atol

het zegt de dingen zakelijk vaarwel, er
is een dood present die het verlaten wil.
banden ontbinden, ankers vergaan:
het wordt in haar uiteindelijk bevrijd.

het is atol, zijn aders zijn koralen.
het is een wegen op het wiegen
van de immer zilte zee, spat
in het oog der brullende zon.

het spreekt zichzelf niet langer tegen,
het mengt zijn daden door het woord.
het zal haar zang niet zijn, het is geen zingen.

het ziet het naken van de nacht, verlaten
zelfs door de angst, de gramschap der graven:
in kille duisternis wordt het tot niets ontdaan.

invoertekst (2015)