321 – wie eerlijk wil denken begint met niets
hexagram 24 – 復 (fù) – “Terugkeren”
de HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakel, het Beginsel van een NKdeE generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
input
https://dirkvekemans.be/2018/10/22/harusmuze-127/
commentaar
een dag die zal leven in, in, eu, dinges: de fysica kan weer! oef!
tot op vandaag was er in de NKdeE Bewegingsleer (Gignomenologie) geen fysica mogelijk. aja: zonder Zijn en zonder Dingen is’t nogal lastig om aan fysica te doen. de fysici zelf gaan daar niet van wakker liggen, we zouden het hen ook niet toewensen: van iets wakker liggen is voor niks goed want al slapende denk je veel efficiënter.
dus we gaan daar zelf iets moeten op vinden, dacht ik.
jarenlang. je moet niet dachten, maar denken zei ik altijd maar ik deed het zelf.
maar vandaag ben ik uitgedacht. als het denken stopt is er het vanzelfsprekende. het vanzelfsprekende ligt voor de hand.
het vanzelfsprekende is eenvouds verlichte waters: wij mensen kunnen niet denken zonder ‘Zijn’ en zonder ‘Dingen’ dus we beginnen elk denken met het oprichten van het Zijn en van de Dingen.
een soort init-faze van het Denken, zoals je dat ook bij Spinoza terugvindt: in diens Ethica begint het Zijn en God ook pas bij §18 of zoiets (het is ook nog eens zondag vandaag en ik ben te lui om het op te zoeken).
die Initiatie van het Denken is super belangrijk voor elk gezond denken, dus we moeten heel zorgvuldig te werk gaan hier bij het opstellen van de voorschriften. ‘zorgvuldig’ hier wil zeggen dat we eerlijk moeten zijn, en elke keer als we vaststellen dat ons denken vastloopt, dienen we dat te erkennen en ons meteen afvragen of er misschien wat schort met de init-faze van ons denken.
ik bedoel: ‘het moet blijven kunnen dat er iets mis mee is’.
de realiteit van het gezonde zijn is en blijft een hypothese, een bedachte laag rond het als Echte erkende echte, want de ervaring daarvan, dat overleeft geen mens.
we hebben dat open gat, de mogelijkheid van het ondenkbare, aan onze navel nodig: het is tenslotte het begin van al het denken dat we als methodisch denken gaan willen weerhouden en aan dat begin van de overlevering ervan is geen Woord Vooraf, geen uitgever, geen Boek der boeken.
want in het echte is elk bedacht denken is reeds een denken, een grens kan enkel in het denken gebeuren.
op het stromen van het gebeuren bouw je geen huizen. je observeert en volgt het stromen langs- of soms lekker doorheen de in de stroom opgewekte obstakels.
‘zo geraken we in gang’
eens we die init-faze door zijn kunnen we bv. de ‘wetenschappelijkheid’ van onze gedachten gaan opbouwen. elke wetenschapper doet dat (on)bewust als zij zich aan de wetenschappelijkheid van haar praktijk wenst te houden, dus, zie je: het kost geen moeite, maar het is (dat zal later blijken) wèl nodig, die blijvende openheid in de gedachten, de zekerheid van de ontoereikendheid van het humane denken.
er is geen fundament aan onze kennis. onze kennis bestaat niet, zij gebeurt en in het gebeuren herkennen wij het kennen.
de eerlijkheid gebiedt ons dus om altijd te erkennen dat het Zijn en de Dingen een fictie is, een menselijke beperking die meteen onze menselijkheid uitmaakt ook (dus je kan het ook en zelfs vooral als een humane kwaliteit zien: geniet van de beperking!). een fictie die wij nodig hebben, zoals ook de overtuiging van Kantiaan Hans Vaihinger was.
willen wij nu van die nood een deugd maken (en dat, het van de nood een deugd willen maken, is meteen een basisbeweging in het Neo-Kathedraalse denken) dan erkennen wij bij onszelf de nood aan het Zijn en dus het gebrek aan Zijn.
die erkenning, de bevestiging van onze eerlijkheid, dat wordt onze eed: wij zweren op eer en geweten dat er een gebrek aan Zijn is.
Eed van het Neo-Kathedraalse Denken:
NIETS BESTAAT.
inderdaad: de via negativa is daardoor meteen de aangewezen weg in verband met alle Zijnszaken. wat we hier net demonstreerden is niets anders dan wat Parmenides ons voordeed, we kunnen dat niet genoeg herhalen.
voorlopig volstaat het te zeggen dat we met de Eed aan de Kathedraal bij wijze van spreken de existentie (het Zijn) oprichten op basis van de ontkenning van het Zijn.
we zullen helaas in de talloze onthullingen en revelaties bij het voortschrijdende inzicht ook meteen inzien dat er op deze wijze in alle gebieden van de menselijke kennis nog enorm veel saneringswerk noodzakelijk is als we tijdig tot een globale consensus willen komen over wat we moeten doen om er alsnog het beste van te kunnen maken.
voorlopig, dunkt mij, bakken we er niks van en hebben veel goedbedoelde ingrepen meer negatieve effecten dan positieve omdat alle ons bestormende problemen fragmentarisch en verdeeld worden aangepakt.
maar alles hangt met alles samen, en die samenhang vond vroeger een weerspiegeling in de overlevering en het mechanisme van die overlevering, het geheel van gedragsvoorschriften en werkende gebruiken, is onderhevig aan dermate commerciële druk dat alles wordt geplet tot het ene: de berekenbaarheid van het verhandelbare.
het NKdeE-programma is een poging tot antwoord op die patsstelling, dat Game Over gevoel waarin ik intellectueel opgroeide: het bestaat grotendeels in mijn hoofd, maar kleine stukjes ervan bestaan echt als werkende programma’s voor het opwekken van de functionaliteit van een virtuele ‘cultuur’.
het blijft een ‘mock-up’, een vlugge voorafgaande schets van een te bouwen programma, maar een deel ervan is effectief uitgewerkt tot erg functionele schrijf- en tekenprogramma’s.
die programma’s zijn meestal heel eenvoudige dagelijkse routines. maar hun effect op de wijze waarop een creatief oeuvre tot stand komt is bepaald indrukwekkend, al zeg ik het zelf.
een beetje bortsklopperij, dat mag wel, op de dag dat je de fysica weer mogelijk gemaakt hebt. dacht ik. zo.
Rodin-Heracleitos
