Hun dood is die van vele werelden

Hun dood is die van vele werelden
droom van stof een droom.laat de ogen tranen. barsten zweren in de oorgang,bloed streept uit de mond, heledelen van het hoofd verwelken,armen vallen week van schouders.krasse vleugels schuren hemels openen de maan schiet al het zweven af. het rennen zakt zich rot door benenhet dansen en het zingen rafelt in de kelen uit.een worm bijt […]
Ik ben de bodem die ik niet bereik
mijn lichaam breektmijn stem versteentmijn taal wordt gruis daken stormen op de hemel afvogels wijken wiekend wegschuim bedekt de rivieren. en afgemeten nu in ijskristaltot klaarte versteven adem is jouw uitgeklaarde hijgenwaaronder donker verzwondenonze woelende watermonden. straks komt de belde bel der verbleektende gong van het levende gong van de dodenen de monden gaan openen […]
Het wou schoonheid schoonheid laten raken
maakt
Door een veld van afgeknotte stengels
in haar ogen zie ik niet jouw ogenin haar handen voel ik niet jouw handenin haar lichaam ken ik niet jouw lichaam jouw ogen gaven mij de ogen welwaar het licht als git in glanst en danstjouw handen reikten mij het raken weldat ik tastbaar met haar voelen kanjouw lichaam kronkelt heel de wereld ronden […]
auditief algoritmische theater voor 3 stemmen, ITL en Google translate text-to-speech Jij: ik was er al.ik: wat is er?de tekst: in de gleuf van het gekendevindt geen zwaard nog snee of bloed;in de sleuf van het verglijdenis het nakende bekend;in de gleuf van de godinmaakt de waarheid gek of god. zij: waar is er?hij: ja, waar zou er zijn?ik: […]
Fragiele stralen, noorderwind en schriel
vervaarlijk zeven kruinen wiegen in de winden wilde liefde kraken zij, en krakkraak kraaktook zij van ’t veld, die de bange bladeren verteltdat het weldra heftiger zal stormen en zo dat zij uitzinnig van hun reiken kreunen zullendat zij in vurig ijs de zonnetong verlangendat al hun leed als stro verbranden zaldat ook het zijne […]
Op het einde der tijden, de dood van de nachtzal hem een ster verschijnen, de minnaarvan het al. De ster streelt de wangen zacht,haar glans is jurk, een zijden glijgebaarwaaronder oker schijnt. Een luid gebaarwordt zij, het laatste nieuws der eindigheid.Het laat zich door de toekomst leiden, scheidtheden van aarde, hel van het zijn, liktaan […]
bloed ik niet als gij de oren met uw tekens kerft?
Dag kleed. Ik kus jouw stof, zachte gruwel
Het inzicht flitst, de schichten verblinden
men danst wel heftig hier
maar al de fut is uit de lier!
moge demonen uw monden bewonenen het denken uw woorden verschonen.moge reine luchten uw lippen strelen tot lussendie de maan en de zon duizendmaal kussen. moge uw lijfjes en leden dan heftig en zwevendte tintelen komen te staan en lillend van levenontvangen de naam die zij wenend omhelzen:geen dood en geen wet zal uw liefde begrenzen. vermijd […]
In eindig licht ziet het de ondergang
’t Ziet de stemmen en de melodieën
voor neo,op de wijze van Fairytale of New York van The Pogues de straten vol huizen de huizen te huurde mensen tevreden de vijand getemdde dagen zijn schaduw het eind is het vuurde meiden verwerken de jongens tot vent want de plaats staat niet stilen de tijd werkt niet meede stuka’s gaan komenhet gieren begintde […]
“In Onterecht woon ik, en Nergens ga
ik wou dat ik jou was dan kon ik mij haten
De ochtend breekt, aanhoor de schittering
De vrouw waarop ik draaiis een hemelse sloerie,het soort waarmee je nietof toch niet in haar bed, – Het samengaan van de gedachtenmet het golven van haar onwilbrengt haar zinnen in vervoeringtot muziek die nergens voornog woorden wil. Haar man wil jij alevenmin ontmoeten. NKdeE – voor ‘finis mundi’ – rev. dv@DAb
Gans de wereld liep in het verloren
