Een trede lager is het beeld, versluierd in de geur van zachte zeep en lijf, het glijden over het chroom van de leuning, de opwaarts zwevend neergelaten slanke hand een oogwenk hangende, verscherpt door een plotse inval van licht op de leuning van het soort dat zich niet noemen laat of van de god de naam wil dragen, stokt & dreigt dan je in je val, het in je haast ternauwernood de rand aantippen van de treden die je liever overslaat, te vellen, je als een kattenjong ter dood op de blauw gevlamde steen te laten smakken van de inkomhal, waar het zich balde & wonderlijk tot de woorden ontplooide : de weg omhoog, omlaag, is één & dezelfde.
Categorieën
