Anke staat voor de deur, ze drukt haar neus plat tegen het raam & roept mijn naam. De deur kraakt, ik laat haar binnen, ze weet anders niet waarheen te gaan. Ze zegt ik heb je hier het lichaam meegebracht van Sneeuwwitje, het heeft nog net een zijden jurkje aangedaan, de borstjes priemen. Ze vraagt […]
Categorie: Anke Veld
Onderdelen van de net novel- netgebeurtenis Anke Veld
& de gevangenen zijn de gevangenen zij zitten gevangen in de gevangenis de vermoorden zijn de vermoorden zij liggen dood & stil als vermoord de hongerigen zijn de hongerigen zij lijden honger omdat zij honger hebben de daklozen zijn de daklozen zij slapen eten & kakken zonder een dak boven het hoofd de verminkten zijn […]
De eerste dood van Izeganz Een plank op de grond, een tang, een hamer & een roestige nagel. Izeganz staat voor mij met een bloedend gat in zijn hand, bevend, maar wanneer hij begint te spreken verstillen zelfs buiten de kraaien. Elke beweging verdwijnt, de stilstaande as van de tijd biedt enkel plaats voor de […]
de nacht versleutelt letters tot gloeistaken die priemen naar het gesis in de open wonde. de wereld bronst, wij gloeien, stoken, sintels. hé jij daar, leg nog ‘s een blondje op het vuur (knars je tanden in de maat) Anke neemt plichtsbewust haar rechterknie in de linkerhand, ze lacht spontaan, haar naakte rug schittert in […]
The author finally appears in his net-novel
anke veld is een 8-vlakkige net-novel waarin de verteltijd ruwweg samenvalt met de vertelde tijd voornamelijk omdat de publicatie ervan wegens gebrek aan tijd & middelen samenvalt met het schrijfproces Dit, zo blijkt, is een stukje uit het vlak genaamd ‘Lode’ Elk Vlak is genoemd naar het centrale personage (avatar) ervan. “Decay is a limitropic […]
& We gaan drie eendere tunnels door & het gelige licht van de pilonen vertrekt de tijd in een eender ritme. Het busje is hermetisch afgesloten maar voor alle zekerheid houden we de nortonpakken maar dicht tot we uit de geïnfecteerde zone zijn. Het geluid van het busje weerkaatst op de tunnelwand, de banden kleven […]
sta zo niet
& “Sta zo niet met uw kont te zwieren, seffens komt de wereld klaar”. Mijn tong raakt net niet haar oorschelp als ik het haar toefluister in de volle zaal. Er gaat een rilling door haar lijf, ze glanst gespannen als een eigenhandig door Cage geprepareerde piano. De eerste spreker komt binnen, het wordt stil […]
Verheffen nee ik zal je niet
& Een duif glijdt van het dak honderd meter verder naar een boompje zonder haar vleugels ook maar één slag te bewegen. Ze schuift haar lichaam bij de hengsels in de rail van hier naar later. Daar bij het gammele poortje, daar sta je te zwaaien, je hebt het koud & je wil weg maar […]