weet ge wat schoon is vroeg ze neezei ik en ik wees naar haar bollenuw bollen zijn wortels zei ik ja zei zemaar weet ge wat schoon is vroegze weer en nee zei ik dat weet ik niet onnozele piet wat schoon is heb ik hiertussen mijn benen maar gij met uw wortelsen uw bollen […]
De tijd is een tempel,een tepel, een stempel,een woord dat vertakt,gescheurd in de wortel,verduurt in ’t gebruik. Vandaag is het hout doodhout. Hout doodt hout doorplank te zijn of leuning. Zo ook is zij. Zij schuurt het ik er af en zegt‘ik schuur je er af’ en het ik snuift de houtgeur op,vermengd met rook […]
op het water avondlijk. het water is alleen. ‘dat oude vogels vliegen mogen wedertweeslags wiekend hoge vluchten makenmet hun vogelogen wiegendin de zure zomerluchten boven het avondlijke water’. de wandelaar heeft zich de ogeningevroren bij het vuur van zijn verlangen.letterlijk de letters kerk en staatzweren hun zwart uit in de wenende nacht. zo zucht, bij […]
kingnaatswi suupoelder innoksple stak dullafred abdulf red ral gnaatswilahinaaktu abf hilda ac taktaktaktaktak hiddalfred hinnom af hildadalhidaldal hinnom up hildalfredhildalfred hinnomin hunna hunna huver hanta vuurtheur halfter rad ni hinponut hocmedije tam noctam astrave binplink rad rad radmol bul molmal bil boelhocne hocne hocne hocnehocne tuuuuuuuuuuuuuuuuuuttuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuttuuuut ut drakaptoh nic fuumelni calatoe inkiptni nec ut en […]
in deze volte van vernietiging spreek ik niet hun namen uit. dichters begraaf ik in mijn koude dagelijks. hun zwijgen ettert, zweert letters uit mijn monden de namen kleven de leegte van de namen aan de tegels van de leegte die de leegte betegelen zodat er middenin een leegte kan ontstaan genaamd verlangenwaarin de woorden […]
[tekst: dv – gen. code: ed] eerst was er de vruchtbare monding, het slib en het drassige weiland, de schoffel schoffelde tot er schot in kwam en met het leem duwden de menigte de stad overeind en de mannen vervolgens. zij bouwden grote huizen met verscheidene badkamers. toen kwam de hitte, zoals de vloed op […]
Ik beef uw beven uit en morgen wordt het stil
JEUHJHAH
code + text + audio
tel telde tel de netelwind, zuig zoog zeug het wonderkindgedegen de goden zwegen. zet de adem op het vuur, wek de made in het uursnij de aarde middendoorde hele bol komt er niet door. invoer (2018) – voor ‘finis mundi’
door Marlies Brouwers tijd van muren hoge pieken in verre verloren stenen en groeiende rotsen in verbrande bergen op stranden in uitlopende zeeën en dovende zonnen zwerven eenzame eenzaten te verhongeren in dure restaurants met sterren in de verre hemel waar volle manen tranen in oeverloze rivieren die eindeloos stromen en toch willen komen tot […]
(turing test 3 – code: ed, tekst: dv) zoek. hier op aarde toch, neem ik aan? waar wij zijn? wij samen nu, terug? maar wat is de mens?mijn moeder zei mij ooit ’s ‘zoek de mens’ en later,mijn vader op zijn sterfbed, ‘pol, waarom moet er toch geld zijn’en het bed kwam vrij. omdat, zie […]
vrijheid van eindnoot zoemt op de kabels orde verordent de orde van het eneopschietend onkruid recht zich aan instortende nieuwbouw; zinkt in het zomp de deining der gierende luchten;zwelgt in het gat moeders en kinderen sprakeloos bij de radeloze bakens van de lust en de nijd; de kleppen weigeren, onklank heerst:inderdaad inderdad indrdd indrdd ndrdrd […]
[tekst: dv & ed] Het is warm in het ware leven.De ogen hangen te puilen.De bedden zweten, de padden ploffen onder de zware stappenvan de zich voortslepende kolos,een wij met in het middenhet gaatje, donker en rood. Trillen doet rond ons de stilte, het velvan de lucht en zingen en gekscherendevogels kwinkeleren hoog, maar als […]
A…………….M A……..M A…M U I I I I I I I k dv, voor ‘finis mundi’
