Het is avond. De lucht is van satijn.
’t Geheugen streelt haar schouders, en haar huid,
onthouden in het kleed van hun geheim,
glijdt weg onder de zoenen en het sluit
haar adem in zijn adem op, en uit.
Dan, er is een siddering en zij verkilt
en in een treurnis ligt het gans verstild.
Ongrijpbaar hier staat d’ irreële stand
van het moment, voor niets in duur verspild.
Met niets of nergens nog houdt het verband.
LAIS is de geschiedenis van een verwording.
het ‘ik’ van de dichter sterft af en is een ‘het’ geworden.
het ego van de auteur sterft in wansmakelijk zelfbeklag als god in ’t diepst van zijn gedachten, het schrijven zelf echter wil van geen wijken weten.
‘het’ is restant, begraven in het desolate landschap van een dode taal.
argeloze lezers wekken het sporadisch tot de hel van een onmogelijk leven.
LAIS wordt sinds 2010 rechtstreeks online geschreven op deze website en elders. het werk zal uiteindelijk uit minimaal 449 dizaines bestaan.
LAIS is dan ook in zekere zin een update van de DELIE van Maurice Scève, een complex werk gepubliceerd in 1544, waarvan alvast de strikte vorm en het aantal dizaines werden overgenomen.
het dizain van Scève is een oude Franse dichtvorm die na hem in onbruik raakte ten voordele van het sonnet.
het telt 10 regels van elk 10 lettergrepen in een vast rijmschema ababbccdcd.
