de blauwe ogen, maar de zeikbarst uit de poreuze gevels en druiptover je handen, je armen, het spettertmet spullen van Zara, Gucci en Gaudiin je ogen. Alle […]
“Als de beweging van deze hernieuwde toeëigening inderdaad onbedwingbaar lijkt, dan is haar uiteindelijke mislukking er niet minder noodzakelijk om.” Jaques Derrida, Hoe niet te spreken. Vert. Rico Sneller, Kampen, 1997. I Zelfdruk van een werelddeel: ik had een vinger in de inkt, legde hem eruit, rolde met een vinger die andere vinger, druipende, […]
LA Met de lijn van een roos gevorkt in uw schoot, een punt waardoor in het lege vlak de leegte aanvangt en weldra er liefde wolkt en haat, waarmee gij ruimte splijt en rekt de tijd zodat een hand ons de hand aanreikt, waarmee wij onze vingers ertoe kunnen bewegen ons de ogen en […]
Met al wat kriebels in de blouse, met het wriemelen van geurige geilvingers in de lederen sleuven van de portefeuilles gebundeld lees de glans alhier van de uitpuilende kopersogen. Sprekend zeggen zij als monden: geef ons heden nog een briesje kabbeltaal op het gezapige walmkanaal en in het lege onderaan de leegte glazig en volledig […]
LYRIEK wordt verkocht t.v.v. de werking van PLATFORMPLEE.NL Als ge den dichter Vekemans en zijn kweddelen wilt steunen, moet ge DROEMEL kopen, of gewone BROL Originele Collage’s te koop! Geen afdruk, het echte spul, ge ruikt de pritt nog! 1 LYRIEK per stuk* kijk hier hoeveel de LYRIEK nu waard is in EURO Gratis verzending […]
Opent Het antwoord daar. De wereld is. Opent. Brak. Haar lippen trillen met het misprijzen donkerrood erin. Onze rijkdom is de haat een band die je niet zomaar achterlaat. En onbegrip. Haleine, uw adem is perslucht, elk woord een nieuw monstertje dat opduikt in de centimeters opening. Ik heb minder. Veel minder. Hoe […]
het oneinde komt de lippen bibberen het speeksel belt de warmte stort vuile heetwaterklank op vingerdikke oliejekkers er wordt stroomafwaarts afgetakt meedogenloos het groen gulpt uit de twijgenzee galathea lonkt en slokt volmondig dragon oppert iemand om de avond te merken samen zijn we samen samen zijn we sterk onze armen verarmen, onze rijken reiken […]
vogels vliegen niet zoals de mensen vallen: mensen vallen dood.
RAFELMAN in vlakke A A R S Z O N pijlbelaagd de MAN staat W I N D D O O R S C H O T E N schaarste in de ooggaten gebrek in de KLEIKLOMP, elk ander valser beter gemaskerd in de ECHT dv 12/01/2018 RAFELMAN is een UITWoRP van het […]
Hier was de straat met de ronkende brommers. Hier stond het blok met de schurftige kamers. Hier groeit het grijs uit spleten en spelonken. Je kijkt naar de weelde maar je ziet niet wat je wil. Je wil wat je ziet maar je ziet niet de weelde. De weelde vermoeit je verwende geweten. Het groent […]
moeder ben ik en kind met het steenvocht hartsvliedend weg van bonken en beuken waar de grote verguizer ik rechtopstaande ik bloedende gaten betast van de verlossing o moeder o sterren van uw ogen o schittering wit waar wij u vinden zouden en waar wij ons u geven konden ware het niet dat wat wij […]
“there’s nothing, really nothing to turn off” Bob Dylan – Visions of Johanna Het licht duikt in de tunnel. De mot zit in de schepping, haar vleugels duwen teer de wanden aan en om. Izeganz staat. Izeganz staat waar hij altijd staat en laat zich door een boom het zachte gelaat aftasten. Wind voert feilloos […]
bevroren slijm je maakte parels voor de zwijnen gezonken in een glas vol blues en de zwijnen waren wij. wij vraten, dronken en wij praatten en van elkander hielden wij. merci, en speelt vuts, Sante
(voor i.d.) wij zijn gestorven wij het bloed zeikt ons de trein uit en de trein raaskalt, oogrolt, stroopt zich strak als een bezetene de wagons op tot de laatste vier rijtuigen hun bestemming aalst en liederkerke uitkraken treinen bestemmen tot lijnen de mens en zo hoort het ook, maar wij wij zijn gestorven wij, […]
V jij gooide mij jouw lijf met liefde en al in de wielen jij mij dwarsbomende kletsnat bezwete veelarmige aal er is geen uit meer aan dit in van ons wij zijn wij vast vergroeid tot elkaar gedoemde neukzielen elke vlucht herhaalt slechts de zucht tijd is telraam, kleuterprut, kapstok, lijmstok steekstok in draf van […]
jij: open op de vouw in jouw waarheid ik: een dwarslijn op sssst. dadam dadam dadam dadam dat is de dam de speeltreinkop woOôuuu uUUUUUT! koude wind / rechthoek van wit / het pellicule-eindje klettert los op de spoel / schaduw van een klant die opstaat, de zaal verlaat / lege zaal / zwart […]
III plof ploft een dikke druppel ons in het stof zie mij retourneren heur glanshaar zie mij defeceren de sintels tegoed jij straalt in mijn oog, daalt in strepen jij verdraait het maagslijm neerwaarts naar de dwingende darmdwang astraal kanaal je sterrenbek opengesperd met druipende kwijlnevelvingers prijs ons want wij wij hebben de gave gevonden, […]