water water aarde waterwater en de adem ademt water. zullen we zeggen en schrijvendat g*d ontstond onder de treurwilg,daar waar het voor het eerst water zagen dat jij toen naar de lucht wees: invoer (2018) – rev dv@BLb voor ‘finis mundi’
PROGRAMMA algoritme: [voorbeeld dv] M ierenE lkeC anailleA ndrogeenN atuurlijkO nomwondenL ikkebarenO verdrachtD onkerenI nnemendA verechtsM ondingA kefietjeU urwerkR ompslompO pgave invoer dv (2018) INVOER uw versie van mecanolodiamauro typ uw 16 woorden in het formulier, ze worden dan hier mee opgenomen in het eindeloos gedicht dat MECANOLODIAMAURO is… MECANOLODIAMAURO op de ruine van de oude website op ViLT.net (2006): http://nkdee.be/nkdee/glossolalia.html
het oog zit in het oog dat in het oog zit.de arm omarmt de arm die de armen omarmen.de benen zetten het op een lopen.het ene is uit de dingen:de luchten de zeeën haar ogen zijn één.niets is alles behalve als het één is met haar.te zware kluit valt het in het ondiep van de […]
RK Weekbladen = tekstverzameling waaruit geput kan worden tijdens de uitzending van RADIO KLEBNIKOV, het programma van de Vrije Lyriek elke zaterdag 18-20 u op Radio Scorpio (FM 106 in het Leuvense). Deze week teksten van Antonin Artaud, David Tibet, Jim Leftwich, Samuel Taylor Coleridge en de NKdeE zelve.
binnen huist de zangerbij de stalen kevers, bij het gruis, bij de vetten. monden spuwen bloed in de bezongen monden.in de bloedmonden duiken de zingende monden,de zuigende monden, de malende monden, de huilende monden, de lachende monden, de sprekende monden,de vloekende monden die in de monden de lallende tong beroeren van de nog nauwelijks bezongen […]
Barcelona 2008.recarga aqui tu movil. het wou de blauwe stad omarmen zoals Pabloze achterliet, blauw met de tranen hardin de blauwe ogen. kattenzeik en mensenbrol.het barst uit de poreuze gevels en druiptover de handen, de armen, het spettert in de ogenmet spullen van Zara, Gucci en Gaudi. alle wonden klappen open,er is gratis zout van […]
I Zelfdruk, druk van de ziel. Ik hakte en hakte en hakte en ik had een vinger in de inkt, legde hem eruit, rolde met een vinger de druipende vinger over het papier, over de bleke vrede van het uitgeschepte vel. Verzwegen werd mij alsnog het geheim:de ring ontnam elk zicht daarop. Plaats,waar al het […]
ZIJ met de roos gevorkt in haar schoot, waardoor in weelde de kringen van de leegte aanvangenlang voordat er liefde wolkt en haat; waarmee zijruimte splijt en rekt de tijd zodat een hand ons de hand reikt, waarmee wij onze vingerszich ertoe kunnen bewegen ons de ogenen de lippen te sluiten, ons tot kalmte temanen, […]
zie, aanschouw de ring.bewaar het moment. opnieuwopnieuw opnieuw, met kriebels in het hemd.met de geurige geilvingers in lederen sleuven. met uitpuilende kopersogen.zoek de bruid. sprekend als had zij monden die spraken:“geef ons heden nog een briesje kabbeltaaluit het blauwste walmkanaal, een schichtvan wit in het rode amber van erbarmen”. meer nog. hang hoger de wifiwinkelhaak.negeer […]
het antwoord zocht een vraagteken.het teken is een punt. de wereld is de wereld is de wereld niet. brak. haar lippen trilden met het misprijzendonkerrood erin. lava bevroor en het werd haat,een band die je niet zomaar breken kan.hoe schitterden niet de juwelen van het onbegrip. liefde, uw adem is perslucht. elke zuchteen nieuw monstertje […]
het oneinde komt.het is niet iedereen maar iedereen is het. de lippen bibberen, het speeksel belt de warmte, stort bloedgeile waterklank op het oog van de nacht. er wordt stroomafwaarts afgetakt.meedogenloos het groen gulpt uit de dode twijgenzee.Galathea ontbloot Galathea.Galathea lonkt en slokt volmondig. Jacky glundert. polymere koralen en eenvoudige kinderlijkjes drijven op de zee […]