II Je zit op een terras de zingende randen van de maan te bevingeren en zij ze komt en ze gooit al je cellen open, de alka-zelster streept met haar suikerbuik haar sierschouder haar hees brekende zucht haar met kinderverdriet ingezeept stemmetje jouw verbitterde lichaam uit in bloedlijnen dof klonterstof. Druppel ik druppel je. Hond […]
I Je zit als een doodbidder de zon te aan bidden op een terras en je wil wel je wil wel je monochrome kreten in de nette flesjes droppen, je wil de meeuwen na krijten en vrouwen de rokken afrukken de hoe vlug je niet hoe sterk je adem hoe diep je wanhoop hoeveel je […]
“In den tiden dat die rosentounen manech scone blat” Heinric van Veldeke zoek maar peren gij aan beukebomenzoek maar in de afslagbak uw schone voddenzoek maar lijven om te strijken in uw mandpak maar gij, eender waar uw holle darm naar snakt. het kotst zichzelf wel uit een venstergoothet brandt wel op in ademnoodhet rijdt […]
De 1000 Collages bij de 1000 Overtypsels op https://lyriek.blogspot.be/ worden hier verkocht als Hoogwaardig Creatief Afval (HCA). HCA wordt verkocht als steun aan de NKdeE en den Afhankelijke Auteur daarvan. De verkoop van de Collages bepaalt de wisselkoers van de LYRIEK, de cryptomunt voor de Vrije Lyriek (zie Actuele koers van de LYRIEK uitgedrukt in […]
(pour a.c., l’ isle en elle) in de druipende gewaden rond een lijf vol angst beoogt de mond het zwijgen, trekt het doek inwaarts naar een kom. de trechter voor het drijfnat bespoedigt de verstikking, lokt de wanhoopstong likkebaardend uit de kokhalzende keel: draden raakt vergeefs de tip, weefsel van de woeste warrel om jou […]
Kom. Kom hier gij. Zit.Hier ben ik, een hemd. Trek mij aan. Uit. Voelje het? Nee? [slaat] En nu? Hè? [slaat]Nog niet? Hè? Hè? Het is heet, pokkeheet is heten ge ziet een zwembad, het damptin de hitte en het lonkt met de koeltevan koel water maar op het water drijven cactussen duizenden cactussenmet van […]
Het kleed scheurt. De melk is koud.Er staat een olifant in de veranda.Er is op tijd niets hier en niemand daar. Jij zet jouw hoofd nog eens met mij en alerin als koopje in de krant. Jouw muizenissenmaken wegen Romeloos en misselijk van kant.
In de kelder zijn er de gevaren: hier ligt een roestende nagel, daar de dode hertog in zijn graf. Wij duiden alles aan, maar niemand wil nog de kaarten lezen. Natte wensen druipen donker van de muren af.
scène: twee van de drie zonnen zijn reeds zwart gezonken, gespietst door een speer van de nijdige otterkinders de derde laat zich met de maan een traan spiegelen, een ijle echo van het rouwlicht om haar dode zusters vandaag bespreken we het uitstallen van de waren. neem waar bijvoorbeeld: dogmatiek van verzilverende waaihaar potjesgrond voor […]
Booischot 1969. De zon hangt in de haag, zijnspeeksel druipt en glinstert. Het witte linnen kraaktstrak rond mijn stekkenbenen. Ik maak ik. Vóór de mensen was er enkellucht, blauwe lucht met meikevers overal. Een fossiel is het woord solfer, zo zonder lucifers,de geur is weg uit de ruitjes van Union Match, maarde pootjes schieten […]
(4/4 bij een schilderij van Ilse Derden) wij zijn verzwolgen al maar golven golven na wij waren golvend licht ooit in de volle dagen wij waren golven wij van wijde werelden weerga en van diepe harmonieën uitdeinende galm wij waren golven wij, winnaars in de kunst van falen wij waren golven wij, hoeders van de […]
(3/4 bij een schilderij van i.derden.) Het schrapen kriebelt in de keelwand.Het schrapen vlokt aan tot vette kraai.Aan prikkeldraad de stem bloedt open,licht het rotte op, verlucht. De stem is. Het staande heeft het weer van ons gewonnen. Ikeindig in een punt, nietig, in een puntig ik. Einde.De stem heeft alle woorden in de klank […]
De 1000 Collages bij de 1000 Overtypsels op https://lyriek.blogspot.be/ worden hier verkocht als Hoogwaardig Creatief Afval (HCA). HCA wordt verkocht als steun aan de NKdeE en den Afhankelijke Auteur daarvan. De verkoop van de Collages bepaalt de wisselkoers van de LYRIEK, de cryptomunt voor de Vrije Lyriek (zie Actuele koers van de LYRIEK uitgedrukt in […]
(2/4 bij een schilderij van i.derden.) De maan omvat gestreng de categoriek te fel verlichte bomen. Hoogspanning. Geflikker. Jij, uitgespaard daarin. De bladeren vluchten in geritsel naar hun ongedierte. Het af slaat op. Ik ben er weer. Snel teken je het maanlicht open. Naar mij, ik: net op tijd om te laat te komen, om […]
Natte maan In plassen zwart, verregend op het asfalt zie ik het karige fonkelen. Het droeve glimmen van het stille dat bewegen wil. Zwijgen zuigt het zwijgen uit het zwijgen, vingers leggen vingers op de snee en wrijven het bloed uit in het wit van de wonde. Kaal huivert een boom zich de bladeren […]
Differentieel: het andere herhaalt altijd wat er in het eendere nodig is om het andere te maken. Negatief: het staan in de weg is ook maar het staan van een in de weg staan. Verlicht: het andere was altijd al het antwoord op de treurnis om wat er nooit meer eender is. Niet: het ene […]